Ο Άγιος Αντρέας –ασχολήθηκα και παλαιότερα με τον ναΐσκο αυτό- είναι πιθανότατα η μικρότερη βυζαντινή εκκλησία της Κυριώτισσας αλλά και της Βέροιας, αλλά και ταυτόχρονα από τις πλέον πολυπαθείς, αφού η αδιαφορία των υπευθύνων είναι εξόφθαλμη!
Ως γνωστόν εδώ και δύο χρόνια είχαν αρχίσει εργασίες αποκατάστασης-ανακαίνισης της στέγης του ναΐσκου και του περιβάλλοντα χώρου.
Κάποιες εργασίες –δεν μπορώ να αρνηθώ- έγιναν αλλά επειδή «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» ο «παρατηρητικός» έχει να επισημάνει ότι το έργο εδώ και μήνες «ζει» σε μια στασιμότητα.
Με λύπη διαπίστωσα την αδιαφορία των υπευθύνων, κάτι που εγκυμονεί και κινδύνους (λόγω της υψομετρικής διαφοράς που υπάρχει στο χώρο όπου παίζουν παιδιά) αλλά, έχει και οικονομικές επιπτώσεις!
Και εξηγούμαι. Μπροστά από το ναΐσκο, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, υπάρχουν όλο το καλοκαίρι δύο τεράστιοι σάκοι μεταφοράς οικοδομικών υλικών. Στον έναν παρατήρησα ότι υπάρχουν σακιά τσιμέντου που μετά τις τελευταίες βροχές, εκτεθειμένα όπως ήταν, έγιναν… πέτρα!
Ποιος είναι υπεύθυνος για την όλη κατάσταση; Γιατί τόση αδιαφορία; Ποιος επιβαρύνεται οικονομικά από την παραμέληση αυτή;
Αν επιβαρύνεται το Δημόσιο, δηλαδή ο Έλληνας φορολογούμενος, άρα κι ο καθένας μας, άρα κι εγώ τότε… επιφυλάσσομαι!
