Για τα ουράνια αναλόγια πέταξε το βράδυ της Δευτέρας 31 Μαρτίου ο Τάσος Παπακώτας, για να υμνολογεί αιώνια, από εδώ και πέρα, στο πλευρό του Θεοδόση Τσουκαλά και του Δημήτρη Νίκου, τον Τριαδικό Θεό, την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Άγιο Μηνά, τον οποίο υπηρέτησε για δεκαετίες, στον Ιερό του Ναό στη Νάουσα, ως επίτροπος, αναγνώστης και υποδιάκονος. Θύμισες πολλές από την παιδική μου ηλικία στο μαγαζί των αδελφών Παπακώτα, με τους τόνους κομφετί, τις σερπατίνες, τις χριστουγεννιάτικες γιρλάντες και τις γυάλινα λαμπιόνια, τα σιγαρέτα Ματσάγκος και εκείνο το πελώριο μπλε φορτηγό που οδηγούσε ο αείμνηστος Σταύρος Καπνιστής, οδηγός στους Παπακώτηδες, μαζί με το μικρό βανάκι. Εποχές γεμάτες ζωή και δημιουργία για τη Νάουσα. Ο Τάσος πάντοτε καλοσυνάτος και με χαμόγελο μας τρατάριζε και από κανένα γλυκό, αδυναμία του ήταν άλλωστε, μαζί με τις γκαζόζες "Τέρψις". Ο αγώνας με τον διαβήτη κράτησε 33 χρόνια. Πόνος, εγχειρήσεις, αλλά η ψυχική δύναμη, που αντλούσε από την καθημερινή του επαφή με τη Θριαμβεύουσα εκκλησία στην ενορία μας, τον Αγιαμηνά, τεράστια. Καρτερικά υπέμεινε την ταλαιπωρία των νοσοκομείων, με προσευχή, εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία, τον τελευταίο χρόνο. Η ψυχή του πέταξε ήρεμα στον Δημιουργό της για να συναντήσει συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Από τη Νάουσα, την παλιά "Ομόνοια", τα μοναστήρια που τόσο αγάπαγε και επισκέπτονταν.
Αιωνία σου η μνήμη αγαπημένε μου Τάση και ο Θεός να παρηγορεί τους δικούς σου.
