Την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνης και του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στο δημοτικό διαμέρισμα της Αγίας Μαρίνης Βεροίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἐγώ εἰμί ὁ ποιμήν ὁ καλός καί γινώσκω τά ἐμά καί γινώσκομαι ὑπό τῶν ἐμῶν».
Κατά τή διάρκεια τῆς δημoσίας ζωῆς του ὁ Χριστός προσπάθησε ἐπανειλημμένα νά ἐξηγήσει στούς μαθητές του τόν ἑαυτό του καί νά τόν περιγράψει μέ ἕνα τρόπο καταληπτό ἀπό τόν πεπερασμένο ἀνθρώπινο νοῦ.
Δέν μποροῦσε νά τούς περιγράψει τή θεία του φύση, γιατί ὡς Θεός εἶναι ἀπερίγραπτος καί ἀπερινόητος. Γι᾽ αὐτό καί ἐπέλεξε νά περιγράψει τόν ἑαυτό του μέ εἰκόνες οἰκεῖες στούς μαθητές του πού θά τούς βοηθοῦσαν νά σχηματίσουν μία εἰκόνα καί μία ἐντύπωση γιά τίς θεῖες ἰδιότητές του.
Γι᾽ αὐτό καί ἄλλοτε συστήνεται ὁ Χριστός ὡς φῶς ἤ ὡς ὁδός, καί ἄλλοτε ὡς ὕδωρ καί ὡς ἄρτος. Στό σημερινό ὅμως εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς συστήνεται ὡς θύρα καί ὡς καλός ποιμήν.
Καί σ᾽ αὐτή τήν εἰκόνα πού χρησιμοποιεῖ γιά τόν ἑαυτό του βάζει ὁ Χριστός μέσα καί ἐμᾶς καί προσδιορίζει καί τή σχέση του μαζί μας. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ ποιμήν ὁ καλός, καί ἐμεῖς τά πρόβατά του. Ἐκεῖνος εἶναι αὐτός πού μᾶς γνωρίζει, ἀλλά καί αὐτός πού μεριμνᾶ γιά ἐμᾶς. Ἐμεῖς εἴμαστε ἐκεῖνοι πού τόν γνωρίζουμε καί ἐμπιστευόμαστε τή μέριμνα καί τήν προστασία του.
Αὐτή ἡ σχέση τοῦ καλοῦ ποιμένος καί τῶν προβάτων εἶναι μοναδική καί ἀντιπροσωπεύει ἀποκλειστικά καί μόνο τή σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό. Διότι, ὅπως ὁ ἴδιος τονίζει, δέν ὑπάρχουν μόνο καλοί ποιμένες, ἀλλά καί ποιμένες κακοί καί ἀδιάφοροι, ποιμένες πού ἐνδιαφέρονται μόνο γιά τήν ἀμοιβή τους καί ἀδιαφοροῦν γιά τήν κατάσταση τῶν προβάτων. Ποιμένες πού δέν ἐνδιαφέρονται ἐάν χαθεῖ κάποιο πρόβατο ἤ κάποιος λύκος τό ἁρπάξει μακριά τους, γιατί μερικές φορές ὑπάρχουν ποιμένες πού δέν εἶναι ἀληθινά ποιμένες, ἀλλά εἶναι «λύκοι βαρεῖς, μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου».
Ὅμως ὁ Χριστός εἶναι ὁ κατ᾽ ἐξοχήν καλός ποιμένας, καί αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό δύο χαρακτηριστικά. Τό πρῶτο εἶναι ὅτι μετά τήν ἀναχώρησή του ἀπό τόν κόσμο, δέν ἄφησε τά πρόβατά του ἔρημα καί ἐγκαταλελειμμένα, χωρίς ποιμένα καί χωρίς στέγη καί τροφή. Ἔθεσε στήν Ἐκκλησία του «ποιμένας καί διδασκάλους πρός καταρτισμόν τῶν ἁγίων».
Καί οἱ ποιμένες αὐτοί πού ἀντιπροσωπεύουν τόν καλό ποιμένα Χριστό εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἵστανται «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ», ἀλλά καί οἱ ἱερεῖς πού ἵστανται «εἰς τόπον καί τύπον» τῶν μαθητῶν του, στούς ὁποίους ἐμπιστεύθηκε ὁ ἴδιος τό λογικό ποίμνιό του.
Τό δεύτερο χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ὁ καλός ποιμήν γνωρίζει τά πρόβατά του καί ἐκεῖνα τόν γνωρίζουν. Καί αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο, διότι ἐάν δέν γνωρίζει ὁ ποιμένας τά πρόβατά του, δέν μπορεῖ νά μεριμνᾶ γι᾽ αὐτά. Καί ἐάν τά πρόβατα δέν γνωρίζουν τόν ποιμένα τους, δέν μποροῦν νά τόν ἀκολουθήσουν.
Τά δύο αὐτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ καλοῦ ποιμένος εἶχε καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα μέγας πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, τόν ὁποῖο τιμοῦμε ἰδιαιτέρως ἐδῶ στόν ναό σας.
Θά μποροῦσε νά εἶχε διαπρέψει σέ πολλούς τομεῖς, ἐπιστημονικούς καί ἐπαγγελματικούς, μέ τή μεγάλη μόρφωση πού διέθετε καί μέ τά πολλά χαρίσματα μέ τά ὁποῖα τόν εἶχε προικίσει ὁ Θεός. Εἶναι ὁ δεύτερος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας μετά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο. Ὅμως ἐκεῖνος προτίμησε νά ἀκολουθήσει τήν κλήση τοῦ Θεοῦ. Προτίμησε νά γίνει ποιμένας τῶν λογικῶν προβάτων καί μάλιστα σέ μία ἐποχή δύσκολη, σέ μιά ἐποχή κατά τήν ὁποία «λύκοι βαρεῖς», οἱ αἱρετικοί Πνευματομάχοι, προσπαθοῦσαν νά κατασπαράξουν τά πρόβατα τοῦ Χριστοῦ καί νά παρασύρουν τούς Ὀρθοδόξους στήν αἵρεση.
Ἀνέλαβε ἔτσι τόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅταν οἱ Ὀρθόδοξοι δέν διέθεταν παρά μόνο ἕνα μικρό ναό καί ἦταν ἐλάχιστοι, καί ἀγωνίσθηκε νά πείσει ὅσους εἶχαν παρασυρθεῖ νά ἐπιστρέψουν στή μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽αὐτό καί ὁ ναός αὐτός ὀνομάσθηκε ναός τῆς Ἀναστάσεως, γιατί ὅλοι ἀναστήθησαν ὅλοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Εἶχε ὅμως καί τό δεύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ καλοῦ ποιμένος: γνώριζε τά πρόβατά του καί φρόντιζε νά τά διατρέφει μέ τόν λόγο του καί νά τά καθοδηγεῖ μέ τίς συμβουλές καί τίς νουθεσίες του.
Καί δέν τό ἔκανε μόνο τότε, τό κάνει καί μέχρι σήμερα. Τό κάνει καί γιά μᾶς καθοδηγώντας μας μέ τή ζωή του, μέ τούς λόγους του καί μέ τά θεολογικά συγγράμματά του στήν Ὀρθόδοξη πίστη.
Τό κάνει, γιατί οἱ ἅγιοι ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ἦταν καλοί ποιμένες μόνο στήν ἐποχή τους, ἀλλά συνεχίζουν νά εἶναι καί σήμερα, ἐνισχύοντας τούς σημερινούς ποιμένες στό ἔργο καί τή διακονία τους. Συνεχίζουν νά εἶναι καλοί ποιμένες καί νά γνωρίζουν τά λογικά πρόβατα, τούς πιστούς, καί νά τά καθοδηγοῦν στή σωτηρία, μεσιτεύοντας στόν Θεό γιά χάρη τους.
Ὅμως, ὅπως εἴπαμε, ἡ σχέση τῶν προβάτων μέ τόν ποιμένα εἶναι ἀμφίδρομη. Καί χρειάζεται, κατά συνέπεια, ὄχι μόνο ὁ ποιμένας νά γνωρίζει τά πρόβατα, ἀλλά καί αὐτά τόν ποιμένα, ὥστε νά εἶναι ἀσφαλῆ καί προφυλαγμένα ἀπό κάθε κίνδυνο.
Οἱ ἅγιοι, λοιπόν, ὡς καλοί καί φιλόστοργοι ποιμένες μᾶς γνωρίζουν. Αὐτό πού χρειάζεται εἶναι νά τούς γνωρίζουμε καί ἐμεῖς. Ὄχι μόνο κατ᾽ὄνομα, ἀλλά οὐσιαστικά, μελετώντας τή ζωή καί τό ἔργο τους, μελετώντας τό παράδειγμά τους καί τά θεόπνευστα συγγράμματά τους. Ἀκούοντας τῆς φωνῆς τους καί ὑπακούοντας στίς προτροπές τους, γιατί πολλά ἔχουν νά μᾶς ποῦν καί πολλά ἔχουν νά μᾶς διδάξουν καί ἰδιαίτερα στή σημερινή ἐποχή, πού βλέπετε ὅτι τά βάλλονται, ἀκόμη καί ὁ γάμος, ἀκόμη καί ἡ καθαρότητα τῆς ζωῆς, ἡ ἁγνότητα τῆς ζωῆς, καί κάθε τι ἀνώμαλο σήμερα παρουσιάζεται ὡς κανονικό, δυστυχῶς. Οἱ ἅγιοι ὅμως ἔχουν νά μᾶς ποῦν πάρα πολλά γι᾽ ὅλα αὐτά, γιατί ἀγρυπνοῦν καί μεριμνοῦν καί γιά μᾶς.
Ἄς γνωρίσουμε, λοιπόν, ὅσο μποροῦμε περισσότερο τούς καλούς αὐτούς ποιμένες. Ἄς γνωρίσουμε τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο. Ἄς ἀκολουθήσουμε τή φωνή τους καί τήν προσταγή τους, ὥστε νά πορευθοῦμε ἀσφαλεῖς τήν πορεία τῆς ζωῆς μας καί νά ἀξιωθοῦμε νά συγκαταριθμηθοῦμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τά ἐκλεκτά πρόβατα τοῦ Χριστοῦ στά δεξιά του, γιά νά ἀπολαύσουμε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
