Μνημόσυνο για τον μακαριστό Μητροπολίτη Ροδοστόλου κυρό Χρυσόστομο στον Άγιο Νεκτάριο στη Βέροια

Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου και της Αναλήψεως του Κυρίου Βεροίας.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Ποιμενάρχης μας κ. Παντελεήμων τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Ροδοστόλου κυρού Χρυσοστόμου, με τον οποίο διατηρούσαν στενούς πνευματικούς δεσμούς.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ὤφθης Ἐκκλησίας νέος ἀστήρ, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις, τῇ ὁσίᾳ σου βιοτῇ», ἔψαλε σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ θαυ­ματουργοῦ, τοῦ ἁγίου προστάτου τῆς ἐνορίας σας, ὁ ὁποῖος χαρα­κτηρίσθηκε ὡς «ὁ ἅγιος τοῦ αἰῶ­νος μας», τοῦ 20οῦ αἰῶνος, κατά τόν ὁποῖο ἔζησε ἕνα μέρος τῆς ζωῆς του, θαυματούργησε καί ἁγιο­κατατάχθηκε ἀπό τό Οἰκου­με­νικό μας Πατριαρχεῖο.

Κατά ἀγαθή συγκυρία ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ὁ ὁποῖος συνέθεσε τήν πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Νεκτα­ρίου Ἀκολουθία καί τούς στίχους τοῦ Μεγαλυναρίου, τούς ὁποίους προέταξα, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν νέο καί σύγχρονό μας Ἅγιο, τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο, τόν Μικραγιαννανίτη. Καί ὅπως συνέβαινε κάποιες φορές καί στό παρελθόν, ὁ ὅσιος Γεράσιμος εἶχε τό ἐξαιρετικό προνόμιο νά ὑμνή­σει στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Νεκτα­ρίου ἕναν ἅγιο, τόν ὁποῖο ἐγνώ­ρι­σε πρίν νά πάει ἐκεῖνος στό Ἅγιο Ὄρος, τόν ἐγνώρισε νέο παιδί, ὅταν ζοῦ­σε στήν Ἀθήνα, καί ἐκκλησια­ζό­ταν στό ἐκκλησάκι τῆς Ριζαρείου Σχολῆς, στήν ὁποία εἶχε διατελέ­σει διευθυντής ὁ ἅγιος Νεκτάριος, καί ἄκουε τά κηρύγματά του.

Εἶχε ὅμως καί τήν εὐλογία ὁ ὅσιος Γεράσιμος, μετά τήν κοίμη­ση τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, νά προ­σκυ­νήσει καί νά ἀσπασθεῖ τό χαρι­τόβρυτο λείψανό του στόν Πει­ραιᾶ, πρίν αὐτό νά μεταφερθεῖ στήν Αἴγινα μέ τό πλοιάριο.

Ἔτσι γνώρισε ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Μικραγιαννανίτης τόν ἅγιο τῆς ὑπομονῆς, τῆς πίστεως, τῆς καρτε­ρίας καί τῆς συγχωρητικότητος. ὁ Καί ὅταν ἐγκαταβίωσε στή συνέ­χεια στή Μικρά Ἁγία Ἄννα, εἶχε τήν εὐκαιρία νά μάθει πολλά γιά τή ζωή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου ἀπό τόν συμμοναστή του, τόν Γέροντα Ἀβιμέλεχ, ὁ ὁποῖος συνδεόταν πνευ­ματικά μέ τόν ἅγιο Νεκτάριο, καί συνέγραψε μάλιστα καί τήν πρώτη βιογραφία μέ τά θαύματά του, ἕνα μόλις χρόνο μετά τήν κοίμησή του.

Ἡ ὑπομονή, παρά τίς ἀδικίες καί τίς συκοφαντίες τίς ὁποῖες ὑπέστη, ἦταν αὐτή πού ἁγίασε τόν ἅγιο Νε­κτάριο. Ὑπέμενε σέ ὅλη του τή ζωή, χωρίς νά ἀγανακτεῖ καί χωρίς νά διαμαρτύρεται. Ὑπέμενε μέ ταπείνωση καί ὑπακοή στό θέ­λη­μα τοῦ Θεοῦ, καί ἁγιάσθηκε, κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθαι τάς ψυχάς ὑμῶν». Γι᾽ αὐτό καί ὅταν μετά τήν κοίμησή του κάποι­ος γνωστός του διερωτᾶτο τί ἔκα­νε  ὁ Νεκτάριος καί τόν τιμοῦν ὡς ἅγιο, ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἐμφανί­σθηκε  στόν ὕπνο του καί τοῦ εἶπε: «μήν ἀπορεῖς, παιδί μου, γιατί βρίσκομαι κοντά στόν Θεό. Ἐσυ­κο­φαντήθην, ὑπέμεινα καί ἐσώ­θην».

Αὐτή ἡ ἀπάντηση τοῦ ἁγίου Νε­κταρίου διδάσκει καί σέ ἐμᾶς τήν ἀξία καί τή σημασία τῆς ὑπομο­νῆς. Εἶναι ἡ πιό εὔκολη καί ἡ πιό ἀποτελεσματική συνταγή σωτη­ρί­ας, θά μπορούσαμε νά ποῦμε. Εἶναι αὐτή πού ὅλοι μποροῦμε νά ἐφαρμόσουμε στή ζωή μας, χωρίς κόπους, χωρίς νηστεῖες, χωρίς ἀγρυπνίες, χωρίς μεγάλους ἀγῶ­νες καί προσπάθειες. Ὅλοι μπο­ροῦ­με νά τήν καλλιεργήσουμε μέσα στό σπίτι μας, στήν ἐργασία μας, στόν κοινωνικό μας περίγυ­ρο, γιατί ὅλοι ἀντιμετωπίζουμε προβλήματα καί δυσκολίες καί ἀδικίες, ὅπως ἀντιμετώπισε ὁ ἅγιος Νεκτάριος. Ἄν ἀρχίσουμε νά ἀντιδροῦμε καί νά ὀργιζόμεθα, δέν θά ὠφεληθοῦμε καί δέν θά κερδίσουμε τίποτε, ἐνῶ ἄν προ­σπαθή­σουμε νά κάνουμε ὑπομονή, νά συγχωρήσουμε ὅσους μᾶς ἀδί­κησαν ἤ μᾶς πίκραναν, τότε θά βα­δίσουμε χωρίς μεγάλη δυσκολία τόν δρόμο πού πορεύθηκε ὁ ἑορτα­ζόμενος σήμερα προστάτης τῆς ἐνο­ρίας σας, ὁ ἅγιος Νεκτάριος, θά βαδίσουμε δηλαδή τόν δρόμο τῆς σωτηρίας μας.

Αὐτόν τόν δρόμο τῆς ὑπομονῆς βάδισε διά βίου καί ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ροδοστόλου, κυρός Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε Σχολάρχης τῆς Ἀθω­νιάδος Σχολῆς τοῦ Ἁγίου ῎Ορους, τοῦ ὁποίου θά τελέσουμε μέ πολλή εὐγνωμοσύνη καί σεβασμό τό τεσσαρακονθήμερο μνη­μόσυνο. Καί παρακαλοῦμε ἰδιαιτέρως τόν ἅγιο Θεό νά τόν ἀναπαύσει καί νά τάξει τήν ἀγαθή ψυχή του μετά Ἁγίων καί τῶν δικαίων.

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ρο­δο­στόλου ἦταν ἕνας γνήσιος Ἁγιο­ρείτης, ἕνας ἄνθρωπος τῆς ὑπομονῆς, ὁ ὁποῖος τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του μόναζε δια­κριτικά στό κελί του, κοντά στή Μονή τῆς Μεγίστης Λαύρας, χωρίς νά ἐπιδιώκει τίποτε γιά τόν ἑαυτό του, χωρίς νά ἐπιδιώκει τήν προ­βολή, παρά τήν ἄριστη θεολογική του κατάρτιση. Μελετοῦσε πάντο­τε, σκεφτόταν καί προσευχόταν μεταξύ ἄλλων καί γιά τούς μαθητές του στήν Ἀθωνιάδα Σχολή, στήν ὁποία δίδαξε καί διηύ­θυνε ἐπί πολλά χρόνια. Ὁ ἀγαθός Θεός τόν κάλεσε κοντά του πλήρη ἡμερῶν καί εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα νά τοῦ χαρίσει τά οὐράνια ἀγαθά, τά ὁποῖα ἐπόθησε ἐκ νεότητός του καί γιά τά ὁποῖα ἀγωνίσθηκε μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση σέ ὅλη του τή ζωή ὡς μοναχός, ὡς Ἐπίσκοπος καί ὡς ἀσκητής στό Περιβόλι τῆς Πανα­γίας μας.