Επιμέλεια: Δημήτρης Π. Τόλιος
Μέσα από τις αναφορές στον ΛΑΟ για την προσκοπική Βέροια, προέκυψε μια αναπάντεχα ευχάριστη και γνωσιολογική επικοινωνία με τον βεροιώτη ιατρό Γρηγόρη Τσιαλκάγκαρα ο οποίος ζει μόνιμα στην Ελβετία, κοντά στην Ζυρίχη. Μου έστειλε λοιπόν την κατωτέρω επιστολή, την οποία απευθύνει προς την εφημερίδα ΛΑΟΣ με την παράκληση να επιμεληθώ την δημοσίευση της
« Κύριε Διευθυντά,
Προ καιρού γράψατε στην εφημερίδα σας για ένα κτύπημα που έγινε στην Κατοχή στο Έκτο Δημοτικό Σχολείο Βέροιας. Επειδή είχα την ευκαιρία και την τιμή να ακούσω από το στόμα του ανθρώπου που οργάνωσε και εκτέλεσε αυτή την επιχείρηση της Αντίστασης θεωρώ για την Ακρίβεια της Ιστορίας ότι πρέπει να σας ενημερώσω για τις λεπτομέρειες αυτής της επιχείρησης, την αιτία της και τον σκοπό της όπως επίσης και τον άνθρωπο που οργάνωσε και εκτέλεσε αυτήν την πολύπλοκη επιχείρηση. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σε εκείνον τον καιρό είχε έρθει στο Αρχηγείο της Αντίστασης στο βουνό η πληροφορία ότι οι Ναζί κάνανε ομαδικές εκτελέσεις πατριωτών στις φυλακές έξω από την Θεσσαλονίκη και ότι ετοιμάζετο μια δύναμη ΝΑΖΙ να έλθη στην Βέροια για τον ίδιο σκοπό και θα διέμενε στο Εκτο Δημοτικό Σχολείο όπου ήδη ήταν στρατώνα. Στο συμβούλιο που έγινε αποφασίσθηκε να απελευθερωθούν πατριώτες κρατούμενοι στην Βέροια και ο σχεδιασμός και η εκτέλεση της επιχείρησης ανετέθη στον ικανότητα αξιωματικό Καπετάν Τρεμπεσίνα που ήταν γέννημα θρέμμα (1919) της Βέροιας. Λέγονταν Γιώργος Βιτάλης και ήταν γιός του επί δεκαετίες Σταθμάρχη των ΣΕΚ στην Βέροια. Ο Βιτάλης πήγε στο 6ο δημοτικό σχολείο και μετά έβγαλε το Γυμνάσιο Βέροιας.
Η αρχή του ελληνοιταλικού πολέμου τον βρήκε φοιτητή της Νομικής στην Αθήνα , μετά από μικρή εκπαίδευση κατετάγη ως ανθυπολοχαγός στην Μεραρχία Κρητών και έφυγε για το Μέτωπο. Ελαβε μέρος σε όλες τις μάχες της Μεραρχίας πάντοτε στην πρώτη γραμμή . Διεκρίθει δε ιδιαίτερα στις μάχες γύρω από τα υψώματα της Τρεμπεσίνας . Μετά την επίθεση των Ναζί από τον βορρά και την πτώση του μετώπου δεν γύρισε στο σπίτι του στον Σταθμό Βεροίας αλλά έμεινε με λίγα παλληκάρια του στο βουνό, στο Βέρμιο όπου άρχισε την αντίσταση κατά των κατακτητών και του εδόθηκε το όνομα Καπετάν Τρεμπεσίνας . Το παρατολμο σχέδιο που έκανε για την απελευθέρωση των κρατουμένων ήταν να κτυπηθούν ταυτόχρονα μέρα μεσημέρι οι Ναζί, σε 3 σημεία: α) στο 6ο δημοτικό σχολείο 2) οι λίγοι στην Στρατώνα Βέροιας και 3) οι φυλακές της Βέροιας. Σκοπός ήταν να δημιουργηθεί μεγάλος πανικός και φόβος στους Ναζί ώστε να μην καταλάβουν ποιος ήταν ο σκοπός της επίθεσης και βγουν στους δρόμους γι αυτό το κτύπημα έγινε το μεσημέρι την ώρα που τρώγαν το συσσίτιο τους στο 6ο δημοτικό και όπως μου είπε επικράτησε μεγάλος πανικός. Αυτούς στον στρατώνα τους καθήλωσαν 2 παλληκάρια από έναν κοντινό λόφο με έναν όλμο και κάθε πέντε λεπτά μια βολή. Στις φυλακές δεν φέρανε καμία αντίσταση και έτσι πήραν τους κρατούμενους και φύγαν για το βουνό. Έτσι έγινε η επίθεση στο 6ο δημοτικό σχολείο . Μετά την Απελευθέρωση ο καπετάνιος κατέβηκε στο σπίτι του, στον Σταθμό Βεροίας και βρήκε δουλειά στην ΥΠΕΜ που έκανε τα κανάλια στον βάλτο. Γνώρισε και παντρεύτηκε την ξαδέλφη μου Μαίρη Πάντου, που ήταν από την μητέρα της το γένος Σκούφια, αποκτήσαν μια κόρη και μετοίκησαν στην Θεσσαλονίκη. Εκεί τον βρήκε κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου η επιστράτευση και υπηρέτησε την πατρίδα για τρίτη φορά ως Λοχαγός σε ένα φυλάκιο στο Μπέλες απέναντι από τα βουλγαρικά σύνορα. Μετά τον πόλεμο αποστρατεύθηκε , παρά τις προτροπές του στρατηγού του να κάνει καριέρα στον στρατό και εργάσθηκε στο ΙΚΑ στην Θεσσαλονίκη. Το 1974 όταν έγινε η κρίση της Κύπρου με μερική επιστράτευση ήμουν με παρέα ελβετό στην Πελοπόννησο και όταν γύρισα στην Βέροια είχε λήξει η κρίση και επισκέφθηκα την οικογένεια Βιτάλη όπου μου είπε η ξαδέλφη μου ότι ο Γιώργος, ο καπετάν Τρεμπεσίνας μόλις γύρισε στο σπίτι και όταν τον ρώτησα που ήταν και γύρισε μου απάντησε ότι «με θυμήθηκαν πάλι». Ένα βράδυ μεσάνυκτα κτύπησε η πόρτα του διαμερίσματος και 2 ΕΣΑΤΖΗΔΕΣ μου παρέδωσαν ένα φάκελο του ΓΕΣ . Διορίζετο για 4η φορά στην περίπτωση που η πατρίδα μας έπεφτε στα χέρια των τούρκων ως αρχηγός της αντίστασης με όλες τις εξουσίας στους νομούς Ημαθίας, Πέλλης και Κοζάνης και εντός ολίγων λεπτών έφυγε με το τζιπ της ΕΣΑ για το Βέρμιο όπως μου είπε εκεί τον υποδέχθηκαν περίπου 40-50 παλληκάρια, ήταν πρώην λοκατζήδες που τον φέρθηκαν τις μέρες εκείνες σαν να ήταν πατέρας τους, ευτυχώς έληξε η κρίση χωρίς να χρειασθεί. Γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο που 4 φορές κάλεσε η πατρίδα μας να την υπηρετήσει ως ενας εφυέστατος χαμηλών τόνων άνθρωπος και με απέραντη ανθρωπιά. Το 1985 έφυγε ο καπετάν Τρεμπεσίνας από την ζωή. Με λύπη μου διηγήθηκε ότι δεν μπόρεσε να σώσει τους εβραίους της Βέροιας, πολλούς γνώριζε από τα σχολικά χρόνια. Τους έστειλα (όπως μου είπε) 2 φορές ένα γράμμα να ανέβουν στο βουνό διότι κινδυνεύουν, δυστυχώς μόνο 2 οικογένειες ανέβηκαν.
Γρηγόρης Τσιαλκάγκαρας ιατρός»
