Συγκίνησε τους παρευρισκόμενους στη Θεία Λειτουργία και τη Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Βέροιας, όπου προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Παντελεήμονας, ο φλογερός πατριωτικός πανηγυρικός του φιλόλογου κ. Σίμου Πουλασουχίδη, στον οποίο ανατέθηκε από τον αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας κ. Καλαϊτζίδη, αυτή η μεγάλη τιμή. Ο Σίμος, ο οποίος είναι γιος του πρώην αντιδημάρχου Βέροιας κ. Κώστα Πουλασουχίδη, υπήρξε υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με την "Αλληλεγγύη" του Απόστολου Τζιτζικώστα. Του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την ομιλία του, η οποία απηχεί στις καρδιές όλων των Ελλήνων και αξίζει να την παρακολουθήσετε, τόσο στο γραπτό της κείμενο, όσο και στο video που ακολουθεί.
“Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους”.
Eβδομήντα τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Εντιμώτατοι Άρχοντες του τόπου μας, Ενδοξώτατε Στρατηγέ,Κυρίες και Κύριοι, από την έκδοση τούτου του πρώτου πολεμικού ανακοινωθέντος.
Εβδομήντα τέσσερα χρόνια από την στιγμή που ο Στρατιώτης του 51ου Συντάγματος Πεζικού Βασίλειος Τσιαβαλιάρης έγραφε με το αίμα και την ζωή του το μεγάλο ΟΧΙ στους εισβολείς του Μουσολίνι, μαζί με χιλιάδες άλλους νέους της Ελλάδας, μεταξύ τους και 243 Ημαθιώτες.
Λοχίας Αγγέλογλου Αθανάσιος, ετών 20, από τη Βέροια. Έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδας στην Κλεισούρα, στις 23 Δεκεμβρίου του 1940.
Δεκανέας Ιωαννίδης Παναγιώτης, ετών 30, από τη Νάουσα. Έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδας στο Μάλι-Σπανταρίντ στις 10 Μαρτίου 1941.
Στρατιώτης Αβζής Γρηγόριος, ετών 29, από το Παλαιό Σκυλίτσι. Έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, στο ύψωμα 931 στις 30 Ιανουαρίου 1941.
Γράφει στο προσωπικό χειρόγραφο ημερολόγιο του ο Ταγματάρχης Δημήτριος Κασλάς, Διοικητής του ΙΙ (2ου) Τάγματος του 5ου Συντάγματος Τρικάλων, που με τους στρατιώτες του υπερασπίστηκε το θρυλικό ύψωμα 731:
«(Ημέρα πρώτη: Κυριακή 9η Μαρτίου 1941, «έναρξις της επιθέσεως»)
(Πρωινές ώρες): Την 06:30 ώραν ήρξατο τρομακτικόν και καταιγιστικόν πυρ του εχθρικού Πυροβολικού και όλμων. Η πρώτη ομοβροντία μιας βαρέως Πυροβολαρχίας ερρίφθη ακριβώς την 06:30 ώραν επί του υψώματος 731, όπου ο Σταθμός Διοικήσεώς μου ήτο το σύνθημα της ενάρξεως της βολής.
Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται με αυξάνουσαν έντασιν. Σμήνη αεροπλάνων ρίπτουν συνεχώς τα φορτία των επί των υψωμάτων 731 και 717. Το ύψωμα 731, όπου το Τάγμα μου, σείεται συνεχώς, σκόνη, φωτιά και καπνός, η ατμόσφαιρα είναι βαρειά, δύσκολα αναπνέει κανείς από τα αέρια των εκρήξεων, κόλασις πυρός, μας περιβάλλαν καπνοί και αι φλόγες, δεν ημπορούμε να διακρίνουμε τι γίνεται εις απόστασιν 10 μέτρων. Το ύψωμα 731 ήτο δασωμένον με δέντρα ύψους 4-5 μέτρων, εντός διώρου έμεινε γυμνόν. Τα συρματοπλέγματά μας κατεστράφησαν, τα χαρακώματα ισοπεδώθηκαν, οι στρατιώται καλύπτονται εις τας οπάς των οβίδων και αγωνίζονται απεγνωσμένα να επανορθώσουν τας ζημίας, ιδίως να προστατεύσουν τα πολυβόλα και οπλοπολυβόλα από την καταστροφήν, από τις πέτρες και χώματα που εγείροντο από τας εκρήξεις. Τα υπάρχοντα επί του υψώματος 731 δύο πυροβόλα των 6,5 και αντιαρματικός ουλαμός των 37 κατεστράφησαν ολοτελώς.
Περί την 07:30 ώραν κατόρθωσα να επικοινωνήσω τηλεγραφικώς δια λίγα λεπτά με τον Συνταγματάρχην Κετσέαν, επίσης μετά του Διοικητού του Συγκροτήματος Συνταγματάρχου Γεωργούλα Ν., οι οποίοι αγωνιούσαν να πληροφορηθούν την κατάστασίν μας. Με ερώτησαν εάν οι άνδρες του Τάγματος κρατούν τας θέσεις των, τους απάντησα ότι οι Λόχοι ευρίσκονται εις τας θέσεις των. Μου διεβίβασεν την εξής Διαταγήν γραπτήν: «Επί των θέσεών σας θ' αμυνθήτε μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων.».
...Του απήντησα: οτιδήποτε και αν συμβή δεν θα εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί».
Τα λόγια είναι αδύναμα, να περιγράψουν και να υμνήσουν, το έπος εκείνο που ο λαός μας έγραψε με το αίμα του, στα βουνά της Ηπείρου.
Η μνήμη βαδίζει πάνω στους περπατημένους από ήρωες δρόμους. Αγγίζει πρόσωπα, κοντοστέκεται στα τοπία, αναθυμάται ονόματα και περιστατικά. Σε κάθε βήμα της θυμάται και μια μεγάλη νίκη… Χειμάρρα, Τεπελένι, Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Καλπάκι.
Πέρασαν από τότε 74 χρόνια. Όμως. όσα κι αν περάσουν. όχι μόνο δεν ξεθωριάζει η μνήμη, αλλά και πιο κοντά μας φέρνει αυτή τη μεγάλη εποχή.
28η Οκτωβρίου 1940. Σηκώθηκε όρθια μια ολάκερη φυλή και έγραψε τα όνειρά της με φωτιά και αίμα. Γεννήθηκε ένα πρωί μέσα στην κραυγή των σειρήνων και των τραγουδιών. Οι καμπάνες όλες της Ελλάδας την τραγούδησαν, με τις ξεχωριστές μελωδίες τους και οι Έλληνες απάντησαν με ένα ομόψυχο, μεγαλόψυχο «παρών».
28η Οκτωβρίου 1940. Πνευματικό κεφάλαιο του ελληνισμού και της οικουμένης. Το έγραψε με το αίμα του για την υπόθεση των λαών της γης, ένας λαός πιστός σε μια παράδοση, μια πίστη και μια Ιστορία.
28η Οκτωβρίου 1940. Μοιάζει σε κάποιους, μακρινή, απόμακρη… Ένα είναι σίγουρο σε όλους, δεν είναι μια απλή ιστορική αναδρομή στα περασμένα, δεν της πρέπουν μόνο ομιλίες και πανηγύρια. Δεν είναι μια κοινότυπη συνήθεια.
Το ΟΧΙ, στο ιταλικό τελεσίγραφο, δεν ήταν μια απλή πολιτική ενέργεια. Ήταν μια πράξη ηρωική, μια απλή πράξη ειρήνης, μια πράξη εθνικού συμβολισμού. Και γι αυτό το λόγο έμεινε γραμμένη στην ιστορία με χρυσά ανεξίτηλα γράμματα.
28η Οκτωβρίου 1940. Μεγάλη περηφάνια και χαρά προκαλεί στις ψυχές μας αυτή η μέρα, ορόσημο στην παγκόσμια ιστορία. Σταθμός δόξας και ηρωισμού στην ιστοριογραμμή της πατρίδας μας, ενώνει τις νίκες των Μαραθωνομάχων, των Βυζαντινών, των Ελλήνων του ‘21 κατά των επεκτατικών ορέξεων των εχθρών, με τους αγώνες και τις νίκες του νέου ελληνισμού για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας, της ειρήνης. Ξυπνά μέσα μας, την εθνική μας συνείδηση, τα φιλελεύθερα συναισθήματά μας, αναγεννά τις ιδέες μας, τα όνειρα μας, καλλιεργεί μέσα μας αρετές, χαλυβδώνει την πίστη μας στα ιερά και τα όσια..Αυτή η πίστη που δεν άφησε ανυπεράσπιστο το έθνος των προγόνων μας, θριάμβευσε και φλόγισε τις προσπάθειες των αγωνιστών στα βουνά της Πίνδου.
Εκείνη την εποχή ακριβώς, χώρες πλουσιότερες από τη φτωχή Ελλάδα, υπέκυψαν στις επεκτατικές ορέξεις των κατακτητών.
Παρά την αριθμητική κα τεχνολογική υπεροχή της Ιταλικής μηχανής οι Έλληνες ρίχθηκαν στο μοιραίο, με το πάθος και την τόλμη που άρμοζε στην ιστορία τους. Άλλωστε δεν ήταν ἡ πρώτη φορά που αντιμετώπιζαν αριθμητικά υπέρτερους και τεχνολογικά αρτιότερους εχθρούς. Ἡ ιστορία είναι εδώ να μας το θυμίζει.
Με το ίδιο απαράμιλλο θάρρος και με το χαμόγελο στα χείλη όπως τραγούδησε και η Σοφία Βέμπο ο Ελληνικός Στρατός, ξεκίνησε την περιπέτεια του πολέμου στην Αλβανία. Στο νου έρχονται τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά ὁ οποίος προέτρεπε τους στρατιώτες μας με τους παρακάτω στίχους:
Αυτό το λόγο θα σας πω
Δεν έχω άλλο κανένα
Μεθύστε με το αθάνατο
Κρασί του εικοσιένα
Οι Έλληνες μαχητές βρεθήκαν αντιμέτωποι με τις ορδές των Ιταλών και του Γ΄ Ράιχ και κατάφεραν να σπείρουν το φόβο και την απαισιοδοξία σε όλους τους, με τις νικηφόρες μάχες τους. Δεν έχασαν το ηθικό τους. Ηρωικά, στάθηκαν στις επάλξεις και σταμάτησαν την προέλαση τους, χαρίζοντας στην ανθρωπότητα μεγάλες νίκες.
Πολέμησαν για να νικήσουν, πολέμησαν για ιδανικά και πίστη, για το έθνος και την ορθοδοξία όπως έκαναν οι Σουλιώτες, οι Ναουσαίοι, οι Μεσολλογίτες.
Νίκησαν γιατί πίστευαν ακράδαντα ότι «η μεγαλοσύνη δε μετριέται με το στρέμμα αλλά με τις καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα».
Κάποιοι θα πουν… μα δεν κατάφεραν να νικήσουν τη μεγάλη υπερδύναμη που προέκυψε από την ένωση της Γερμανίας – Ιταλίας και λύγισαν…. Η ήττα αυτή τελικά αποδείχθηκε νίκη ηρωική, νίκη περήφανη, νίκη ιστορική.
Τι σημασία έχει αν τελικά υπήρξαμε θύματα ενός αμείλικτου πολέμου. Τι σημασία έχει εάν γεμίσαμε πληγές, ερείπια.. Κάθε πληγή ένα κλέος, κάθε ερείπιο μια εποποιία!
Το ηρωικό ΟΧΙ έγινε βίωμα λαών, σύμβολο, ιδέα. Όταν το ζωοδόχο, φως του σαράντα έλαμψε στον μαυροφορεμένο ουρανό της Ευρώπης, όλοι οι μεγάλοι έσκυψαν ταπεινά, με ευλάβεια μπροστά στο τόλμημα της μικρής Ελλάδας, στο όραμά της, στο όνειρό της.
Η μικρή Ελλάδα ορθώθηκε σα μυθικός γίγαντας και σταμάτησε με την ατσάλινη ηρωική ψυχή το χείμαρρο των κατακτητών. Και πλημμύρισαν οι αιθέρες με φλογερά μηνύματα θαυμασμού που η ιστορία χάραξε με ολόχρυσα γράμματα στις σελίδες των αγώνων υπέρ της ελευθερίας .
Δείξαμε στην ανθρωπότητα τις ηθικές μας δυνάμεις. Με το αίμα μας εξαγοράσαμε το δικαίωμα της ισοτιμίας και του σεβασμού. Εξαγοράσαμε το δικαίωμα να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτό πρέπει να το θυμίζουμε σε όλους!
Ο άνισος αγώνας ενάντια στο Φασισμό του Μπενίτο Μουσολίνι και του Χίτλερ , δεν ήταν τίποτε παραπάνω από την περιφρούρηση της ελευθερίας της χώρας, της διατήρησης των συνόρων της.
Αναγνωρίστηκε το ψυχικό σθένος των Ελλήνων για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Γι΄ αυτό και μόνο, σήμερα βροντοφωνάζουμε «Η Ελλάδα υπάρχει και θα υπάρχει αιώνια γιατί είναι ιδέα , είναι όραμα, είναι όνειρο και τα όνειρα δεν πεθαίνουν , γίνονται πραγματικότητα όταν υπάρχει πίστη».
Η Ελλάδα είναι η ενσάρκωση της ελευθερίας και θα χαθεί όταν πάψει να υπάρχει ο τελευταίος Έλληνας πάνω στη γη.
Στους αφανείς ήρωες ,αυτούς που έγιναν ολοκαύτωμα, στρέφουμε σήμερα τη σκέψη μας και κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στην αξιοθαύμαστη θυσία τους.
Στη θυσία τους που βρήκε δικαίωση η ελπίδα , τα όνειρα όλης της ανθρωπότητας.
Είναι χρέος όλων μας σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορική μνήμη της πάλης του λαού μας για τα ύψιστα ανθρώπινα ιδανικά, την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την πρόοδο και την προκοπή αυτού του τόπου. Να αναδείξουμε και πάλι τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη σε θεμελιακές αξίες της κοινωνίας μας
Την ίδια ημέρα, η Εκκλησία γιορτάζει την εορτή της Αγίας Σκέπης. Η εικόνα δείχνει την Παναγία με ανοικτή αγκαλιά και το απολυτίκιο αναφέρει τη φράση «σκέπεις τον λαόν Σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής». Κάποια στιγμή όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υποτάσσεται η θρησκευτική εορτή στην εθνική επέτειο, αλλά ταιριάζει η εθνική επέτειος με το νόημα της θρησκευτικής εορτής. Δηλαδή, ακριβώς επειδή ο αγώνας των Ελλήνων είναι αγώνας για την ελευθερία και από αγάπη στα ιδανικά, σκέπει η Παναγία.
«Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» αναφέρει ο Άγγλος πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ για τους Έλληνες Μαχητές του Αλβανικού Έπους.
Πριν από 13 μέρες σε τούτο τον Ιερό Ναό, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Παντελεήμονας, ως νέος Παλαιών Πατρών Γερμανός είπε: Ζούμε σήμερα σε μια εποχή ρευστότητας, μια εποχή δραματική που πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα έρθει. Έχουμε χρέος σήμερα να διαφυλάξουμε τα κεκτημένα και να υπερασπιστούμε την ιστορία, το όνομα και την αυτοδιαχείριση μας, από εκείνους που θέλουν να οικειοποιηθούν το όνομα μας. Έχουμε χρέος να μην παραχωρήσουμε την ταυτότητα μας στους σφετεριστές που θέλουν να το υφαρπάξουν. Και αν οι πατέρες μας αγωνίστηκαν για να ελευθερώσουν με την βοήθεια του Θεού, της Παναγίας και των Αγίων μας , την γη της Μακεδονίας από τις αρπακτικές διαθέσεις τους, εμείς έχουμε υποχρέωση να αγωνιστούμε για το όνομα της Μακεδονίας μας. Για να μην μπορούν να το χρησιμοποιούν όσοι ποτέ δεν ήθελαν την ελευθερία της,όσοι ποτέ δεν σεβάστηκαν την ιστορία της, όσοι σφετερίστηκαν και σφετερίζονται το όνομα τους προσβάλλοντας τους πατέρες και τους προγόνους μας, αυτούς που έγραψαν με ανεξίτηλα γράμματα, μαζί με το όνομα τους και το όνομα της Ελλάδας μας στο βιβλίο της ιστορίας μας».
Προσωπική διαβεβαίωση προς εσάς Σεβασμιώτατε και σε όλο το Γένος από όλους εμάς της νέας γενιάς ότι για αυτά τα Άγια Χώματα της Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Θράκης, της Ελλάδας ολάκερης, ο αγώνας για να μείνουν λεύτερα, ορθόδοξα και Ελληνικά, θα είναι το ίδιο επίπονος με αυτό των προγόνων μας, τα Ιερά Κόκκαλα των οποίων παραμένουν άταφα στις βουνοκορφές της Βορείου Ηπείρου.
Ζήτω το Έθνος
Ζήτω η Αιωνία Ελλάς
