Γράφει η Σοφία Πιστοφίδου-Τσόγκα
Καθηγήτρια Φιλόλογος
«Ἀλλ’ ἐν τῷ φωτί Χριστέ τοῦ προσώπου σου καί τῷ γλυκασμῷ
τῆς σῆς ωραιότητος, οὕς ἐξελέξω ἀνάπαυσον ὡς φιλάνθρωπος».
Αμοιρίδου Μαρικούλα!, έτσι σε αποκαλούσαμε, η οικογένειά σου και οι από παλιά φίλοι σου.
«Σ’ σο ἔμπα τῇ Μοθοπωρί, ἐτοιμάες, ἐχπάστες καί ἐδέβες ὅθεν κείνταν τά γονικά σ’ καί τό ἀδελφόπο σ’ καί τ’ ἐσετέρ’, ‘ς σό Κοιμετέρ’ τῆ Καστανέας!».
Αμοιρίδου Μαίρη! Παρούσα!, στα ουράνια δώματα, ανάμεσα σε πολλές, αμέτρητες στρατιές ψυχών αγαθών. Παρούσα! «εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου» του Χριστού μας, όπου έφθασε, οδηγημένη από τον Άγγελό σου, η ψυχή σου, αέρινη, ανάλαφρη από το βάρος της γήϊνης περιβολής, ελεύθερη από το βάρος των εγκόσμιων περισπασμών και ποικίλων θλίψεων.
Παρούσα! εκεί ψηλά, παρατηρεί, σαν σε αχλύ, τον εδώ κοπιαστικό βίο της, που άφησε εδώ κάτω, αποδοτικό βίο.
«Τούς τόν βίον λιπόντας, ὑπερκοσμίου δόξης, μετόχους δεῖξον Λόγε Θεοῦ,
πταισμάτων ἀπολύτρωσιν, τούτοις δωρούμενος ἀγαθέ».
Δεν πρόδωσε την γήϊνη ζωή της. Την υπηρέτησε από κάθε πλευρά. Θυγατέρα ονομαστής Ποντιακής Προσφυγικής Σανταίϊκης οικογένειας, τίμησε την οικογένειά της την πατρική, και τους συγγενείς και συγχωριανούς στην Καστανιά, και τους συμπατριώτες Ποντίους απανταχού, και τους συμπολίτες Βεροιείς, καί τούς Παντέλληνες.
Τίμησε τους πάντες με κάθε τρόπο και μέσον, με άϋλα και υλικά αγαθά, φιλοτιμία, εργατικότητα, προθυμία, ακεραιότητα, προσήνεια, σεβασμό, αισιόδοξα, καλόκαρδα, διακριτικά, στοργικά, αγόγγυστα. Πατρίδα ἐν τιμῇ, Έθνος με ιερό σεβασμό, Πίστη αμόλυντη, Οικογένεια με ιερότητα, Ελληνοχριστιανικές παραδόσεις απαράβατες, με Δικαιοσύνη αμετακίνητη.
Όλα αυτά υπήρξαν οι οδοδείκτες για την Εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων, το ακριβότερο κομμάτι του Ελληνισμού, και υπήρξε και η ίδια, ως προσωπικότητα, πραγματική ηγήτρια Καθηγήτρια της Εκπαιδεύσεως.
Μαρικούλα! Υπήρξες χαρά στην ζωή της Προσφυγικής Ποντιακής Οικογένειάς σου, χαρά και της Προσφυγικής γειτονιάς μας, όταν φοιτούσες στο Γυμνάσιο, χαρά και πρότυπο στην δική μου ζωή, όταν μου κατέδειξες την αξία της μαθήσεως στις σχολικές και Πανεπιστημιακές σπουδές, στο λειτούργημα κατόπιν του Εκπαιδευτικού. Ήσουν πάντοτε πρότυπο για μένα.
«Ἐν Παραδείσου Κύριε σκηναῖς, ἐν χώρα ζώντων Χριστέ, ἔνθα σου λάμπει τό φῶς κατασκήνωσον,
οὕς μετέστησας, ἀπό τῆς γῆς, πιστούς οἰκέτας».
Ευλογημένο πλάσμα και ευαίσθητο, στεκόσουν όρθια μπροστά στην ανοιχτή πόρτα της Φιλανθρωπίας έτοιμη, με χαμόγελο συμπάθειας, κατανοήσεως και συμπαραστάσεως, να προσφέρεις άϋλα και υλικά δωρήματα.
Αναπαύσου, αγαπητή και σεβαστή Μαρικούλα, στο Ιερό Κοιμητήριο της Καστανιάς, καθισμένη δίπλα στο υποπόδιο το μητρικό της Μητρός Κυρίας Θεοτόκου Παναγίας του Σουμελά, αγαπημένης Προστάτιδός σου, της οποίας φέρεις και το Πάντιμον όνομα, Μαρία. Εκεί περίμενε την πρόσκληση του Κυρίου μας του Χριστού.
«Εὖ δοῦλε ἀγαθέ, εἴσελθε
εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».
Κοιμήσου τυλιγμένη στον ψίθυρο των φύλλων, στο τερέτισμα των πουλιών, στη βοή των αέρηδων, στη μυρωδιά της θύμπερης. Τυλιγμένη στο θυμίαμα και στο λιβάνι της Σουμελά, στους Βυζαντινούς μελωδισμούς και στον μακρινό απόηχο της γήϊνης εξόδιας ακολουθίας, αναπαύσου στην πατρική γη, την φιλόξενη και προστατευτική.
« Καλόν παράδεισο », « λαφρόν τό χῶμα σ’ », Αἰωνία ἡ μνήμη σου! Μαίρη Αμοιρίδου
