Ε Ρ Α Ν Ο Σ Α Ι Σ Θ Η Μ Α Τ Ω Ν… *του Γιάννη Ναζλίδη

Έλα! δώσ’ μου ένα φιλί!

Θα μου πεις,

τελειώνει ο κόσμος στη γεωγραφία μου;

Αν δεν ήσουν εσύ

κάποιος άλλος θα ήτανε στη βόλτα...

Το ξέρεις πως

πιάσαν τους γραμματιζούμενους

που ξεφόρτωναν οξείες και πνεύματα

για να μπορεί να σηκώνει η λογοτεχνία το βάρος της.

Τόπα τόσες φορές.

Θέλω να ξεντυθώ λέξεις που ράγισε ο χρόνος.

Έχω καιρό που μπερδεμένες χτενίζω σκέψεις.

Κι` εσύ, πότε έμαθες να φταίς;

Έλα δώσ’ μου ένα φιλάκι!

Δεν πειράζει που σ` έκλεψε ο λόγος.

Εγώ θέλω ν` απαγάγω την ομορφιά 

τους επόμενους μήνες,

Mε  τσίου, τσίου τσίου,

θα απαγάγω τη θηλυκότητα

απ` τις κοπέλες που

στη αυλή φυτεύουν πόθους.

Έλα δώσ’ μου ένα φιλί!

Έτσι κι` αλλιώς εγω

πλησίον του μηδενός στεκόμουνα,

τον καιρό που παραθερίζαμε στα μπαλκόνια

βλέποντας τα κορίτσια με τα ποδήλατα

και τα κεντημένα μαντήλια.

 Έλα δώσ’ μου ένα φιλάκι!

Πες μου αλήθεια!

Ο εκφωνητής του φθινόπωρου

πότε θα ορίσει τη ΔΙΚΗ της ξεχασμένης αγάπης;

Πότε επιτέλους θα γίνει

ο

ΕΡΑΝΟΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ;

Γιάννης Ναζλίδης

12 Ιουνίου 2021