Το περιοδικό «Λάμδα» κυκλοφόρησε στα τέλη του 1999, στο λυκόφως του 20ου αιώνα. Ήταν στην πραγματικότητα έκδοση-προσφορά προς το αναγνωστικό κοινό του «ΛΑΟΥ» και «αντίδωρο» της εφημερίδας στους πιστούς φίλους της.
Κέρδισε τη συμπάθεια των αναγνωστών του που εκτίμησαν την επιλεκτική θεματογραφία και το ποιοτικό του περιεχόμενο.
Παρόμοια έκδοση, σπανίως αποτολμήθηκε στην ιστορία του επαρχιακού Τύπου. Το ρίσκο ήταν μεγάλο. Προσωπικό και συνεργάτες όμως, δώσαν την ψυχή τους για την επιτυχία του εγχειρήματος. Στόχος τους, κάτι δυνατό και δημιουργικό. Κάτι που θα ξεπερνούσε ακόμη και τις δικές τους προσδοκίες.
Τα κείμενα του «Λάμδα», κοινωνικά, ιστορικά και πολιτιστικά, συντρόφευαν και ψυχαγωγούσαν. Προσέφεραν παράλληλα πληροφορίες και γνώσεις σχετικές με θέματα Ημαθιώτικου ενδιαφέροντος. Στο σύνολό τους, αποτελούσαν δεξαμενή για την άντληση ντοκουμέντων τα οποία, δόκιμοι ερευνητές, αξιοποιούσαν δημιουργικά.
Διαβάζοντας ακόμη και τώρα τις δημοσιευμένες εργασίες, αντιλαμβάνομαι τους λόγους για τους οποίους το «ΛάμδỨ κέρδισε από το πρώτο κιόλας τεύχος του τη συμπάθεια των αναγνωστών του. Οι στήλες του αναδεικνύουν κρυμμένους θησαυρούς και συμβάλλουν στην αξιοποίησή τους. Κάποιες άλλες αναφορές, σχετίζονται με δραστηριότητες συγκεκριμένων ανθρώπων που παίξαν ανεκτίμητο ρόλο στην αναπτυξιακή πορεία ολόκληρου του νομού.
Περιγραφές αυτοπτών και αξιοπίστων μαρτύρων, επιβεβαιώνουν περιστατικά σημαντικής ιστορικής αξίας και δίνουν τις πραγματικές διαστάσεις σε γεγονότα που διαμόρφωσαν τις κοινωνίες και τους γεωγραφικούς χώρους του τόπου μας.
Ευρηματικές θεματικές παρουσίες, δίνουν τις δικές τους διαστάσεις. Και ο αναγνώστης, αντιλαμβάνεται πως εδώ οι άνθρωποι δουλεύουν αποβλέποντας στην ποιότητα και όχι τίποτε να ξεμπερδεύουμε. Η επιλογή του θέματος και η ανάπτυξή του απεχθάνονται την προχειρότητα. Το Λάμδα είχε στόχους που για να επιτευχθούν χρειαζόταν δουλειά και μεράκι. Και φαίνεται πως αυτά υπήρχαν. Οι εκδότες έβγαλαν από την αφάνεια δημιουργικές πρωτοβουλίες του παρελθόντος, όπως ο Τουριστικός Όμιλος Βεροίας και η κορυφαία καλλιτεχνική του διοργάνωση, το φεστιβάλ παραγωγής, που οι μεταπολιτευτικές δημοτικές ηγεσίες αφήσαν στη ναφθαλίνη και στο… χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Μονάδες παραγωγικές, επιχειρήσεις δημιουργικές, οικογένειες που παράγουν έργο και φιλανθρωπία, περνούνε από τις σελίδες του περιοδικού. Κι όλα, πλαισιωμένα με άψογη σελιδοποιητική εμφάνιση.
Κάποιες εργασίες φιλοδοξούν ν’ αποτελέσουν δεξαμενές από τις οποίες επίδοξοι και δόκιμοι συγγραφείς θα αντλήσουν ιδέες και πολύτιμες πληροφορίες, ιστοριοδιφικής αξίας.
Χίλια εννιακόσια ενενήντα εννιά μέχρι δύο χιλιάδες δέκα. Δέκα χρόνια με Λάμδα. Μια σπάνια παρουσία στις εκδοτικές εμφανίσεις του επαρχιακού Τύπου.
Τον Αύγουστο του 2010 κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος.
Η πόρτα μιας ωραίας προσπάθειας κλείνει. Εδώ σταματά και η διαδρομή ενός γοητευτικού περιπάτου. Οριστικά; Ίσως ναι και ίσως όχι.
Ποιός ξέρει;
Ο.Σ.
