Ελπίδες να κυοφορήσει το… κακό σενάριο για την Ελλάδα, και όχι το χείριστο, εκφράζει πλέον η πλειοψηφία των πολιτών. Την παραμονή δηλαδή στο ευρώ, που σημαίνει νέο βαρύ μνημόνιο για όλους μας, αντί της επιστροφής στη δραχμή, που εκτός από οικονομικές συνέπειες ακόμη χειρότερες, θα σημάνει και μια απρόβλεπτη κοινωνική αναταραχή, ως αποτέλεσμα αδέξιων και αφελών πολιτικών επιλογών δημοψηφισμάτων χωρίς αντίκρισμα και χωρίς κυβερνητική συνέπεια ως προς το αποτέλεσμά τους.
Μετά από τις κυβερνητικές παλινωδίες, των τελευταίων πέντε ετών σε σχέση με τη θεραπεία του αμαρτωλού πρότερου κυβερνητικού βίου, αλλά και τις παλινωδίες-πειραματισμούς των πέντε τελευταίων μηνών που κινδύνευσαν να ρίξουν τη χώρα στα βράχια στην κυριολεξία για ένα καπρίτσιο, συνοδευόμενο με πολλά κιλά τσάμπα μαγκιάς, καλούμαστε όλοι να αντιληφθούμε ποιοι και πόσο μικροί είμαστε, πού βρισκόμαστε και πού οφείλουμε να στοχεύσουμε για να μεγαλώσουμε.
Η παραμονή στο ευρώ σημαίνει υποχρεώσεις εκτός από δικαιώματα. Υποχρεώσεις μιας χώρας που θέλει να λέγεται σοβαρή, και να στοχεύει στην καλή γνώμη όλων των υπολοίπων συνοδοιπόρων της, όχι μόνο των πολιτικά αρεστών της. Με κυριότερη υποχρέωση όλων μας, την επιστροφή στις αξίες της εργασίας, της εντιμότητας, της μείζονος προσπάθειας, του ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδιασμού για την επίτευξη της αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης, που και μεροκάματα θα φέρει και δυνατότητα αποπληρωμής των υποχρεώσεων της χώρας.
Η Ολλανδία αγαπητοί αναγνώστες, μια χώρα ίση με εμάς πληθυσμιακά και κάτω από το όριο της θάλασσας, κατάφερε με τη δουλειά της μέσα από τη μούχλα να έχει ακαθάριστο εγχώριο προϊόν 1 τρις ευρώ. Πέντε φορές μεγαλύτερο από εμάς. Αξιοποιώντας με σχέδιο και δουλειά τα όποια πλεονεκτήματά της και κάνοντας πλεονεκτήματα ακόμη και τα μειονεκτήματα. Και έγινε οικονομία-πρότυπο στην κτηνοτροφία, την ανθοκομία και αλλού. Εμείς εδώ, με μύρια πλεονεκτήματα σε όλους τους τομείς, ένας τόπος πραγματικά ευλογημένος, βλέπουμε με τα κιάλια τις ολλανδικές αποδόσεις, συντηρώντας έναν διογκωμένο δημόσιο τομέα, που ωστόσο δεν συνιστά οργανωμένο δημόσιο, και μη δίνοντας ποτέ χείρα βοηθείας στην επιχειρηματικότητα. Οι δε πολίτες, μόνον αιτούμαστε και κάθε τόσο ψηφίσουμε αυτούς που μας ξεγελούν καλύτερα.
