Κοπή Βασιλόπιτας στον υπό ανέγερση Ναό του Αγίου Λουκά στην Παναγία Δοβρά

Το εσπέρας της Τρίτης, 30ης Δεκεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον υπό ανέγερση Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας. Όπως κάθε Τρίτη στην Ιερά Ακολουθία τέθηκε σε προσκύνηση το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού και αναγνώστηκε από τον Ποιμενάρχη μας η σχετική ευχή.

Στο τέλος της Ιεράς Ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων ευλόγησε και διένειμε τη Βασιλόπιτα σε όλους όσους διακονούν στον Ιερό Ναό και εργάζονται για την αποπεράτωση της ανεγέρσεως, καθώς και σε όλους τους ευλαβείς προσκυνητές, ενώ ευχήθηκε με την βοήθεια του Αγίου και την συνδρομή των ευλαβών προσκυνητών σύντομα οι Ιερές Ακολουθίες να τελούνται στον επάνω Ναό.

Κατά τη διάρκεια της διανομής της βασιλόπιτας, η χορωδία του Ιερού Ναού Υπαπαντής του Κυρίου Βεροίας, υπό τη διεύθυνση της Πρεσβυτέρας Μαρίας Αφεντούλη, έψαλλε τα κάλαντα σε διάφορες γλώσσες και μετέφερε το χαρμόσυνο μήνυμα της Γεννήσεως του Κυρίου και της ελεύσεως του νέου έτους.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, ευχαρίστησε όσους διακονούν καθόλη την διάρκεια του έτους στον υπό ανέγερση Ιερό Ναό και ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑορτάζει αὔριο ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἀπόδοση τῆς μεγάλης Δεσπο­τι­κῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καί ὁλοκληρώνει μέ αὐτή τόν πρῶτο κύκλο τῶν ἑορτῶν τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου.

Ἐπειδή ὅμως ἡ ἑορτή τῆς γεν­νήσεως τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι σάν τίς ἄλλες ἑορτές τοῦ χρόνου ἀλλά ἡ ἀπήχησή της καί ἡ σημασία της ἐπιδρᾶ καί ἐπηρεάζει ὅλο τό ἔτος καί ὅλη τή ζωή μας, ἄς στρέψουμε γιά ἀκόμη μία φορά τό βλέμμα μας στή σημασία αὐτοῦ τοῦ κοσμοϊστο­ρικοῦ καί κοσμοσωτηρίου γεγονό­τος πού ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, καί ἄς ἀκούσουμε τί λέγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, τοῦ ὁποίου ψά­λαμε καί ἀπόψε τήν Παράκληση σχε­τικά μέ τή γέννηση τοῦ Χρι­στοῦ.

Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, γράφει, ἀνέτειλε στόν κόσμο, ὅπως λέγει καί τό ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς, «τό φῶς τῆς γνώσεως». Καί αὐτό γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου». Ἑπομένως, ἐφόσον, ὅπου εἰσέρχεται τό φῶς φωτίζει τά πάντα, ἔτσι ὅπου εἰσέρχεται ὁ Χριστός φωτίζονται τά πάντα. Ὄχι βεβαίως ἀπό τό ὑλικό καί αἰσθητό φῶς, τοῦ ὁποίου εἶναι δημιουργός, ἀλλά κυρίως ἀπό τό πνευματικό φῶς, «τό φῶς τῆς γνώσεως».

Τό «φῶς τῆς γνώσεως», τό ὁποῖο ἀνέτειλε στόν κόσμο μέ τή γέννη­ση τοῦ Χριστοῦ εἶναι, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, πολύ σπουδαιότερο καί πολύ σημαντικότερο ἀπό τό ὁποιοδήποτε ἄλλο φῶς.

Ἀλλά καί ἡ γνώση τήν ὁποία προσφέρει δέν συγκρίνεται μέ κα­μία ἀνθρώπινη καί κοσμική γνώ­ση, ἀλλά εἶναι ἀσύγκριτα ὑψηλό­τερη καί ἀνώτερη ἀπό τή γνώση καί τοῦ σπουδαιοτέρου ἐπιστήμο­νος καί τοῦ εὐφυεστέρου ἀνθρώ­που, διότι κανείς δέν μπορεῖ νά τήν προσεγγίσει, κανείς δέν μπορεῖ νά τήν διδάξει, παρά μόνο ὁ Χριστός, ὁ Κύριός μας. Ἡ ἐνανθρώπησή του καί ἡ παρουσία του στή γῆ αὐτόν τόν σκοπό ἄλλωστε ὑπηρετοῦσε: νά μᾶς γνωρίσει τόν Θεό-Πατέρα του, τόν ὁποῖο μόνον Ἐκεῖνος, ὁ Χρι­στός δηλαδή γνωρίζει, καί τόν ὁποῖο μόνο Ἐκεῖνος μποροῦσε νά μᾶς ἀποκαλύψει.

Καί ἐπειδή ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτή πού φωτίζει τόν ἄνθρω­πο καί τόν κάνει νά δεῖ ποῦ βρί­σκεται καί ποῦ πορεύεται, τόν κάνει νά ἀντιληφθεῖ ποιός εἶναι ὁ Δημιουργός του καί τόν βοηθᾶ νά βγεῖ ἀπό τό σκότος τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀγνωσίας· γι᾽ αὐτό καί ὀνο­μάζεται φῶς.

Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὅμως δέν ἀνέτειλε «τό φῶς τῆς γνώσεως» μόνο κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη στή Βηθλεέμ. Συνεχίζει νά τό προσ­φέ­ρει σέ κάθε «ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον», ὥστε ὁ κάθε ἄν­θρωπος νά γνωρίζει καί νά δια­κρίνει ποιόν δρόμο πρέπει νά ἀκο­λουθήσει καί ποιός δρόμος ὁδηγεῖ στόν Θεό.

Τό φῶς ὅμως αὐτό τῆς γνώσεως, τό ὁποῖο ἔλαμψε στόν ἐθνικό κόσμο μέ τήν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Παρθένο Μαρία, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, φανε­ρώνει καί τίς σημαντικότερες ἰδιό­τη­τες τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες εἶναι τό θεῖο φῶς καί ἡ ὑπερτέλεια ἀγά­πη.

Μέ τή λαμπροφόρο διδασκα­λία του, τήν ὁποία πάντοτε ἐπιβε­βαίω­νε μέ τά θαύματα καί μέ τίς ἐντολές του, ὁ Κύριός μας ἔδειξε ὅτι εἶναι ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, καί μέ τόν θάνατό του ἐπάνω στόν φρικτό σταυρό φα­νέ­ρωσε ὅτι εἶναι καί ἀπέραντη θεία ἀγάπη. Ποιός ἄλλος θά σταυρωνόταν γιά τόν ἄνθρωπο παρά μόνο αὐτός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ αὐτοαγάπη.

Αὐτές οἱ δύο ἰδιότητες εἶναι πού ἑλκύουν τούς ἀνθρώπους στόν Χριστό αἰῶνες τώρα καί τούς κά­νουν νά τόν πιστεύουν καί νά τόν ἀγαποῦν σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε πολλοί νά ἐγκαταλείπουν τά πάντα γιά νά τόν ἀκολουθήσουν καί ἄλλοι νά εἶναι ἕτοιμοι νά θυ­σιάσουν τά πάντα καί αὐτή ἀκόμη τή ζωή τους γιά νά μήν χωρισθοῦν ἀπό τήν ἀγάπη του.

Ἕνας ἀπό αὐτούς ἦταν καί ὁ ἅγιός μας, ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ὁποῖ­ος, παρότι κατεῖχε τήν κοσμι­κή γνώση καί σοφία καί ἦταν ἕνας ἐπιφανής καί διάσημος ἰατρός, ἑλ­κύσθηκε ἀπό τό «φῶς τῆς γνώ­σεως» πού προσέφερε ὁ Χριστός καί τό αἰσθάνθηκε νά ἀνατέλει καί νά φωτίζει τήν ψυχή του τόσο δυνατά, ὥστε δέν δίστασε νά ἀφιε­ρωθεῖ ὁλοκληρωτικά στόν Θεό σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία τό ἄθεο καθεστώς τῆς τότε Σοβιετικῆς Ἑνώ­σεως προσπαθοῦσε νά ξεριζώ­σει τήν πίστη ἀπό τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, στέλνοντας τούς πι­στούς στίς φυλακές καί στίς ἐξο­ρίες, καί ἐπιφυλάσσοντας στούς κλη­ρικούς ἀπερίγραπτα βασανι­στή­ρια καί μαρτύρια.

Ἐπειδή ὅμως τό «φῶς τῆς γνώ­σεως» πού ἀνέτειλε μέ τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ φέγγει καί «ἐν τῇ σκοτίᾳ» καί τίποτε δέν εἶναι ἱκανό νά τό ἐξαφανίσει, ἔλαμψε καί λά­μπει καί διά τῶν θαυμάτων τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, τῶν ὁποίων μάρτυ­ρες δέν ἦταν μόνο τό ποίμνιό του ἀλλά εἴμαστε καί ὅλοι ἐμεῖς πού τά ζοῦμε καθημερινά ἐδῶ στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ καί τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ σέ γνωστούς καί ἀγνώστους, σέ ἀνθρώπους πού δέν τόν γνωρίζουν. Καί τούς θεραπεύει καί ἐμφανίζεται σέ αὐτούς καί ὅταν τόν ρωτοῦν «ποιός εἶσαι;» λέει «εἶμαι ὁ Λουκᾶς ὁ ἰατρός». «Καί ποῦ μένεις;» – «Στήν Παναγία Δοβρᾶ», ἐδῶ στό μοναστήρι μας. Ἔχουμε αὐτή τήν εὐλογία ὁ ἅγιος Λουκᾶς νά θεωρηθεῖ τό μοναστήρι μας ὡς τόπο διαμονῆς του.

Ἔλαμψε καί λάμπει ὅμως καί μέ τά καλά ἔργα, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, τοῦ μεγάλου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Μεγάλου Βασι­λείου, τοῦ ὁποίου θά τιμή­σου­με τή μνήμη μεθαύριο, τήν 1η Ἰανουαρίου, καί πρός τιμήν τοῦ ὁποίου θά κόψουμε ἀπόψε τήν καθιερωμένη βασιλόπιτα.

Πρός τιμήν τῶν δύο ἁγίων μας, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, ἔχουμε ἀπόψε τή χαρά νά εἶναι κοντά μας μία εὐλογημένη χορωδία ἀπό κορίτσια, τήν ὁποία διευθύνει ἡ πρεσβυτέρα Μαρία, ἀπό τήν ἐνορία τῆς Ὑπαπαντῆς, καί ἡ ὁποία θά μᾶς ψάλλει τά κάλαντα ὄχι μόνο στά ἑλληνικά, ἀλλά καί στά οὐκρανικά πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, πού ἦταν ἡ μητρική του γλώσσα.

Εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας τήν πρε­σβυτέρα Μαρία, πού μέ πολλή προθυ­μία καί χαρά ἀνταποκρίθηκε στήν πρόσκλησή μου νά ἔλθει ἀπόψε ἐδῶ, στόν ναό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, μέ τή χορωδία της, καί νά εὐχηθῶ καί σέ ἐκείνη καί στά μέλη τῆς χορωδίας καί σέ ὅλους σας, ἡ χάρη καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Λουκᾶ καί τοῦ ἁγίου Βασιλείου νά εἶναι πλού­σια τή νέα χρονιά καί σέ σᾶς καί στίς οἰκογένειές σας, καί νά ἔχουμε ἕναν χρόνο εἰρηνικό, ἕναν χρόνο πού θά μᾶς φέρει πιό κοντά στόν Θεό καί στήν Ἐκκλησία του καί θά εἶναι γεμάτος ἀπό τό φῶς τῆς γνώσεώς του.