Τον Κώστα τον Καραμανλή θυμήθηκα παρακολουθώντας την προχθεσινή συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην έκθεση της Θεσσαλονίκης. Τον τραγικό Καραμανλή που ενώ υπήρξε από τους καλύτερους πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης, έφτασε κάποιο αστείο λάθος του, για να φύγει από την εξουσία κουβαλώντας το βάρος μιας ήττας δυσανάλογης προς την κοινωνική και εθνική του προσφορά. Κάποιο αστείο λάθος ενός ανδρός, με τέτοια παιδεία. Λάθος στο οποίο τον παρέσυρε ο ευαίσθητος χαρακτήρας του, κυρίως όμως η εμπιστοσύνη του στον σύμβουλο στον οποίο είχε αναθέσει τον σπουδαιότατο για μια κυβέρνηση τομέα των δημοσίων σχέσεων.
Ήταν και τότε όπως και σήμερα οι πρώτες μέρες της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης. Μέρες τις οποίες ο δημοσιογραφικός κόσμος αναμένει με ενδιαφέρον για να αντλήσει πληροφορίες περί των προθέσεων του κυβερνήτη, τον οποίο θα προσπαθήσει να φέρει σε δύσκολη θέση με έντεχνη και κάποτε αντιδεοντολογική τρικλοποδιά.
Διόλου έντεχνη όμως, ούτε και αντιδεοντολογική θα χαρακτήριζε κανείς την ερώτηση την οποία ετοίμαζαν οι δημοσιογράφοι το μεσημεριανό εκείνο. Ούτε απόκρυφη.
Όλοι γνώριζαν πως ο πρωθυπουργός θα εκαλείτο να πάρει θέση απέναντι στις αυθαιρεσίες του Βουλγαράκη, ενός υπουργού που για να προσπορισθεί κάποια φορολογικά προνόμια, προσέφυγε σε μία μέθοδο, συνήθη βέβαια στον επιχειρησιακό κόσμο, ανάξια και ανεπίτρεπτη όμως για ένα μέλος του κυβερνητικού σχηματισμού.
Η ερώτηση του δημοσιογράφου την ημέρα εκείνη, ήταν ξεκάθαρη: «Ποια θέση παίρνει ο πρωθυπουργός της χώρας πάνω στο επίμαχο ατόπημα ενός υπουργού του;».
Η απάντηση ήρθε προκατασκευασμένη. Δεν ήταν όμως αυτή που απαιτούσε η χρονική συγκυρία. Ήταν καθαρά τεχνοκριτική και καθ’ υπαγόρευση Ρουσόπουλου. Και αντί ο πρωθυπουργός, αγνοώντας συναισθήματα πολύχρονης φιλίας, να αναγγείλει την αποπομπή του παρεκτραπέντος υπουργού, διέγραψε με μια του φράση, με μια μονοκονδυλιά θα έλεγα, το προφίλ του αμερόληπτου άρχοντα.
«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι ενάρετη και τίμια. Πρέπει και να φαίνεται» έλεγε κάποτε ο ίδιος και ξεσήκωνε τα πλήθη. Το ξέχασε το ρητό αυτό, καθώς έδινε τη συνέντευξή του ο κουρασμένος Καραμανλής.
Ήταν η μέρα που η αστοχία ενός πρωθυπουργού, άνοιγε διάπλατα το δρόμο προς την εξουσία στον πιο ανίκανο πολιτικό που γέννησε η κοινοβουλευτική δημοκρατία στη χώρα μας.
Ο.Σ.
