(Για να μην τα ρίχνουμε όλα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις εμμονές της κατά του επιχειρείν. Όχι ότι δεν υπάρχουν, αλλά μάλλον αμβλύνονται με τον καιρό...)
Το διαβάσαμε σε αγροτική εφημερίδα (Agrenda) και είναι ενδεικτικό της χρόνιας κυβερνητικής νοοτροπίας απέναντι στην επιχειρηματικότητα, ακόμη στους καιρούς που κυβερνούσαν κόμματα (δήθεν) φιλικά στο επιχειρείν. Αν δεν πιστεύετε τον γράφοντα, ρωτήστε τους επιχειρηματίες...
Έτος 2005. Ένας αγρότης (στη Φθιώτιδα) αποφάσισε να ασχοληθεί συστηματικότερα με το προϊόν του καπνού. Έφτιαξε μια οικοτεχνία όπου επεξεργαζόταν φύλλα καπνού επιλεγμένων ποικιλιών, τριμμένα τα τυποποιούσε και τα διέθετε στην αγορά. Το πρόβλημα; Δεν υπήρχε τότε αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο, παρότι η χώρα μας ήταν κατ’ εξοχήν καπνοπαραγωγός! Κανείς δεν είχε φροντίσει να συντάξει κανόνες καθετοποίησης μιας τόσο δυναμικής και ποιοτικής καλλιέργειας. Παρά ταύτα, ο αγρότης κυνήγησε το θέμα πιέζοντας το κράτος να καλύψει το μεγάλο κενό. Χρειάστηκε να περάσουν 11 χρόνια ώστε να πετύχει τον σκοπό του, διάστημα που στη χώρα κυβερνούσαν κόμματα φιλικά στο επιχειρείν...
Λεπτομέρεια. Η τιμή διάθεσης του εν λόγω πακέτου ελληνικού καπνού είναι 7 ευρώ τα 30 γραμμάρια, εκ των οποίων τα 5,90 ευρώ... είναι φόρος! Ακόμη και για μια δουλειά από την οποία ο μόνος κερδισμένος είναι τελικά το κράτος, χρειάστηκε να περάσουν 11 χρόνια!
Ουδέποτε είχε ουσιαστικές πολιτικές στήριξης της επιχειρηματικότητας η χώρα μας. Ακόμη και στα θεσμικά αιτήματα των φορέων των επιχειρηματιών, που δεν ήθελαν χρήματα, η κάθε κυβέρνηση κώφευε και αδιαφορούσε. Δεν με πιστεύετε; Ρωτήστε τους επιχειρηματίες και τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Αυτό κάποτε πρέπει να αλλάξει και μάλιστα δραστικά. Ο επικείμενος αναπτυξιακός νόμος είναι ίσως μια καλή ευκαιρία, ακόμη και με την αριστερή κυβέρνηση. Διότι κανένα κράτος δεν μπορεί να παράγει κέρδη από τον δημόσιο τομέα του. Πόσο μάλλον η χώρα μας.
Κ.Π.
