Στη Βέροια, πριν ακριβώς μια βδομάδα (20-4-2016), στην θεατρική αίθουσα της Αντωνιαδείου Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Δήμου Βέροιας, παρουσιάστηκε η θεατρική παράσταση «Ο ΠΥΡΡΙΧΟΣ» από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού Άγιος Γεώργιος.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σ’ αυτόν τον σύλλογο του χωριού μου, που καλά-καλά δεν χρόνισε ακόμη (ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2015), γιατί μπαίνοντας σε πιο «βαθιά νερά» εκδηλώσεων κατάφερε να βγάλει ασπροπρόσωπη την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο υπέροχος συγχωριανός μας (συνάμα και παλιός συμμαθητής μου) ο Νίκος ο Παλασίδης.
Του Νίκου Παλασίδη τα κείμενα του έργου, το ίδιο και οι χορογραφίες, η ερμηνεία του σαν ηθοποιού του ίδιου στο ρόλο του Πύρριχου και με αποκορύφωμα την εξίσου θαυμάσια σκηνοθεσία, που ήταν κι αυτή ολότελα δική του.
Η αίθουσα της Στέγης ήταν κατάμεστη από κόσμο. Οι περισσότεροι ήταν συγχωριανοί, αρκετοί ντόπιοι Βεροιώτες, φίλοι-λάτρεις (κυρίως) των ποντιακών χορών μα και αρκετοί παλιοί συμμαθητές του Νίκου Παλασίδη.
Μιας σχολής αλλιώτικης όλοι οι συντελεστές (ηθοποιοί) του έργου, αυτής της ίδιας της κοινωνίας. Όλοι τους μας έκαναν να νιώσουμε ότι ήμασταν και μεις εκεί στην Τροία, που πριν 3.200 χρόνια περίπου διαδραματιζόταν το θέατρο του πολέμου, μεταξύ Ελλήνων και Τρώων.
Το έργο κατανοητό απ’ όλους μας, μιας και είναι γραμμένο στη νεοελληνική διάλεκτο.
Όλοι τους ήσαν υπέροχοι. Ο καθένας στο ρόλο του διέπρεψαν. Ο Θόδωρος Πιλαλίδης (Αγαμέμνων), ο Παναγοώτης Μωυσιάδης (Αχιλλέας), ο Γιώργος Λαρχανίδης (Πάτροκλος), ο Νίκος Παλασίδης (Πύρριχος), ο Δήμος Χατζηιωάννου (αγγελιοφόρος) και το κουαρτέτο των στρατιωτών Γιώργος Παπαδόπουλος, Μπάμπης Παπαδόπουλος, Νίκος Πιλαλίδης και Κώστας Τριανταφυλλίδης, μη ξεχνώντας τους οργανοπαίκτες Σάββα Παπαδόπουλο (λύρα) και Γιώργο Λαζαρίδη (νταούλι).
Ιδιαίτερη εύφημη μνεία όμως πρέπει να απονεμήθηκε απ’ όλο το κοινό στην αφηγήτρια, επαγγελματία ηθοποιό Χριστίνα Σαχινίδου, που το ηχόχρωμα της φωνής της μας πήγε στο πανάρχαιο Ίλιον, αλλά πολύ περισσότερο στις αλησμόνητες πατρίδες των παππούδων μας, του Εύξεινου Πόντου και της Μικρασίας.
Κλείνοντας, πιστεύω ακράδαντα, ότι αν ήταν στην αίθουσα της Στέγης θεατής ο υπέρτερος επικός μας ποιητής, ο Όμηρος θα «έβλεπε» με τα μάτια της ψυχής του την υπέροχη έμμετρη απόδοση του έργου. Θα ήταν ασταμάτητο το χειροκρότημά του, συγχαίροντας στο τέλος και τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Αγίου Γεωργίου, με την ευχή του και ευχή μας, και εις ανώτερα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΜΟΥΣΗΣ
