Και εκεί που κάθεσαι χαλαρά στον καναπέ μετά από μια ακόμη δύσκολη μέρα, εκεί που χαζοβλέπεις τηλεόραση και το κεφάλι πέφτει στους ώμους και τινάζεται που και που σαν να πηδάς το χαντάκι, νάσου τα 5,5 ρίχτερ. Κοκκαλώνεις… η κόρη του ματιού παθαίνει διαστολή τάλιρο, ψάχνεις για ίχνη στο φωτιστικό και…τι έγινε βρε παιδιά;
Σεισμός; Αλήθεια τώρα; Το έζησα δια ζώσης ή με τηλε-όραση; Κινητό γρήγορα… facebook, twitter ότι διαθέτεις πρόχειρο τέλος πάντων και ώ ναι, συνέβη! Κουνήθηκες, ταρακουνήθηκες, την είδες και την άκουσες κανονικά την ταλάντευση! Ακολουθούν αστραπιαίοι προβληματισμοί και ερωτήματα: Πόσο απέχω από την τραπεζαρία; Που έχω σφυρίχτρα και φακό, τα πήρα τα βραδινά μου χάπια, πόσα μέτρα είναι η καμάρα σπιτιού με γύψινο; Κι ενώ ο σεισμός έχει αισίως σταματήσει, εσύ έχεις καταπιεί έναν Εγκέλαδο στο στομάχι που δεν ησυχάζει με τίποτα. Σηκώνεσαι για νερό και περνάς από καθρέφτη.
Τι; Με τις πιτζάμες; Πανικός… Να ξαναγίνει λέει σεισμός και να σε βρει ο ρίχτερ ότι νάναι… Να χρειαστεί να κατέβεις στο πάρκο με «στολή» αρκουδάκια και γατούλες από το λαιμό μέχρι την κάλτσα. Ε όχι, θάρρος και άνοιξε την ντουλάπα, ντύσου σενιαρίσου, βάλε κινητό και πορτοφόλι σε τσαντάκι και έσω έτοιμος-η…
Δεν θέλει πολύ…. Με κάτι τέτοια κάνει χάζι ο εγκέλαδος και το φέισμπουκ!
