Ο Σίμος Πουλασουχίδης γεννήθηκε το 1987 στο Μαρούσι Αττικής όπου έζησε δύο χρόνια, ενώ ακολούθησαν άλλα δύο στην Κύπρο λόγω μεταθέσεως του πατέρα του Κωνσταντίνου στην ΕΛΔΥΚ. Το 1991 η οικογένεια μετακόμισε στη Βέροια όπου και ζει μέχρι σήμερα.
Ο Κωνσταντίνος Πουλασουχίδης, με καταγωγή από την Κουμαριά, υπηρέτησε στο δικαστικό σώμα του Ελληνικού Στρατού για 16 χρόνια, μέχρι το 1991, όταν αποφάσισε να ιδιωτεύσει, και άνοιξε δικηγορικό γραφείο στη Βέροια. Παράλληλα, διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος στο Δήμο Βέροιας.
Η μητέρα του, Αναστασία Δάλη, σήμερα συνταξιούχος, κατάγεται από το Στενήμαχο και υπήρξε επί σειρά ετών υπάλληλος του ΙΚΑ, ενώ στενότατη είναι η σχέση του Σίμου με το θείο του, Λάζαρο Πουλασουχίδη, συνταξιούχο και πρώην υπάλληλο του ΤΕΒΕ.
Ο Σίμος φοίτησε στο 5ο Δημοτικό σχολείο, το 2ο Γυμνάσιο στον Προμηθέα και στη συνέχεια στο 5ο Λύκειο, απ\' όπου αποφοίτησε αριστούχος το 2004. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και τη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 2010. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο 3ο ΤΕΑΣ και, από το 2011, δραστηριοποιείται στην περιοχή της Βέροιας ως ιδιωτικός υπάλληλος, απασχολούμενος κυρίως με μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Όπως σημειώνει ο ίδιος:
\"Όλοι μας έχουμε βαρεθεί τις κούφιες υποσχέσεις και τα ψεύτικα λόγια. Ανέκαθεν τα απεχθανόμουν και δεν πρόκειται ποτέ να τα χρησιμοποιήσω, πολύ απλά γιατί έχω διαπιστώσει πως η ειλικρίνεια, όχι μόνο εκτιμάται, αλλά και χτίζει σχέσεις δυνατές μεταξύ των ανθρώπων.
Ως άνθρωπος, λοιπόν, με αξίες και ιδανικά πιστεύω, πάνω απ\' όλα, πως κανείς δεν εκλέγεται για να εξουσιάζει, να αποφασίζει και να διατάζει. Πολλοί μπορεί να το έχουν ξεχάσει, αλλά ο κόσμος διαλέγει ανθρώπους για να αντιμετωπίσουν τα δικά του προβλήματα και να ακολουθήσουν τις δικές του εντολές. Αυτό είχα και έχω πάντα στο μυαλό μου.
Μόνο με νέες ιδέες και νέα οπτική μπορούμε να αποτινάξουμε τα δεσμά και τις αμαρτίες του παρελθόντος. Αυτές πληρώνει η χώρα μας και εμείς οι ίδιοι. Μήπως δεν είναι καιρός να αλλάξουμε όσους έχουν βολευτεί και να δώσουμε το βήμα σε όσους έχουν κάτι πραγματικά να προσφέρουν στο συνάνθρωπο; Μήπως δεν κουραστήκαμε να ακούμε υποσχέσεις και να βλέπουμε τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους; Μήπως δεν έχουμε αξίες και ιδανικά που μας καλούν να τα ακολουθήσουμε;
Όλοι αξίζουμε περισσότερα και όλοι οφείλουμε να φροντίσουμε το καλό του τόπου. Αυτή η σκέψη θα μας φέρει κοντά να αγωνιζόμαστε για την ευημερία μας. Χωρίς σημαίες, χωρίς έριδες και χωρίς ατομικά συμφέροντα. Όλοι μαζί για το καλό όλων μας.
Ο μόνος τρόπος να σιγουρευτεί πως δε θα επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος είναι εμείς οι νέοι, το παρόν και το μέλλον, να μην τα διαιωνίσουμε. Είτε μας αρέσει είτε όχι η δύναμη βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Μένει απλώς να το συνειδητοποιήσουμε και, με το βάρος της ευθύνης στους ώμους, να διαγράψουμε τα κακώς κείμενα. Κανείς δεν πρόκειται να μας δώσει τη θέση που μας αξίζει. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί σε όλους. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να κατακτήσουμε το μέλλον.
