Νίκος Μάντζος στο SportsFeed: Δεν είναι μέρος της ζωής μου ο Φίλιππος. Είναι η ζωή μου

Νίκος Μάντζος στο SportsFeed: Δεν είναι μέρος της ζωής μου ο Φίλιππος. Είναι η ζωή μου

Μία από τις εμβληματικές μορφές του ελληνικού χάντμπολ, ο Νίκος Μάντζος, ανοίγει την καρδιά του και μιλά για όλα στο Sportsfeed και τον Ηλία Τάταλα.

Με ανθρώπους σαν τον Νίκο Μάντζο ο χρόνος δεν αρκεί ποτέ για να ειπωθούν όλα, πάντα θα υπάρχουν κενά. Η διαδρομή του αρχίζει με τα πρώτα βήματα του ελληνικού χάντμπολ, το 1977 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Έζησε μεγάλες στιγμές εντός και εκτός συνόρων με τον αγαπημένο του Φίλιππο ως παίκτης και προπονητής, υπηρέτησε τις Εθνικές ομάδες και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο εξακολουθεί να κάνει χαντμπολικά όνειρα από τον πάγκο της ΧΑΝΘ.

Όπως λέει ο 55χρονος τεχνικός, «η δουλειά του προπονητή δεν είναι ακριβώς… δουλειά. Αν δεν είναι και χόμπι και αγάπη, τότε δεν υπάρχει αποτέλεσμα».

Έξι πρωταθλήματα και τρία κύπελλα ως προπονητής, μία τέταρτη θέση με την Εθνική εφήβων στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, τελικοί στο τσάλεντζ καπ και ημιτελικοί στο κύπελλο κυπελλούχων, συνθέτουν τα διαπιστευτήριά του σε μία πορεία πρωταθλητισμού 38 ετών.

 

Στο Sportsfeed μίλησε για τα τωρινά, αλλά και για τα παλιά, για τη φιλοσοφία του και τους προβληματισμούς του…

Σας μεταφέρουμε ένα απόσπασμα από τη… χορταστική συνέντευξη.

Πού είμαστε σήμερα ως ελληνικό χάντμπολ;

Δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Είμαστε χαμηλά, έχουμε χάσει αγωνιστικές ταχύτητες. Πρέπει να τρέξουμε σε όλους τους τομείς, όλοι όσοι είμαστε γύρω από τους αθλητές για να μπορέσουμε να κερδίσουμε έδαφος σε βάθος χρόνου. Έχω μιλήσει και εγώ για το στόχο του 2020, τότε που στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα οι ομάδες θα αυξηθούν από 16 σε 24. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι σε αυτά τα πέντε χρόνια πρέπει να δημιουργήσουμε αθλητές με υψηλά στάνταρ, αυτή είναι η υποχρέωση των προπονητών, των παραγόντων και όσων βρίσκονται στο άθλημα. Πρέπει να ανοίξουμε χώρο σε αυτά τα παιδιά. Το ευρωπαϊκό χάντμπολ τρέχει με μία και δύο ταχύτητες παραπάνω σε σχέση με εμάς, σε αγωνιστικό και οργανωτικό επίπεδο. Πολλές χώρες έχουν προοδεύσει. Πρέπει οι προπονητές να κάνουμε ποιοτικότερη και πιο σκληρή δουλειά στο γήπεδο. Και οι διαιτητές παίζουν σημαντικό ρόλο, το άθλημά μας επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την κρίση του διαιτητή, οπότε η ανάγκη για βελτίωσή τους είναι κάτι σημαντικό. Αυτό όμως είναι κάτι που πρέπει να το λύσει η διαιτησία εκ των έσω σε συνεργασία με τους παράγοντες. Οι προπονητές δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, πέρα από το να τους βοηθάμε με τη συμπεριφορά μας την ώρα του αγώνα, που και αυτό είναι κάποιες φορές αρκετά δύσκολο, λόγω της έντασης του αγώνα.

Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των σημερινών νεαρών αθλητών είναι καλύτερα απ’ ότι πριν μία δεκαετία ή μία εικοσαετία; Το ρωτώ επειδή αυτή τη στιγμή στη ΧΑΝΘ υπάρχουν δύο δίμετροι νεαροί περιφερειακοί, ο Δέσπος και ο Καφαντάρης…

Όντως είναι σημαντικές οι προδιαγραφές τους, αλλά όπως ισχύει και με άλλα ταλαντούχα παιδιά θα πρέπει να δουλέψουν πολύ. Για μένα πρέπει να βλέπουμε πάντα πίσω, να μελετάμε το παρελθόν να δουλεύουμε σκληρά στο παρόν και να οραματιζόμαστε το μέλλον. Δούλεψα παλιότερα με γενιές που έγραψαν ιστορία, ήμουν προπονητής της εθνικής εφήβων το 1997 που πήρε την τέταρτη θέση στην Ευρώπη. Κάθε γενιά έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Υπήρξαν στο παρελθόν σπουδαίοι αθλητές, άλλοι κατάφεραν να παίξουν και να κάνουν μεγάλη καριέρα, άλλοι όχι για διάφορους λόγους. Αυτό τον καιρό είμαστε πολύ πιο γεμάτοι σε αριθμό ικανών παικτών και σε προσόντα, σε επίπεδο παίδων, εφήβων νέων και κάτι παραπάνω ηλικιακά. Έως εκεί.

Αν γίνει σωστός σχεδιασμός και υπάρξει σωστή δουλειά σε επίπεδο πνεύματικης ωριμότητας, εκγύμνασης και τεχνικοτακτικής τότε σε λίγα χρόνια, σε ένα βάθος πενταετίας, θα δούμε αποτελέσματα.

 

Εγώ βλέπω ότι υπάρχουν παιδιά με ταλέντο, με προσόντα και με όρεξη παρά την κρίση. Πριν λίγες μέρες παρακολούθησα την ημιτελική φάση των παίδων στη Νάουσα. Είδα καταπληκτικά παιδιά. Είδαμε την Εθνική νέων πρόσφατα. Σε αυτό πρέπει να είναι αρωγοί τα σωματεία, διότι εκεί φτιάχνεται ο αθλητής, εκεί αποκτά τα χαρακτηριστικά του και μαθαίνει πώς να γίνεται νικητής. Αν τα σωματεία δεν λυγίσουν από την κρίση, μπορεί να υπάρξει καλύτερη μέρα. Η εθνική ομάδα είναι κάτι άλλο, είναι το επιπλέον κίνητρο, ο υψηλός στόχος.

Θέλω να πω και κάτι άλλο, όμως σε σχέση με τα σωματεία. Εγώ θα συμφωνήσω με τον Παναγιώτη Ιατρούδη, που είναι υπέρ της αύξησης των ομάδων της Α1 ανδρών. Και 14 και 16 ομάδες, που θα είναι υγιείς, που θα έχουν γήπεδο, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των αθλητών, θα εκπληρώνουν κάποιους όρους και θα παρέχουν καλές συνθήκες. Ομάδες από την Αθήνα, ομάδες από τη Θεσσαλονίκη, ομάδες από την περιφέρεια που θα μπορέσουν να εφοδιάσουν το ελληνικό χάντμπολ με αθλητές που θα ζυμώνονται σε ένα πιο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού, απ’ ότι στην Α2. Αθλητές που θα έχουν διαφορετικές παραστάσεις. Η Εθνική ομάδα έχει ενισχυθεί πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια, από αθλητές που προέρχονταν και από την περιφέρεια.

Ένα κομμάτι της ζωής σας είναι ο Φίλιππος. Πώς εξηγείτε αυτά τα σκαμπανεβάσματα που έχει η ομάδα, σε μία πόλη με χαντμπολική κουλτούρα, με χαντμπολικό γήπεδο και με σημαντική παραγωγή αθλητών; Το φυσιολογικό θα ήταν ο Φίλιππος να πρωταγωνιστεί σταθερά…

 

Κατ’ αρχάς ο Φίλιππος δεν είναι ένα κομμάτι από τη ζωή μου, είναι η ζωή μου. Μεγάλωσα στη Βέροια, ήμουν από μικρό παιδί στο Φίλιππο το 1977, όταν ιδρύθηκε το τμήμα, έκανα καταπληκτικούς φίλους και δύο ανθρώπους τον Πέτρο Πένσο και το Διογένη Ρούσσο τους έχω σαν γονείς μου. Και ως παίκτης και ως προπονητής έζησα μεγάλες στιγμές. Ο Φίλιππος κυλάει μέσα στο αίμα μου. Η κουλτούρα παραμένει στη Βέροια, ακόμη και τώρα δουλεύουν παιδιά στις ακαδημίες και μαθαίνουν το άθλημα. Η πόλη αγαπά το χάντμπολ, έχουμε βγάλει αθλητές, προπονητές, διαιτητές και παράγοντες. Μακάρι να είχαμε και ένα ακόμη μεγαλύτερο γήπεδο.

 

Η Βέροια είναι μια ολόκληρη σχολή. Τώρα περνάει μία δύσκολη καμπή, όχι επειδή έφυγε η διάθεση για χάντμπολ, αλλά επειδή υπάρχει έλλειψη παραγόντων. Μετά την αποχώρηση του Γιώργου Φύκατα, δεν βρέθηκε άνθρωπος ή μια ομάδα ανθρώπων με την οικονομική άνεση και το όραμα για να κάνουν ξανά μεγάλη την ομάδα. Φέτος έγινε μια προσπάθεια, ελπίζω να συνεχιστεί. Δεν είμαι απαισιόδοξος, πιστεύω ότι αν οι υγιείς δυνάμεις που υπάρχουν, καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, τότε ο Φίλιππος μπορεί και πάλι να πρωταγωνιστήσει. Είναι ριζωμένη μια παράδοση που έχει δημιουργηθεί και πολύ δύσκολα θα τελειώσει.

Μήπως δεν βοήθησε και το ίδιο το άθλημα; Ο Φίλιππος είναι μία ομάδα που έπαιξε ημιτελικούς στο κύπελλο Κυπελλούχων το 1993 και τελικό στο Τσάλεντζ Καπ το 2003 και όμως δεν μπόρεσε να καρπωθεί οικονομικά οφέλη και να αναπτυχθεί περισσότερο. Το ίδιο συνέβη και με τον Διομήδη που κατέκτησε το Τσάλεντζ Καπ πριν τρία χρόνια. Για ποιο λόγο να συνέχιζε να βάζει χρήματα ο Φύκατας εφόσον δεν υπήρχαν οι συνθήκες ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να έχει έσοδα η ομάδα;

Σε αυτό έχεις δίκιο. Θα σου πω ότι ακόμη και τότε που παίξαμε στον όμιλο του Τσάμπιονς λιγκ, σε όμιλο τεσσάρων ομάδων σημειώνοντας τρεις νίκες, είχε απογοητευτεί η οικογένεια Φύκατα από αυτή την κατάσταση. Αν παίζαμε ποδόσφαιρο θα υπήρχαν σημαντικά έσοδα για το σύλλογο. Εμείς τότε όχι μόνο δεν είχαμε κέρδη, αλλά οι άνθρωποι μπήκαν μέσα. Αυτό είναι ένα μεγάλο κομμάτι συζήτησης που αφορά το ευρωπαϊκό χάντμπολ. Η Ευρωπαϊκή ομοσπονδία έδινε πολύ μικρά κίνητρα, υπήρχε πολύ γραφειοκρατία και πολλοί ανασταλτικοί παράγοντες. Άλλα αθλήματα τα είχαν ξεπεράσει όλα αυτά. Ίσως κάποιες χώρες, στις οποίες το άθλημα είναι πολύ δυνατό να εξυπηρετούνται από αυτή την κατάσταση, ενώ κάποιες άλλες, στις οποίες το χάντμπολ να μην είναι τόσο προβεβλημένο, μοιραία να μένουν πίσω. Δεν γνωρίζω πόσο έχουν αλλάξει τα δεδομένα σήμερα.

Σήμερα βλέπουμε ομάδες όπως τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ να μη θέλουν ή να μη μπορούν να παίξουν στην Ευρώπη…

 

Θα πρέπει να βρεθεί μία λύση ώστε οι ελληνικές ομάδες να θέλουν να παίζουν στη Ευρώπη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο για τον αθλητή, τον προπονητή και τον κόσμο από μία ευρωπαϊκή πορεία. Όσα πρωταθλήματα και αν πάρεις στην Ελλάδα, εάν δεν υπάρχει ευρωπαϊκό όραμα δεν μπορούμε να μιλάμε για μέλλον. Έστω ότι μία ομάδα παίρνει πέντε σερί πρωταθλήματα. Αν δεν υπάρξει ευρωπαϊκό αντίκρισμα, με νίκες και πορείες, κάποια στιγμή θα βαλτώσει αυτή η ομάδα, θα κουραστούν αυτοί που είναι από πίσω και θα φύγουν. Για μένα ήταν πάντα πολύ υψηλό κίνητρο η πορεία στην Ευρώπη.

 

Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη στιγμής σας σε αυτή την πορεία των 38 ετών;

 

Είναι πολλές. Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου το αφιέρωσα στο χάντμπολ, στις υποχρεώσεις του πρωταθλητισμού και αυτό είχε αντίκτυπο στην προσωπική μου ζωή. Έβλεπα πολύ λίγο χρόνο την οικογένειά μου, τους φίλους μου. Ξεκίνησα σαν προπονητής σε ηλικία 27 ετών και έμεινα σε ένα υψηλό επίπεδο με το Φίλιππο, τη ΓΕΒ, το Κιλκίς, τις Εθνικές ομάδες. Αυτό που δεν ξεχνάω σε καμία περίπτωση είναι το πρώτο κύπελλο που πήρα ως παίκτης με το Φίλιππο το 1985 μέσα στην Αθήνα με τη Νέα Ελβετία και το πρώτο πρωτάθλημα ως προπονητής με το παιδικό τμήμα του Φιλίππου, τη γενιά του 1969, την ίδια χρονιά. Αυτές οι στιγμές είναι ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μου επειδή με βοήθησαν πολύ σε όσα έγιναν μετά, σε όλο αυτό το ταξίδι. Πιο πολύ αξία για μένα είχε η διαδρομη και όχι τόσο οι σταθμοί. Σίγουρα, υπήρξαν και καταπληκτικές στιγμές, όπως η 4η θέση με την Εθνική εφήβων το 1997 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Ταλίν της Εσθονίας, οι ημιτελικοί του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1993 με την πανίσχυρη Μαρσέιγ του Ταπί, ο τελικός του τσάλεντζ καπ το 2003 με τη Σκιερν από τη Δανία, όπου φτάσαμε κοντά στο τρόπαιο. Και βεβαίως είναι και η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής ανδρών, όπου είχαμε στόχο να προκριθούμε σε μία τελική φάση μίας μεγάλης διοργάνωσης. Αυτό παραμένει ένα απωθημένο, διότι διαχειριστήκαμε σημαντικές αθλητικές προσωπικότητες.

 

Από τους αθλητές που συνεργαστήκατε, προσωπικά θα έβαζα στο νούμερο 1 τον Τούτσκιν. Εσείς;

 

Ο Τούτσκιν έτσι κι αλλιώς ήταν νούμερο 1 παγκοσμίως, δεν θα μπορούσα εγώ να πω κάτι άλλο. Ήταν ο καλύτερος παίκτης που είχα από τους ξένους, αν και όχι ο καλύτερος αθλητής. Όταν ήρθε ήταν στη δύση της καριέρας του και όμως στην Ελλάδα έκανε απίθανα πράγματα. Ο Τούτσκιν και ο Μανάσκοφ ήταν από τα κορυφαία ονόματα που ήρθαν ποτέ στην Ελλάδα. Ήταν απίστευτο για εμένα ότι ο Γιώργος Φύκατας κατάφερε να φέρει αυτούς τους δύο παίκτες. Τον Μανάσκοφ τον είδαμε σε ένα ματς με το Μαγδεμβούργο μέσα στα Σκόπια και έκανε καταπληκτική εντύπωση στον Γιώργο με 13 γκολ, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγες μέρες να τον κλείσει. Τον Τούτσκιν τον είδαμε στο ευρωπαϊκό του 2002 και σύντομα κατάφερε να τον φέρει στην Ελλάδα και αυτόν. Βεβαίως οφείλω να σου πω και πρέπει να το ξέρουν όλοι ότι έχω συνεργαστεί με αρκετούς ξεχωριστούς και καταπληκτικούς Έλληνες παίκτες. Δεν θέλω να πω ονόματα για να μην αδικήσω κανέναν.

Ακόμη και τώρα γίνεται κουβέντα για εκείνη την σπουδαία ομάδα του Φιλίππου και τον χαμένο τελικό με τον Πανελλήνιο μέσα στη Βέροια το 2004. Μπορούμε να συζητήσουμε τι είχε συμβεί τότε;

 

Είναι κάποια πράγματα που μπορείς να τα πεις και κάποια πράγματα που δεν μπορείς να τα πεις. Για εκείνο το πρωτάθλημα, καταρχάς αξίζουν συγχαρητήρια στον Πανελλήνιο, γιατί ήρθε μέσα στη Βέροια και αγωνίστηκε έτσι όπως έπρεπε να αγωνιστεί για να κατακτήσει τον τίτλο. Εμείς το πρωτάθλημα το είχαμε χάσει σχεδόν μέσα στην Αθήνα, στο δεύτερο παιχνίδι που έπρεπε να το πάρουμε με συνοπτικές διαδικασίες και για διάφορους λόγους δεν το πήραμε. Πριν από το τρίτο παιχνίδι υπήρξαν διάφορα γεγονότα… αλλά αυτά ανήκουν στην ιστορία. Πάντως πρέπει να μείνουμε στο γεγονός ότι ο Πανελλήνιος ήρθε με σθένος και πάθος, παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε και πήρε το πρωτάθλημα μέσα στη Βέροια. Εμείς είχαμε άλλα θέματα που ακόμη δεν είμαι έτοιμος να τα συζητήσω δημόσια.

Μετά απ’ όλα αυτά που πετύχατε εξακολουθείτε να κάνετε όνειρα πάνω στο χάντμπολ;

 

Και βέβαια. Εμένα η μεγάλη μου αγάπη είναι το γήπεδο. Η προπόνηση. Σε κάθε προπόνηση έρχομαι με χαρά. Καθημερινά κάνω τη διαδρομή Βέροια – Θεσσαλονίκη και δε με νοιάζει η κούραση, έρχομαι με κέφι. Θέλω να προπονήσω αθλητές, να μιλήσω μαζί τους, να τους δώσω τις κατευθύνσεις μου. Προσπαθώ να έχω όραμα για το αύριο και αυτό με κρατάει. Η προπόνηση είναι η γιορτή μου. Εδώ στη ΧΑΝΘ το όνειρο μου είναι η τελειοποίηση της δουλειάς και η εκπαίδευση των αθλητών που θέλουν να διακριθούν. Τι μεγαλύτερη χαρά για μένα όταν τους δω αυτούς τους αθλητές σε υψηλό επίπεδο; Τι μεγαλύτερη χαρά όταν έρθει η ώρα να φύγω, να έχει μπει το σωματείο σε μία σταθερή πορεία στο πρωτάθλημα και σε μία σταθερή παραγωγική διαδικασία σπουδαίων αθλητών; Πάντα ονειρεύομαι κάτι υψηλό σε σχέση με το χάντμπολ

 

Τι θα αλλάζατε στο επόμενο πρωτάθλημα;

 

Είναι πολλά βήματα που πρέπει να γίνουν, κάποια δυστυχώς είναι αυτονόητα και όχι καινοτόμα. Στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν υπάρχει η στατιστική, που είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο. Στις ομάδες μας, όποιος προπονητής σέβεται τη δουλειά του, τη χρησιμοποιεί, στους αγώνες όμως, δεν υπάρχει αυτό το εργαλείο που είναι φοβερά σημαντικό για προπονητές, παίκτες, θεατές και διαιτητές. Αυτό χρειάζεται επαγγελματίες και μία γερή δομή μεταξύ ομοσπονδίας και συλλόγων.

Σημαντικό είναι να διαμορφώσουμε ένα σταρ σίστεμ για τους αθλητές, σημαντική είναι η προβολή και κυρίως η τηλεοπτική προβολή μέσα από ένα ελεύθερο κανάλι αλλά και από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, σημαντικοί είναι και κάποιοι μίνιμουμ όροι που πρέπει να πληρούν οι ομάδες.

 

Ακόμη και τη διαφοροποίηση της ώρας των αγώνων θα πρέπει να σκεφτούμε, ώστε ο κόσμος να μπορεί να βλέπει περισσότερο χάντμπολ. Για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη να μην παίζουν ΠΑΟΚ, ΧΑΝΘ και Φοίβος την ίδια ώρα ή ακόμη και την ίδια ημέρα. Να βάλουμε μέσα και περισσότερο την Κυριακή, που ίσως μέχρι το μεσημέρι να είναι πιο προσιτή για τον κόσμο ώστε να έρθει στο γήπεδο. Παλιά ήμουν ενάντια στην Κυριακή, αλλά τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, χρειαζόμαστε την προβολή, χρειαζόμαστε τον κόσμο και πρέπει να του δίνουμε την ευκαιρία να γεμίζει τα γήπεδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΟΣ ΝΑΟΥΣΑΣ -  ΚΥΠΕΛΛΟ Π1-Κ1 και Π2-Κ2  ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΑΛΠΙΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΩΝ

ΕΟΣ ΝΑΟΥΣΑΣ - ΚΥΠΕΛΛΟ Π1-Κ1 και Π2-Κ2 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ...

Το διήμερο 21 και 22 Μαρτίου 2024 διεξήχθη στον Παρνασσό...

World Paraathletics Grand Prix - Jesolo 2024 Εκπληκτικός ο Ντίσιος - Πολύ καλή εμφάνιση η Ζαφειρίου

World Paraathletics Grand Prix - Jesolo 2024 Εκπληκτικός ο Ντίσιος - Πολύ...

Ο αρχικός στόχος επετεύχθη στο Jesolo της Ιταλίας, όπου...

Αγώνας ανωμάλου δρόμου διοργανώθηκε στο Κομνήνειο - Οι νικητές

Αγώνας ανωμάλου δρόμου διοργανώθηκε στο Κομνήνειο - Οι...

Ο αγώνας τρεξίματος ανώμαλου δρόμου “ΚΟΥΜΑΝΙΤΣΙ TRAIL”...

Δύο μετάλλια ο Ν. Λεφούσης του ΕΟΣ Νάουσας στο Παν. Πρωτάθλημα Αλπικών Αγωνισμάτων

Δύο μετάλλια ο Ν. Λεφούσης του ΕΟΣ Νάουσας στο Παν....

Στο Χιονοδρομικό κέντρο του Βόρα με ιδανικές συνθήκες...

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ  ΑΛΠΙΚΟΥ ΣΚΙ ΠΑΙΔΩΝ- ΚΟΡΑΣΙΔΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΛΠΙΚΟΥ ΣΚΙ ΠΑΙΔΩΝ- ΚΟΡΑΣΙΔΩΝ

Οι αθλητές της ομάδας Αλπικού σκι του ΕΟΣ Νάουσας...

Στην Ημαθία η διαδικτυακή εκπομπή

Στην Ημαθία η διαδικτυακή εκπομπή "Περίπατος στα...

Την τιμητική της είχε την περασμένη εβδομάδα η εντυπη...

Ξεκινούν νέα απογευματινά τμήματα άθλησης για όλους στο ΔΑΚ Νάουσας

Ξεκινούν νέα απογευματινά τμήματα άθλησης για όλους...

   Ο Δήμος Η.Π. Νάουσας και η Γενική Γραμματεία ...

Στην Εσθονία για το παγκόσμιο πρωτάθλημα Διάθλου η Κατερίνα Βάικου

Στην Εσθονία για το παγκόσμιο πρωτάθλημα Διάθλου η...

Στην πόλη Οτεπά της Εσθονίας για το Παγκόσμιο...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΑΡΘΡΩΝ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ # ΝΕΑ

Σχετικά άρθρα

Αισίως το προηγούμενο Σάββατο 27 Νοεμβρίου ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Βέροιας Θωμάς Παπαδόπουλος έκλεισε τα 80 του χρόνια, γεγονός που γιόρτασε μαζί με την οικογένειά του με τούρτα και κεράκια(φωτό). Ο...

Τον Δήμαρχο Βέροιας Κώστα Βοργιαζίδη επισκέφθηκε σήμερα Τετάρτη ο αθλητής του Φιλίππου Βέροιας Σταύρος Παπαδόπουλος, μετά την συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Qatch που έγινε το Σαββατοκύριακο στην...

Σε ηλικία 81 ετών έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί ο βεροιώτης βετεράνος ποδοσφαιριστής Γιάννης Μιχαηλίδης. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική καριέρα του ως τερματοφύλακας της Βέροιας και στην συνέχεια διακρίθηκε με...

Μετά την αποχώρηση της Βέροιας από το πρωτάθλημα το ενδιαφέρον των φιλάθλων της βασίλισσα του βορρά έχει στραφεί σε άλλα αθλήματα .Έτσι για το Σαββατοκύριακο 10 και 11 Μαρτίου διεξάγονται αγώνες στην Γ'...