Στην αιώνια πόλη των Αγγέλων απλώθηκε σιωπή και θλίψη. Η αιφνίδια άφιξη τόσων νέων πάγωσε ακόμα κι αυτούς! Η θέρμη του θυμού και της οργής δεν άφησε το δάκρυ να κυλίσει. Ο πόνος έγινε κόμπος,θηλειά κι έπνιξε τα αισθήματα. Μονάχα τα μάτια μας μετέτρεπαν τη φρίκη σε δέος! Ανατριχιαστικό σούρσιμο,δαιμονισμένος θόρυβος. Να \\\'ταν από τα φτυάρια που \\\'διναν προσωρινό τέλος στην τραγωδία ή από την πάλη των ψυχών με τα χώματα; Και ποιων ψυχών; Των γονιών που \\\'θελαν να μπουν ή των παιδιών που πάσχιζαν να βγουν; Συνάντηση στο κενό, αόρατος εναγκαλισμός, Αιώνια Μνήμη!
11 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μεγαλύτερη τραγωδία στους ελληνικούς δρόμους στα Τέμπη, με λεωφορείο που μετέφερε μαθητές του Λυκείου Μακροχωρίου. 21 από αυτούς χάθηκαν για πάντα. Μα όχι από τη μνήμη των δικών τους ανθρώπων και όλων μας.
Κουράγιο.
