Μιλάμε για ανακύκλωση στη σύγχρονη εποχή, στην εποχή της ευρείας ενημέρωσης και του ίντερνετ αλλά έχω την αίσθηση ότι η έννοια δεν έγινε απολύτως αντιληπτή στη συνείδηση τουλάχιστον των νεοελλήνων.
Και σκέφτομαι πόσο τελικά οικολόγοι ήταν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας που ανακύκλωναν τα πάντα στο νοικοκυριό τους από πρακτική ανάγκη που κατέληγε ωστόσο να γίνεται νοοτροπία.
Τα αποφάγια από το τραπέζι πήγαιναν στις κότες και τα ζώα στην αυλή ή στο χωράφι, τα περιττώματα των ζώων πήγαιναν για λίπασμα στον μπαξέ, τα χαρτιά για προσάναμμα στις σόμπες, τα τρόφιμα από τα μπακάλικα, τα κρεοπωλεία ή τα μανάβικα, έμπαιναν στο δίχτυ που είχε η κάθε νοικοκυρά για τα ψώνια της και όχι σε νάιλον σακούλες, τα γυάλινα μπουκάλια ξαναχρησιμοποιούνταν για τα τσίπουρα, τα κρασιά, τις βυσσινάδες και τα σπιτικά λικέρ, τα βάζα για τις σάλτσες, τα ρετσέλια και τις κομπόστες και ούτω καθεξής…
Εμείς σήμερα τι κάνουμε;
Θα μου πείτε οι καιροί και οι συνθήκες άλλαξαν και ο σύγχρονος τρόπος ζωής βγάζει πολλά σκουπίδια εκ των πραγμάτων, ενώ οι αυλές έχουν πλέον εξαφανιστεί.
Ωστόσο στο μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών δεν έχει περάσει, δυστυχώς, η διαδικασία της ανακύκλωσης ως συνείδηση και νοοτροπία, αφού πολλοί είναι ακόμα αυτοί που δεν μπαίνουν στον κόπο ούτε τα τενεκεδάκια των αναψυκτικών και της μπύρας, να διαχωρίζουν για τον μπλε κάδο.
Να ελπίζουμε ίσως στις επόμενες γενιές με αφετηρία τις δράσεις ανακύκλωσης που ξεκινούν οι μαθητές από το νηπιαγωγείο και το Δημοτικό; Μακάρι!
Πού να φανταζόταν πάντως η γιαγιά μου ότι δεκαετίες μετά, γι’ αυτά που έκανε η ίδια αλλά και όλες οι γειτόνισσές της αυτονόητα, στην καθημερινότητα του νοικοκυριού τους, γίνονται πλέον παγκόσμιες ακριβοπληρωμένες καμπάνιες για τη σωτηρία του περιβάλλοντος και του πλανήτη!
Σοφία Γκαγκούση
