Απέραντα δάση, πανύψηλα δένδρα, υγρές κοιλάδες, κωνοφόρα, οξιές, πλατύφυλλα φυλλοβόλα. Στις αρχές της κρίσιμης δεκαετίας του ΄40 οι κοιλάδες της Γρεβενιώτικης Πίνδου συνταράσσονται από τις συμπλοκές της βίαιης Ελληνοϊταλικής σύρραξης ακολουθεί η γερμανική κατοχή και ο εμφύλιος πόλεμος. Ορειβατούμε τώρα σε ανηφορικό μονοπάτι μπήκαμε στο δάσος, μας αιχμαλωτίζουν τα εκπληκτικά χρώματα του Φθινοπώρου.
Φύγαμε από τη Βέροια για τα Γρεβενά.
Κηπουρειό – Κρανιά – Μηλιά- Μέτσοβο. Διαδρομή πανέμορφη ονειρεμένη Περάσαμε την Μηλιά και συνεχίζουμε για το φράγμα της λίμνης του ποταμού Αώου. Η τεχνητή λίμνη κατασκευάστηκε το 1987 με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Σήμερα είναι ένας υπέροχος τόπος αναψυχής και σημαντικός βιότοπος.
Κατάλοιπα προϊστορικών οικισμών έχουν έρθει στο φως σε διάφορα σημεία της Πίνδου, από τις κορυφές του Σμόλικα ως τις λίμνες της Βάλια - Κάλντα.
Στη Μηλιά στο μικρό μουσείο φυλάσσονται μοναδικά απολιθώματα ζώων και οι μεγαλύτεροι χαυλιόδοντες παγκοσμίως μήκους 5 μέτρων.
Στο οροπέδιο της ‘Πολιτσάς’ στους πρόποδες του Μαυροβουνίου σε υψόμετρο 1430 μ. μας υποδέχεται ένα γαλήνιο μαγευτικό αλπικό σκηνικό.
Μετά από μερικά χιλιόμετρα συναντάμε ανηφορικό δασικό δρόμο, δίπλα σε μια φάρμα από πανέμορφα άλογα. Αφήνουμε τα αυτοκίνητα και με τα απαραίτητα στον ώμο πήραμε πορεία για το ορειβατικό καταφύγιο της περιοχής.
Βρισκόμαστε στο όρος Μαυροβούνι, βρίσκεται ανάμεσα στην Καλαμπάκα και τα Ιωάννινα, ακριβώς πάνω από την τεχνητή λίμνη Αώου και η κορυφογραμμή του αποτελεί τα νότια όρια του εθνικού δρυμού Πίνδου- Βάλια Κάλντα.
Η περιοχή έχει ιδιαίτερα οικολογικό ενδιαφέρον, χάρη στα πυκνά φυλλοβόλα και αειθαλή δένδρα, τα οποία προσφέρουν καταφύγιο σε σπάνια θηλαστικά - ανάμεσα τους, η καφέ αρκούδα, ο λύκος, το ζαρκάδι, το αγριογούρουνο κ.α.
Στον εθνικό δρυμό έχουν καταγραφεί 70 είδη πουλιών, από τα οποία 10 είναι σπάνια αρπαχτικά, όπως βασιλαετός, ο χρυσαετός, και ο χρυσοκέρακας.
Μεγάλη ποικιλία ειδών από το ζωικό και φυτικό βασίλειο. Δρυοκολάπτες , γύπες και βασιλαετοί, σαλαμάνδρες και βουνοτρίτωνες ζουν στα πυκνά και εκτεταμένα δάση μαύρης και λευκόδερμης πεύκης καθώς και οξιάς.
Ανηφορίζουμε τον χωματόδρομο ο οποίος ξεκινά από την άσφαλτο που πηγαίνει βόρεια της λίμνης του Μετσόβου. Τώρα ανηφορίζουμε από μονοπάτι σε ράχη παράλληλα με το ρέμα Μεγγούλη.
Η τοποθεσία λέγεται Πολιτσές .
Πέρασαν χρόνια από τότε που βρέθηκα στην περιοχή αυτή για πρώτη φορά, ήταν θυμάμαι Ιούλιος του 2002 όταν ο ΣΧΟ Βέροιας ήταν παρών στην 62η Πανελλήνια ορειβατική συνάντηση και στις 11 Σεπτεμβρίου του 2011. Δεξιά μας φεύγει χωματόδρομος ο οποίος κινείται παράλληλα με το ρέμα.
Τον αγνοούμε και μένουμε στο μονοπάτι. Στην αρχή είναι αρκετά εμφανές μέχρι που χάνεται. Από εδώ και πέρα χαράζουμε δική μας πορεία με ανατολική κατεύθυνση. Τα ανοίγματα που υπάρχουν στο δάσος μας βοηθούν να κινηθούμε σωστά.
Για λίγη ώρα χάνονται τα σήματα, εμείς συνεχίζουμε περνώντας το ρέμα που έχει αρκετό νερό και ανεβαίνουμε ψηλότερα, ενώ αριστερά μας βρίσκεται το δάσος με πανύψηλα πεύκα. Οδοιπορούμε για τουλάχιστον μισή ώρα σε γυμνό τοπίο τώρα, τριγύρω κοπάδια από αιγοπρόβατα και άλογα με τα μικρά τους τριγύρω χαμηλή βλάστηση.
Ιούνιος και παντού αναβλύζουν νερά από πηγές ξεχασμένες.
Ο ορεινός κατάφυτος όγκος μας αναγκάζει να ξαναβγούμε στον δασικό δρόμο και να ανηφορίσουμε προς το καταφύγιο. Ο δασικός δρόμος βρίσκεται στα δεξιά μας, εκεί όπου υπάρχει ορειβατικό σημάδι ( σιδερένιο κολωνάκι Ρ1).
Δεξιά μας όπως ανεβαίνουμε έχουμε απεριόριστη θέα , πεζοπορούμε τώρα σε καλό δασικό δρόμο. Λίγο ψηλότερα ξεδιψάμε και δροσιζόμαστε σε μια αυτοσχέδια πηγή με δροσερό νερό.
Συνεχή ανάβαση και μετά από πορεία μιας ώρας και 30 λεπτών διαδρομή ( από την ώρα που αφήσαμε τα αυτοκίνητα) φθάνουμε στο πέτρινο καταφύγιο του ορειβατικού Συλλόγου των Ιωαννίνων, κτίσθηκε το 1997.
Η συννεφιά που μας ακολουθεί εδώ και αρκετή ώρα ξεσπάει πάνω μας με μια δυνατή νεροποντή. Φοράμε τα αδιάβροχα και συνεχίζουμε.
Από εδώ ακολουθούμε για λίγο τον δρόμο μέχρι που φθάνουμε στην τοποθεσία Πάδε λα Λάκλου. Εδώ υπάρχει πηγή που σχηματίζει μια μικρή λιμνούλα βομβίνες και αλπικοί τρίτωνες συχνάζουν εδώ χειμώνα καλοκαίρι.
Συνεχίζουμε αριστερά ανάμεσα σε χαμηλές κορυφές και σύντομα συναντάμε ένα ξύλινο κτίσμα.
Από εκεί φεύγουμε δεξιά προσεγγίζοντας τη κορυφογραμμή.
Η σήμανση δεν είναι καθόλου καλή, σημάδια δεν υπάρχουν πουθενά ευτυχώς η ορατότητα με ομίχλη και βροχή είναι σχετικά καθαρή η κορυφή Φλέγγα διακρίνεται στο βάθος καταπράσινη και παίρνουμε πορεία αριστερά.
Τώρα κινούμαστε με κατεύθυνση την κορυφή για αρκετή ώρα οδοιπορούμε, φθάσαμε σε ένα μικρό πλάτωμα ακριβώς κάτω από την κορυφογραμμή.
Πεσμένα ρόμπολα –απολιθωμένα από χρόνια νεκρά συνέπεια τρομερών κεραυνών.
Η τελευταία ανάβαση με πυκνή ομίχλη και βροχή πριν την κορυφή γίνεται ανάμεσα στα δένδρα η κλίση του εδάφους είναι αρκετά απότομη ανηφορική και δύσκολη.
Επιτέλους , βρισκόμαστε στην κορυφή Φλέγγα, μετά από μια πορεία τρεισίμιση ωρών.
Γύρω μας οι κορυφές Μαυροβούνι, Μπάλτσες και Λύγκος. Λίγο παραπέρα ο Σμόλικας, η Βασιλίτσα, το Περιστέρι και άλλες βουνοκορφές.
Κάτω χαμηλά οι δυο δρακόλιμνες με αρκετό νερό. Αφού πρώτα γεμίσουν οι δυο λίμνες, ξεχύνονται με ορμή στις απόκρημνες πλαγιές για να συναντήσουν το Αρκουδόρεμα χαμηλά κάτω στην χαράδρα.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής με κατεύθυνση το Μέτσοβο, αφήσαμε πίσω μας τον ορεινό όγκο και την λίμνη του Αώου περάσαμε το Χιονοδρομικό. Το Μέτσοβο μας υποδέχεται ήρεμο και ήσυχο, μια ορεινή πολιτεία που μας αιχμαλωτίζει με τα εκπληκτικά της χρώματα, μας ξυπνά αισθήσεις ξεχασμένες !
Στους Βυζαντινούς και Οθωμανικούς χρόνους οι κάτοικοι του Μετσόβου απολάμβαναν το προνόμιο της ιδιαίτερης μεταχείρισης από το κράτος, καθώς η συνεργασία τους ήταν απαραίτητη για τον έλεγχο του περάσματος του Ζυγού
(γνωστό και ως Κατάρα), που συνέδεε την ήπειρο με τη Θεσσαλία και τη Δυτική Μακεδονία.
Απόγευμα και η μυρωδιά από τα ψητά μας κατευθύνουν στην πλατεία του χωριού.
Η κίνηση από επισκέπτες είναι περιορισμένη.
Κοντοσούβλι πεντανόστιμο, τα γλυκά και ο καφές μας δίνουν δυνάμεις για την επιστροφή.
Περασμένες 7 το απόγευμα βρεθήκαμε στη Βέροια, γεμάτοι με εικόνες από τη σημερινή εξόρμηση.
Συγχαρητήρια και στους 9 φίλους ορειβάτες που τα κατάφεραν μετά από μια συνεχή επίπονη ορειβασία.
Τσιαμούρας Νικόλαος
