Γ´ Στάση Χαιρετισμών στο Ιερό παλλάδιο του Ποντιακού Ελληνισμού

Το απόγευμα της Παρασκευής, 5ης Απριλίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Γ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά Βερμίου.

Στην Ιερά Ακολουθία παρευρέθηκε ο πρόεδρος του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» κ. Γεώργιος Τανιμανίδης, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και πλήθος πιστών από την ευρύτερη περιοχή που ανηφόρισαν στο φιλόξενο όρος του Βερμίου για να προσκυνήσουν την θαυματουργό Ιερά Εικόνα της «Κυράς» του Πόντου, της Παναγίας της Σουμελλιώτισας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σω­θῆ­ναι, χαῖρε λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων».

Μέ ἕναν πνευματικό διάπλου στό μέγα πέλαγος τῆς νηστείας παρο­μοία­σε ὁ ἱερός ὑμνογράφος, πρίν ἀπό τρεῖς περίπου ἑβδομάδες, τόν ἀγώνα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσ­σαρακοστῆς, τόν ὁποῖο κληθήκαμε νά ἀναλάβουμε ὅλοι οἱ πιστοί.

Κι ἄν ἐκεῖνος δέν μᾶς διευκρίνισε ποιό εἶναι τό ἀσφαλές μέσο μέ τό ὁποῖο μποροῦμε νά διαπλεύσουμε τό πέλαγος ὄχι μόνο τῆς νηστείας ἀλλά καί τῆς ζωῆς μας, προκειμέ­νου νά φθάσουμε στόν λιμένα τῆς οὐ­ρανίου βασιλείας, μᾶς τό ἀποκα­λύ­πτει σήμερα ὁ θεόπνευστος ποιη­τής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, μέ τό «χαῖρε» τῆς τρίτης στά­σεως τῶν Χαιρετισμῶν πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. «Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόν­των σω­θῆ­ναι». Χαῖρε, Παρθένε, ἐσύ πού εἶσαι τό καράβι αὐτῶν πού θέλουν νά σωθοῦν.

Δέν ἐγκωμιάζει ὅμως μέ αὐτό τό «χαῖ­ρε» ὁ θεοκίνητος κάλαμος τοῦ ἀνωνύμου ποιητοῦ μόνο τήν Πα­να­γία μητέρα μας. Μᾶς ὑποδει­κνύει συγ­χρόνως καί τό ἀσφαλές μέσο πού ἀναζητοῦμε γιά νά φθά­σου­με στό ποθητό τέρμα.

Πολλοί ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ νά ξεκι­νήσαμε τό ταξίδι ἔχοντας ἐμπιστο­σύνη στίς δυνάμεις μας, ἀλλά στή διαδρομή διαπιστώσαμε τήν ἀσθέ­νεια καί τήν ἀδυναμία μας. Διότι στόν διάπλου αὐτό ὑπάρχουν ἄνε­μοι, κύματα καί ξέρες πού μᾶς δυσκο­λεύουν νά προχωρήσουμε. Εἶναι οἱ ἀδυναμίες μας, τά πάθη μας καί πρό πάντων ἡ ραθυμία μας.

Ὑπάρχουν ἀκόμη σειρῆνες καί φῶτα πού μᾶς παρασύρουν καί μᾶς τυφλώνουν καί μᾶς κάνουν νά χά­νουμε τόν προσανατολισμό μας καί νά μήν ξέρουμε ποῦ νά πᾶμε. Eἶναι οἱ μέριμνες καί οἱ περισπα­σμοί τοῦ κόσμου, εἶναι ὁ ἐγωισμός καί ἡ ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας, πού ἀποσυντονίζουν τήν πνευμα­τι­κή μας πυξίδα. Καί ἔτσι μπορεῖ νά αἰσθανόμεθα ἀδύναμοι καί χαμέ­νοι στό πέλαγος καί νά μήν εἴμαστε σέ θέση νά συνεχίσουμε μόνοι μας τό ταξίδι.

Γιά ὅλους αὐτούς, γιά ὅλους ἐμᾶς, σέ ὅποια κατηγορία καί ἄν ἀνή­κου­με, ὅποιο ἐμπόδιο καί ἄν συναντή­σαμε στήν πορεία μας, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος μπορεῖ νά γίνει τό μέσο γιά νά συνεχίσουμε τό πνευματικό μας ταξίδι, γιά νά μήν προσαρά­ξου­με κάπου καί δέν φθάσουμε ποτέ στόν προορισμό μας, καί πολύ περισσότερο νά μήν κινδυνεύσου­με νά καταποντισθοῦμε.

Ἡ Παναγία μητέρα μας μπορεῖ νά γίνει καί γιά μᾶς ἡ νοητή ὁλκάδα πού θά μᾶς ὁδηγήσει μέ ἀσφάλεια στό λιμάνι πού ἀναζητοῦμε, ὑπό μία ὅμως προϋπόθεση. Καί αὐτή εἶναι ἡ δική μας θέληση.

«Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σω­θῆναι», ψάλαμε πρό ὀλί­γου πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἐκφράζο­ντας τή πίστη μας στή δύναμή της ἀλλά συγχρόνως καί τή δική μας θέληση νά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτη­ρία.

Καί πράγματι μπορεῖ νά μᾶς ὁδη­γήσει ἡ Παναγία μας στή σωτηρία, ὄχι μόνο γιατί εἶναι «ὁλκάς τῶν θε­λόντων σωθῆναι», ἀλλά καί γιατί εἶναι «λιμήν τῶν τοῦ βίου πλω­τήρων». Εἶναι, ὅπως τῆς ψά­λα­με, τό λιμάνι ὅσων διαπλέουν τό πέλαγος τῆς ζωῆς, καθώς ἡ Ὑπε­ραγία Θεοτόκος, ὡς πνευματικό λιμάνι, προσφέρει ἀνάπαυση σέ ὅσους ταλαιπωροῦνται καί κινδυ­νεύ­ουν σ᾽ αὐτό τό ταξίδι, ἀλλά καί εὑρίσκεται ἐκεῖ ὅπου ὅλοι ἐπιθυ­μοῦ­με νά φθάσουμε. Εὑρίσκεται πλησίον τοῦ Υἱοῦ της στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἀναμένοντας ὅλους μας.

Καί δέν μπορεῖ νά ἀμφιβάλλει κα­νείς γι᾽ αὐτή τή διπλῆ χάρη τῆς Παναγίας μητέρας μας, διότι ὅλοι ἔχουμε ἀποδείξεις γιά τίς σω­στικές ἐπεμβάσεις της στή ζωή μας. Ἰδιαιτέρως ὅμως ὁ Ποντιακός Ἑλ­ληνισμός, πού τιμᾶ τήν Σουμελιώ­τισσα Παναγία ὡς μητέρα καί προ­στά­τιδά του καί ψάλλει κάθε Πα­ρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς καί ὄχι μόνο ἐνώπιον τῆς ἱστορικῆς καί θαυ­ματουργοῦ της εἰκόνος τούς Χαιρετισμούς της, τήν ἔχει αἰσθαν­θεῖ σέ ὅλη τή μακραίωνη καί πολυ­κύμαντη ἱστορική του διαδρομή καί ὡς ὁλκάδα ἀλλά καί ὡς λιμένα ἀσφαλῆ.

Μέ τή δική της, ἄλλωστε, βοήθεια διέπλευσαν οἱ πρόγονοί μας τό τρι­κυμισμένο πέλαγος τοῦ ξεριζω­μοῦ ἀπό τίς προγονικές ἑστίες καί τῆς προσφυγιᾶς, καί ἔφθασαν σῶοι στή νέα πατρίδα τους.

Μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὡς νοητή ὁλκάδα συνέχισαν ὅμως καί τό ταξίδι τῆς ζωῆς τους, ὅπου καί ἄν βρέθηκαν, καί κατόρθωσαν νά ἐπιτύχουν τούς στόχους τους, χω­ρίς νά ξεχνοῦν ποτέ τό πνευματικό τους λιμάνι, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό αὐτό τό ἱερό κατοικητήριο τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Πανα­γίας Μητέρας τους, τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας.

Σέ αὐτόν τόν περικαλλῆ οἶκο της, τόν ὁποῖο ἀνίδρυσαν μέ πολύ σεβα­σμό καί ἄπειρη εὐγνωμοσύνη πρός τό ἱερό πρόσωπό της, καταφεύγουν πάντοτε οἱ Πόντιοι ὡς σέ ἀσφαλῆ καί γαλήνιο λιμένα, γιά νά ἀνεφο­διασθοῦν πνευματικά καί νά συνε­χίσουν τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς τους ἀλλά καί τόν ἀγώνα τους γιά τά δίκαια τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Αὐτό κάναμε καί ἀπόψε. Καί θά πρέ­πει νά συνεχίσουμε νά τό κά­νου­με, ἀποδεικνύοντας μέ τόν ἀγώ­­να ἀλλά καί μέ τήν προσπά­θειά μας νά ζοῦμε ὅπως Ἐκείνη, σύμ­φωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της, ὅτι ἐπιθυμοῦμε σταθερά τή σωτηρία μας καί ζητοῦμε τή βοή­θειά της, ἐπαναλαμβάνοντας μέ πίστη καί μέ ἐμπιστοσύνη πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο τόν στίχο τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου: «Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι, χαῖρε λι­μήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων».