O Στάθης Γκατζούρας, βεροιώτης μουσικός και κιθαρίστας, γνωστός στα τοπικά μουσικά δρώμενα, περνάει τα όρια της πόλης και μας συστήνεται μέσα από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά και τη συνεργασία του με την εξαίρετη σολίστ, βιρτουόζο του ακορντεόν και συνθέτρια Ζωή Τηγανούρια . Το πρώτο τραγούδι με τίτλο ‘’Ζήτω’’ περιλαμβάνεται στο album που κυκλοφορεί από την ZOE MUSIC LTD.
Ένα τραγούδι το οποίο σύμφωνα με τον ερμηνευτή είναι ο καθρέφτης της ίδιας της ζωής, με την μουσική της Ζωής Τηγανούρια που σε παρασύρει στον ρυθμό και την έντασή της και τον στίχο του Ηλία Κατσούλη που αναφέρεται σε εκείνα τα στοιχεία που δίνουν αξία στη ζωή μας.
Τον γνωρίσαμε συνέντευξη που έδωσε στον Άκου 99.6, στην εκπομπή «πρωινές σημειώσεις»
-Νιώθεις τυχερός που συνεργάστηκες με την Ζωή Τηγανούρια; Πως έγινε η γνωριμία;
«Νιώθω πάρα πολύ τυχερός και δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι θα συμβεί αυτή η συνεργασία. Σαν όνειρο δεν σας κρύβω ότι υπήρχε. Την Ζωή Τηγανούρια την ήξερα πολλά χρόνια πριν. Ήξερα την πορεία της, είναι από τους καλλιτέχνες που σίγουρα κάπου την έχεις ακούσει. Έτσι λοιπόν συνέβη και σε εμένα, ως ακροατής θαύμασα την τέχνη της. Έγινε κάποια γνωριμία, όχι όμως κάποια συνεργασία. Ωστόσο παρακολουθώντας την πορεία της μέσα στα χρόνια που περνούσαν ανέβαινε στην εκτίμηση μου και έβλεπα ότι και η ίδια ήταν και είναι συνεπής και αγαπάει αυτό που κάνει, αλλά κυρίως σέβεται την μουσική και επομένως και τους ακροατές. Αυτό ενέπνευσε και εμένα όλα αυτά τα χρόνια και όταν έφτασε η στιγμή που έγραψα και τα δικά μου τραγούδια ήταν ο άνθρωπος που ήθελα να απευθυνθώ γιατί ένοιωθα ότι την ήξερα. Ήταν οικείο άτομο για εμένα, οπότε όταν της έστειλα τα δικά μου τραγούδια, της άρεσαν κι εκεί που δεν το περίμενα άρχισε να μου δίνει κάποιες συμβουλές. Διακριτικά λοιπόν, ρώτησα αν θέλει να κάνουμε κάποια παραγωγή μαζί και έτσι έγινε. Ένα δεύτερο τραγούδι που θα ακούσουμε λίγο καιρό μετά με τίτλο « Σε ένα άδειο χαρτί» είναι σε στίχους και μουσική δική μου».
Ακολουθεί λοιπόν το δεύτερο τραγούδι του album ‘’σ΄ ένα άδειο χαρτί’’ σε μουσική και στίχους του Στάθη Γκαντζούρα που το παρουσίασε στο κοινό το καλοκαίρι του 2017 στις συναυλίες της Ζωής Τηγανούρια.
-Στάθη ξεκίνησες από την φιλαρμονική του Δήμου Βέροιας…Τι κρατάς από εκείνα τα χρόνια;
Ήμουν περίπου 10 ετών. Η φιλαρμονική είναι μεγάλο σχολείο. Έμαθα κάτι που με συνοδεύει μέχρι και τώρα. Να συνεργαζόμαστε με τον διπλανό μας και να δίνουμε χώρο. Η μουσική είναι, να δίνουμε χώρο στα μέτρα των διπλανών μας. Όποιος έχει το θέμα. Τώρα έχει θέμα η τρομπέτα, μετά έχει θέμα το κλαρίνο… Συνεργαζόμαστε και μαθαίνουμε να σέβεται ο ένας τον άλλον. Όλα αυτά ξεκίνησαν από παρέες. Εγώ παρασύρθηκα από την δική μου παρέα, κάποιοι φίλοι μου πήγαιναν στην φιλαρμονική και τους ακολούθησα. Αυτό είναι που με συνοδεύει μέχρι και τώρα, δηλαδή η παρέα. Αυτό που κάνω τώρα, με μουσικά σχήματα σε μαγαζιά, δεν μπορώ να το κάνω αν δεν υπάρχει πρώτα παρέα. Να δουλεύουμε σαν παρέα. Να γινόμαστε φίλοι. Να μην είναι αυτό το τυπικό, ότι ήρθαμε παίζουμε και φεύγουμε και θα βρεθούμε την επόμενη φορά. Ειδικά σε κοινωνίες σαν την Βέροια που είναι μικρές είναι απαραίτητο να υπάρχουν αυτές οι παρέες και να μπορούμε να κάνουμε καλύτερα πράγματα, επομένως είναι αυτό που κρατάω».
Η επιλογή των μουσικών στα τοπικά σχήματα, γίνεται κυρίως μέσα από φιλίες;
Λίγο πολύ έτσι και ανάλογα με το τι μπορεί να φιλοξενήσει ο κάθε χώρος που παίζουμε. Δυστυχώς η κρίση έχει δημιουργήσει αυτό το πρόβλημα, να μην μπορούν να φιλοξενηθούν σχήματα άνω των 4 ατόμων. Μερικές φορές και οι τέσσερις είναι πολλοί.
Βγαίνει όμως το μερο-νυχτοκάματο;
Μεροκάματο υπάρχει, αλλά όχι έτσι όπως θα θέλαμε. Δεν μπορώ να πω ότι κάθε μουσικό σχήμα έχει τις ίδιες ευκαιρίες. Άλλες ευκαιρίες έχει ένα λαϊκό σχήμα, άλλες ευκαιρίες έχει ένα ροκ ή ένα τζαζ μουσικό σχήμα.
-Εάν ένας καλλιτέχνης θέλει να προωθήσει την μουσική του, πως το κάνει σήμερα;
Υπάρχουν κάποιες δισκογραφικές, όμως οι περισσότερες δουλειές γίνονται με πρωτοβουλία των ίδιων των δημιουργών, μουσικών, στιχουργών, συνθετών , οι οποίοι αναλαμβάνουν όλα τα έξοδα, την προώθηση, τα πάντα. Στο τέλος, δυστυχώς, η δουλειά που κάνουν, ο κόπος τους, δεν αντιστοιχεί όπως παλιά σε κάποια κέρδη. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση. Κάποτε οι δισκογραφικές αναλάμβαναν την προώθηση. Τώρα ο καλλιτέχνης αναλαμβάνει όλα τα έξοδα και έχει να κάνει έναν αγώνα καθαρά μόνος του σε έναν κόσμο του Internet, που βλέπουμε χιλιάδες τραγούδια συνέχεια. Το καλό είναι ότι μπορούμε άμεσα να κάνουμε ένα τραγούδι και να το κοινοποιήσουμε. Βέβαια τι ανταπόκριση θα έχει και σε ποια αυτιά θα φτάσει αυτό, είναι ένα άλλο θέμα.
-Πού παίζετε αυτό τον καιρό στη Βέροια;
Κάθε Σάββατο βρισκόμαστε στο «Αγγελικό μεζεδοπωλείο». Τις Πέμπτες παίζουμε με ένα άλλο σχήμα στη «Στάση» με λίγο πιο ροκ διάθεση, ενώ υπάρχον κάποια μελλοντικά σχέδια και για συναυλίες.
