Το βλεμμα αγριεψε πολύ.Ταματια μίκρυναν, θόλωσαν.ΗΦωνη επικριτική με λίγη ειρωνία.
Οι λέξεις με χρώμα υποτίμησης και κομπασμου.Το (εγώ) κυριαρχούσε στον λόγο.Δεν μπόρεσα να πω και πολλά.....Τα έχασα μπρος στον έντονο λόγο του.Τον κοίταξα και αναρωτιομουν....
Ποιος είναι αυτός ο άντρας...Μου ήταν άγνωστος.Το χαμόγελο και η γλυκύτητα απουσίαζαν.
Πριν λίγους μήνες ήταν όλα καλά..
Χρόνια φίλοι, κολλητοί,δεμένοι.Σιγα, σιγά ξέφυγαν τα πράγματα.Απομακρυνθηκαμε.Ομολογω ότι δεν τον διεκδίκησα..
Δεν ξέρω γιατί.. Ίσως χρειαζομουν και εγώ χρόνο να σκεφτώ την πορεία τής φιλίας μας.Εκανα πολλά λάθη.Κσταλαβα ότι υποχωρούσα χωρίς να συμφωνώ από φόβο μην τον χάσω.
Ετσι έτρεφα τον εγωισμό του, αλλά και την δική μου φοβία.Δεν Με στήριξα καί όταν βρήκα το θάρρος να το κάνω, τόν βρήκα απέναντι μου.
Οταν θέλεις να φέρεις τον άνθρωπο σου στα μέτρα σου, τότε δεν τον αγαπάς αληθινά.Απλα θέλεις να τον έχεις του χεριού σου, είτε είναι φίλος είτε είναι σχέση.Βρεχει....
Το μικρό μου δωμάτιο έγινε μία μεγάλη οθόνη.Περασαν όλα μπροστά από τα μάτια μου.. Έκανα πολλά λάθη και τα πλήρωσα.Δεν τον αδικώ που μου είπε όσα μου καταλόγισε...Και εγώ τόσα χρόνια έτσι νόμιζα ότι είναι το σωστό.
Ημουν έτοιμη να καταρευσω.Υστερα σκέφτηκα ότι αυτό δεν θα βοηθήσει ούτε εμένα ούτε εκείνον.. Απλά χρειαζόμασταν και οι δύο χρόνο για να έρθει η φιλία μας εκεί που της αρμόζει.Θεωρω ότι η ζωή σου δίνει αυτό που σου αξίζει.. Αργά ή γρήγορα όλα μπαίνουν στην σωστή σειρά.. Έκλεισα την οθόνη των σκέψεων.
Ο χρόνος θα αποδώσει στον καθένα μας αυτό που έδωσε και αυτό που πήρε....Δεν λυπάμαι αλλά καί δεν χαίρομαι για την εξέλιξη βέβαια.....
Όμως τίποτε δεν τελείωσε ίσως αυτό που θα γεννηθεί μετά την κάθαρση να είναι κάτι ποιο βαθύ.Τις σκέψεις Μου άπλωσα πάνω στον φίλο μου το χαρτί....Ο νους ξεκουράστηκε και αφέθηκε....
Όλγα Κουτμιρίδου
