Το ψάθινο καπέλο του μπαμπά ξεχώριζε ανάμεσα στις ώριμες καλαμποκιές.Με γρήγορες κινήσεις έσπαγε τους καρπούς,και γέμιζε το μεγάλο καλάθι.Ο παππούς φορούσε ένα μαντήλι στο κεφάλι του για προστασία από τον ήλιο,και μαζί με την γιαγιά κουβαλούσαν τα καλαμπόκια στην μεγάλη αυλή.Κάθε βράδυ κάτω από το φώς του φεγγαριού ξεντύνανε τα κατακίτρινα καλαμπόκια από τα ρούχα τους και το πρωι τα αραδιάζαμε στον ήλιο για να ξεραθούν.Εγώ μάζευα τα μαλλάκια τους,για να κάνω μαξιλάρι και πάπλωμα στην κούκλα μου.Σαν τελείωνε η μέρα ο μπαμπάς κρεμάγε το καπέλο του πισω απο την ξύλινη πόρτα.
Όσες φορές την άνοιγα ή την έκλεινα το καπέλο κατρακυλούσε στο χωμάτινο πάτωμα του δωματίου.Τότε κρυφά το άρπαζα,το έβαζα στο κεφάλι μου αφού πρώτα το μύριζα(μύριζε μπαμπά)και γυροέφερνα το δωμάτιο παίρνοντας διάφορες πόζες για φωτογράφηση.
Λατρεύω τα καπέλα,μου θυμίζουν σταρ του σινεμά σε διαφορετικούς ρόλους.Καπέλα πλατύγυρα με κερασάκια στο πλαι,άλλα με φιόγκους μονόχρωμα ή χρωματιστά ψάθινα ή υφασμάτινα.Πάντα τα συνδυάζω με το παλτό και τα γάντια μου.Ομολογώ ότι μέχρι τα φετινά μου γενέθλια κανείς από τους φίλους μου δεν σκέφτηκε να μου κάνει δώρο ένα καπέλο.Φέτος η Κατερίνα έκανε την έκπληξη,μου δώρισε ένα μπεζ πλατύγυρο ψάθινο καπέλο που η κορδέλα του κατέληγε σε ένα χρωματιστό φιόγκο.Αυθόρμητα το φόρεσα και ενστικτωδώς ετοιμάστηκα για φωτογράφηση!Μπροστά λοιπόν σε 20 καλεσμένους πήγα -ήρθα αρκετές φορές πάνω στο μπαλκόνι.
Ένιωσα όπως τότε στα εφτά μου χρόνια που έκανα πασαρέλα στο σαλόνι του σπιτιού μου.Γέμισε ο Νους εικόνες ξέγνοιαστων στιγμών όσα μπόρεσε να συγκρατήσει το παιδικό μυαλό μου.Το καινούργιο μου καπέλο το κρέμασα στο πλαι της παλιάς ξύλινης ντουλάπας μου,για να μου θυμίζει της αγάπη της Κατερίνας,την λατρεία μου για τα καπέλα,και τα εξηκοστά έκτα γενέθλια μου που τα γιορτάσαμε από κοινού με την φίλη μου την Λεμονιά.Άντε Χρόνια μας Πολλά με υγεια και ποιος ξέρει ίσως του χρόνου αποκτήσω ένα ακόμη καπέλο για να το προσθέσω στην συλλογή μου.....
Όλγα Κουτμηρίδου-Μεταξά
