Στις 26 Νοέμβρη 2015 η κυβέρνηση μέσω του Υπουργού Παιδείας εξήγγειλε ένα ακόμα ΕΘΝΙΚΟ διάλογο για την Παιδεία.
Η εξαγγελία αυτή ήρθε ακριβώς τη στιγμή που τα μέτρα της κυβέρνησης διαδέχονται το ένα το άλλο (κόκκινα δάνεια, πλειστηριασμοί, ασφαλιστικό, εργασιακά κ.α.), ενώ η κατάσταση στα σχολεία συνεχώς χειροτερεύει.
Αλήθεια, ποιος είναι ο λόγος που η κυβέρνηση θυμήθηκε να φέρει στο τραπέζι τον “εθνικό κοινωνικό διάλογο” για την παιδεία και ποιο είναι το νέο που έρχεται να προσθέσει; Τι την εμποδίζει, αν πραγματικά θέλει να προχωρήσει σε αλλαγές προς όφελος των μαθητών και των εκπαιδευτικών, να το κάνει;
Μήπως δεν γνωρίζει ποιες είναι οι προτάσεις γονιών και εκπαιδευτικών; Μήπως δεν ξέρει τα αιτήματα των μαθητών; Μήπως σκοπεύει να συγκρουστεί με Ε.Ε., ΟΟΣΑ και άλλους διεθνείς οργανισμούς και χρειάζεται την ενεργή βοήθεια των γονιών, μαθητών, εκπαιδευτικών; Μήπως σκοπεύει να προχωρήσει άμεσα σε μαζικούς διορισμούς με παράλληλη κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας, σε γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία, για να μην πληρώνουμε ούτε ευρώ από την τσέπη μας;
Μήπως σκοπεύει να προχωρήσει σε ανέγερση νέων σύγχρονων σχολικών κτιρίων για να καλύψει τις οξυμμένες ανάγκες ; Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει στο νου της η κυβέρνηση. Με το διάλογο στον οποίο μας καλεί να πάρουμε μέρος, θέλει να μας βάλει στο κάδρο, σε πανηγυρικές εκδηλώσεις και φιέστες για να πει μετά «ήσασταν κι εσείς εκεί, τι μιλάτε τώρα;».
Το πλαίσιο του διαλόγου είναι γνωστό.
Το πλαίσιο του διαλόγου το όρισε ο ίδιος ο Υπουργός, ο οποίος δήλωσε: «οι όποιες αλλαγές θα κινούνται μέσα στους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν καθοριστεί και που έχουν επιβληθεί από την ίδια την οικονομική κρίση». Δηλαδή, όποια πρόταση χρειάζεται χρήματα, θα μπαίνει στο συρτάρι.
Πάνω σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν μας καλεί η κυβέρνηση να συζητήσουμε.
Με λίγα λόγια, μας καλεί με τη συμμετοχή μας στο διάλογο, να διαλέξουμε εμείς το σχοινί με το οποίο θα κρεμάσουν τα παιδιά μας.
Χρόνια τώρα όλες οι κυβερνήσεις με όπλο τους τον διάλογο προσπαθούσαν να εφαρμόσουν τις αποφάσεις που είχαν συμφωνήσει στους διεθνείς οργανισμούς. Χρόνια τώρα με βασικό επιχείρημα ότι η παιδεία “έχει πιάσει πάτο” ψήφιζαν μια σειρά μέτρα με τραγικές συνέπειες στους μαθητές.
Χρόνια τώρα προσπαθούν να φέρουν το σχολείο στα μέτρα και τις ανάγκες της αγοράς, δήθεν για το καλό των παιδιών μας.
Χρόνια τώρα μεταρρυθμίζουν αυτή την έρημη την εκπαίδευση για να γίνει “πιο αποδοτική, πιο σύγχρονη”.
Τα αποτελέσματα όλων των μεταρρυθμίσεων και των διαλόγων των προηγούμενων ετών τα νιώθουμε πολύ καλά σήμερα και οδήγησαν στην παραπέρα υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της δημόσιας παιδείας.
Προετοιμάζουν το έδαφος…
Η κυβέρνηση στην κατεύθυνση αυτή θα εξαπολύσει όλα της τα όπλα, για να προλειάνει το έδαφος.
Ήδη τα όργανα άρχισαν με το άρθρο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τριανταφυλλίδη στην εφημερίδα Αυγή, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ προτείνει επιβολή διδάκτρων έως 600 ευρώ στα δημόσια σχολεία. Από κοντά και άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Γ. Στέφος, που και αυτός έρχεται να βάλει το λιθαράκι του στο διάλογο, προτείνοντας νέα κλεισίματα και συγχωνεύσεις σχολείων. Στην ίδια ρότα και ο καθηγητής Α. Λιάκος, πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου, όταν πρότεινε την αξιοποίηση των υποδομών πανεπιστημίων και σχολείων «με μια ζώνη καταστημάτων, κινηματογράφων, εστιατορίων...» για να αυξηθούν τα έσοδα τους.
Οι προτάσεις αυτές - επίσημες ή ανεπίσημες - δεν είναι νέες, τις ακούμε χρόνια τώρα από ειδικούς, επιστήμονες, εκπαιδευτικούς, ερευνητές και παπαγαλάκια του συστήματος. Από όλους αυτούς που σε κάθε φάση του αγώνα έπαιρναν θέση απέναντι σε γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς. Από όλους αυτούς που κάνουν τάχα πως δεν γνωρίζουν τις προτάσεις μας.
…αλλά δεν θα τους περάσει!
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση των γονιών; Και αλλαγές χρειάζονται και συζήτηση πρέπει να γίνει.
Τόσα χρόνια άλλωστε καταθέτουμε προτάσεις για κάθε πρόβλημα. Τόσα χρόνια συμμετέχουμε στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων. Επίσης, χρόνια τώρα γίνεται διάλογος μέσα στους Συλλόγους, σε Ενώσεις, σε συνελεύσεις, σε συνέδρια, κτλ. Ακόμα και διαφορετικές απόψεις υπάρχουν, αφού η άποψη για την παιδεία συνδέεται και με την πολιτική.
Πρέπει να οργανωθεί μια ουσιαστική συζήτηση για τα προβλήματα του σχολείου σήμερα, όχι μόνο τις ελλείψεις και τα κενά, αλλά για το περιεχόμενο της μόρφωσης που παίρνουν τα παιδιά μας, για το σχολείο που έχουμε ανάγκη. Να γίνει συζήτηση με εκπαιδευτικούς που σέβονται το λειτούργημά τους και βάζουν πάνω απ’ όλα τη μόρφωση και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Να ακούσουμε την φωνή των μαθητών.
Αυτός είναι ο δικός μας διάλογος. Είναι διάλογος ουσιαστικός, όχι προσχηματικός.
Γιατί δεν έχει προαπαιτούμενα τις επιδιώξεις για φθηνό εργατικό δυναμικό. Δεν έχει πλαίσιο το ακριβό σχολείο για τους γονείς, το φθηνό για το κράτος, το κερδοφόρο για τις επιχειρήσεις.
Σε αυτή την βάση, δεν παίρνουμε μέρος σε φιέστες του Υπουργείου Παιδείας που αφορούν τον διάλογο.
Το δικό μας πλαίσιο διαλόγου είναι η πάλη για:
1. Λήψη άμεσων μέτρων για ένα σχολείο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, που δεν θα κλείνει την πόρτα στο παιδί της λαϊκής οικογένειας, που δεν θα προσπερνά αδιάφορα στο όνομα του ρεαλισμού την κοινωνική ανισότητα των μαθητών του, για να προχωρά τελικά, με όσους έχουν τη δυνατότητα από το κοινωνικό τους περιβάλλον.
2. Ένα Ενιαίο 12χρονο Βασικό σχολείο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, σαν προαπαιτούμενο για την παραπέρα εκπαίδευση και επιλογή ζωής του νέου ανθρώπου.
3. Ένα σχολείο που δε θα διαφοροποιείται σύμφωνα με τη μετέπειτα επαγγελματική προοπτική του μαθητή.
4. Ένα σχολείο σύγχρονων υποδομών, που δεν θα συνθλίβει τη νεανική δημιουργικότητα, θα έχει χώρους εργαστηρίων, αθλητισμού, πολιτισμού, σίτισης και ξεκούρασης για όλα τα παιδιά. Χώρους μελέτης και διαβάσματος για όλα τα παιδιά, έτσι που τα μέσα και οι όροι διδασκαλίας να μην διαφοροποιούνται από το Πέραμα στην Εκάλη.
5. Ένα σχολείο μόνιμων εργασιακών σχέσεων και με επάρκεια σε βοηθητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό.
Με τιμή
το Δ.Σ.
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ
ΝΟΜΟΥ ΗΜΑΘΙΑΣ
