Στα 50 χρόνια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας (1974-2024) διεξήχθησαν 20 βουλευτικές εκλογές.
Στις 12 από αυτές η Νέα Δημοκρατία αναδείχθηκε πρώτο κόμμα και συγκρότησε αυτοδύναμες Κυβερνήσεις (με εξαίρεση τις περιόδους 1989-90 και 2012-15,όταν συμμετείχε ,ως πρώτη δύναμη, σε Κυβερνήσεις συνεργασίας),ενώ στις υπόλοιπες 8 εκλογές κατέλαβε την δεύτερη θέση.
Δηλαδή εδώ και μισό αιώνα ,οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ψηφοφόροι εμπιστεύονται ανελλιπώς την Νέα Δημοκρατία και της αναθέτουν την ευθύνη είτε της Κυβέρνησης(συχνότερα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα) είτε της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτή η διαχρονικά ισχυρή εκλογική και κοινοβουλευτική παρουσία της Νέας Δημοκρατίας την αναδεικνύει ως ένα από τους κεντρικούς και πλέον σταθερούς ,πυλώνες του πολιτικού << οικοδομήματος>> της Χώρας, αλλά και ως τον σημαντικότερο εκφραστή των προτεραιοτήτων ,των αναγκών και των επιθυμιών του εκλογικού σώματος και ευρύτερα της ελληνικής κοινωνίας.
Η κυρίαρχη θέση της Νέας Δημοκρατίας επιβεβαιώνεται πανηγυρικά κατά τις εκλογικές αναμετρήσεις της τελευταίας πενταετίας.
Μίας πενταετίας ,κατά τη οποία η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ,με σύνεση και υπευθυνότητα ,με σιγουριά και αποφασιστικότητα, επουλώνει πληγές του παρελθόντος και οδηγεί την χώρα στους δρόμους της ανάπτυξης και της προόδου.
Το 2019 η Νέα Δημοκρατία παρέλαβε μια Χώρα καθημαγμένη από τη δεκαετή οικονομική κρίση , απότοκο εικονικής ευμάρειας και παρατεταμένης εθελοτυφλίας.
Όμως η ανάταξη της οικονομίας δεν αποτέλεσε αυτή την πενταετία , το μοναδικό μέτωπο του ανορθωτικού αγώνα της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Πρωτοφανή ,πλανητικών διαστάσεων , κύματα κρίσεων (υγειονομικής ,κλιματικής ,ενεργειακής) πλήττουν καίρια κοινωνίες και οικονομίες ,Κράτη και λαούς, ενώ ο πολλαπλασιασμός των πολεμικών εστιών φέρνει την υφήλιο στο χείλος του πυρηνικού ολέθρου.
Ασκώντας την Διακυβέρνηση μέσα σε ένα τέτοιο ,πρωτόγνωρα δυσμενές, περιβάλλον, η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με ψυχραιμία και μεθοδικότητα, τηρώντας τους κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας, εξυγιαίνει την οικονομία , θωρακίζει εντυπωσιακά την άμυνα της Χώρας, εμπεδώνει την εσωτερική σταθερότητα, απομονώνει τον λαϊκισμό, ενισχύει ουσιαστικά τους πολίτες , εισάγει πρωτοποριακές ρυθμίσεις στα εργασιακά ,τα ασφαλιστικά και τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, στηρίζει τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού και τους κατοίκους των παραμεθόριων και δυσπρόσιτων περιοχών ,εφαρμόζει ρηξικέλευθες τομές στην παιδεία , οργανώνει μεθοδικά το ψηφιακό κράτος ,αξιοποιεί τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ,αποκαθιστά και διαρκώς αναβαθμίζει την διεθνή θέση και αξιοπιστία της Χώρας , με τον αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό της αλλά και με την σχεδόν ομόφωνη ανάδειξη ως Μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την περίοδο 2025-2026. Με αυτά τα επιτεύγματα και με άλλα πολύ περισσότερα, των οποίων και μόνο αναγνωρίζεται ως κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής στο εσωτερικό και ως ηγετική προσωπικότητα διεθνούς κύρους στο εξωτερικό.
Αυτή ακριβώς η αναγνώριση φαίνεται ,δυστυχώς να ενοχλεί, όχι τόσο τους πολιτικούς του αντιπάλους , όσο τους προκατόχους του στην Ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και στο πρωθυπουργικό αξίωμα.
Πράγματι δύο πρώην Πρωθυπουργοί, οι Αντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής, επιδίδονται τον τελευταίο ιδίως καιρό, με δημόσιες παρεμβάσεις , ομιλίες, δηλώσεις αλλά και εύγλωττες απουσίες , σε αμφισβήτηση κυβερνητικών πρωτοβουλιών.
Εκφράζουν << επιφυλάξεις>>, ενσπείρουν (ακόμη και εκτός των Ελληνικών συνόρων) << ανησυχίες>>, απουσιάζουν επιδεικτικά από εκδηλώσεις στις οποίες θα έπρεπε να πρωτοστατούν (π.χ. η Πρωθυπουργική Ομιλία στην ΔΕΘ, η γιορτή για τα 50 χρόνια του κόμματος, η γιορτή της ΟΝΕΔ), τροφοδοτώντας σχόλια, εικασίες , σενάρια και <<προβλέψεις>> που βλάπτουν και υπονομεύουν την εικόνα της Φιλελεύθερης Δημοκρατικής Παράταξης και προξενούν αναστάτωση ,πικρία και οργή στον απλό καθημερινό ψηφοφόρο της .
Αυτόν τον ιδεολόγο ψηφοφόρο, που αγκάλιασε τους δύο πρώην Πρωθυπουργούς, τους τίμησε επανειλημμένως με την προτίμησή του (παραβλέποντας ολόκληρα κεφάλαια της πολιτικής διαδρομής του Α. Σαμαρά) με τους ανιδιοτελής αγώνες του, τους ανέδειξε σε ύπατα κομματικά και πολιτειακά αξιώματα.
Αυτόν τον αγνό ψηφοφόρο της Νέας Δημοκρατίας που περιμένει από τους δύο πρώην Πρωθυπουργούς να μιμηθούν τον προκάτοχό τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος όταν οικειοθελώς αποχώρησε από την προεδρία του Κόμματος, αυτοπροσδιορίστηκε ως ο Εγγυητής της Ενότητάς του,την οποία δια βίου υποδειγματικά υπηρέτησε.
Νίκος Λυσίτσας
ΙΑΤΡΟΣ
-ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΗΜΑΘΙΑΣ
-ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
