Γράφει ο Ζήσης Χρ. Πατσίκας, Δημοτικός σύμβουλος Βέροιας
Πριν ένα χρόνο τέτοιες μέρες, στην αυγή του νέου έτους, δημοσιεύτηκε το άρθρο μου με τίτλο «Σε αναζήτηση ενός ΝΕΟΥ έτους στον Δήμο Βέροιας», το οποίο ξεκινούσε ως εξής:
«Με ευχές, όνειρα και σχέδια υποδεχτήκαμε πριν λίγες μέρες το νέο έτος. Είναι το χαρακτηριστικό των ημερών. Αν αναλογιστούμε, όμως, την κατάσταση που επικρατεί στον Δήμο Βέροιας εκτιμώ ότι θα πρέπει να περιμένουμε για πολύ καιρό ακόμα την έλευση ενός έτους ΝΕΟΥ, στην πράξη. Κι αυτό γιατί η Δημοτική Αρχή μοιάζει βαλτωμένη στα ίδια προβλήματα που η ίδια δημιούργησε. Και δεν τα δημιούργησε τώρα. Μην ξεχνάμε ότι ο νυν δήμαρχος ήταν αναπληρωτής της τέως δημάρχου και οι καίριες αντιδημαρχίες παραμένουν εδώ και χρόνια στα ίδια χέρια. Δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια συνέχεια του πριν, αλλά με ακριβώς τους ίδιους ανθρώπους».
Και συνέχιζε, το ίδιο κείμενο (από 13/1/2016):
«Εξετάζοντας πιο συγκεκριμένα μερικά από τα ανοιχτά ζητήματα της πόλης, διαπιστώνουμε ότι:
• Καμία εξέλιξη δεν υπάρχει στο ζήτημα ολοκλήρωσης της γέφυρας «Κούσιου». Το μοναδικό που συμβαίνει είναι μια διαφαινόμενη ανατροπή στο αφήγημα της Δημοτικής Αρχής περί ορθής διαχείρισης του έργου. Αναφέρομαι στην απόφαση του Διοικητικού Εφετείου. Για την απόδοση ευθυνών θα μεριμνήσει η Δικαιοσύνη, όμως κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει πότε θα ολοκληρωθεί η γέφυρα.
• Στα αζήτητα του Δήμου βρίσκεται η υπόθεση του Κολυμβητηρίου στο Μακροχώρι. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, καμία προοπτική κατασκευής του. Και θυμίζω ότι ο Δήμος μας ξεκίνησε πρώτος, αλλά έμεινε τελευταίος, αφού οι δημότες Νάουσας και Αλεξάνδρειας απολαμβάνουν προ πολλού τα εκεί δημοτικά κολυμβητήρια.
• Στα αζήτητα και ο δρόμος Σέλι – Άνω Σέλι…
• Για την πλατεία Ωρολογίου συμφωνήσαμε όλοι ότι πρέπει να (ξανά) αλλάξει. Η δεσμευτική πενταετία κατά την οποία δεν θα μπορούσαν να γίνουν παρεμβάσεις, έχει περάσει.Ακόμα τίποτα…
• Χρειάστηκαν σχεδόν τρία χρόνια στη Δημοτική Αρχή για να καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση και να ζητήσει την παραχώρηση (έστω χρήσης) του παλαιού δικαστικού μεγάρου. Επίσημη απάντηση, ούτε καν διαβεβαίωση δεν υπάρχει.
• Η ποιότητα ζωής και η καθημερινότητα του πολίτη έχουν σταθεροποιηθεί σε ένα επίπεδο το οποίο δεν είναι καθόλου ικανοποιητικό. Ψηφίστηκε νέος κανονισμός για τους κοινόχρηστους χώρους, όμως δεν άλλαξε τίποτα. Χάος για τους πεζούς, αθέμιτος ανταγωνισμός για τους επιχειρηματίες. Τα σκουπίδια ξεχειλίζουν απ΄τους κάδους, αφού η αποκομιδή απορριμμάτων στις περισσότερες γειτονιές της πόλης γίνεται μόλις δύο φορές την εβδομάδα. Το οδικό δίκτυο τόσο στο κέντρο του Δήμου, όσο και στα δημοτικά διαμερίσματα είναι σε τραγική κατάσταση, οι λακκούβες και τα μπαλώματα είναι περισσότερα από τον κανονικό δρόμο.
Την ίδια στιγμή, το 2016, η Δημοτική Αρχή θα κόβει κορδέλες στο ασανσέρ μιας ανάπλασης που κατέστρεψε την πόλη και το μοναδικό πάρκο της (αν και η ανάπλαση ήταν να ολοκληρωθεί το 2014). Θα πανηγυρίζει μπροστά στο πάρκινγκ κάτω από την Εληά, του οποίου η κατασκευή και αναγγελία ολοκλήρωσης είχε ανακοινωθεί προεκλογικά το 2014. Και φτάσαμε αισίως στο 2016…
Τα χρόνια περνούν, οι εποχές τρέχουν, όμως στον Δήμο Βέροιας η αίσθηση του χρόνου έχει χαθεί. Λες κι έχει κολλήσει το ημερολόγιο στο 2014… ή μήπως στο 2010 ή μήπως στο 2006;»
Το κείμενο θα μπορούσε να δημοσιευτεί και σήμερα αυτούσιο. Δυστυχώς, πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος και τίποτα δεν έχει αλλάξει.
• Γέφυρα Κούσιου: Μόνο ο Δήμαρχος και ο Αντιδήμαρχος «βλέπουν» εξέλιξη.
• Κολυμβητήριο: Όνειρο απατηλό για τους δημότες Βέροιας.
• Σέλι – Άνω Σέλι: Οριστικά στις καλένδες.
• Πλατεία Ωρολογίου: Καμία αλλαγή, κανένα αποτέλεσμα.
• Δικαστικό Μέγαρο: Το κτίριο καταρρέει, η διεκδίκηση απέτυχε.
• Ποιότητα ζωής: Σταθερά σε φθίνουσα πορεία.
Ακόμα και οι «αισιόδοξες» προβλέψεις ότι θα λειτουργήσουν το Ασανσέρ και το Πάρκινγκ της ανάπλασης, διαψεύστηκαν.
Εκατομμύρια ξοδεύτηκαν τα τελευταία χρόνια για την «αναβάθμιση του αστικού τοπίου» και τη «βιώσιμη αστική ανάπτυξη». Κι όμως όλα αυτά τα έργα μόνο κατέστρεψαν ό,τι όμορφο είχε απομείνει στην πόλη μας και απέδειξαν ότι - διαχρονικά - η δημοτική αρχή αποτυγχάνει να απαντήσει στα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητάς μας.
Δεν είμαι πια αγανακτισμένος και οργισμένος. Απλά θλίβομαι. Θλίβομαι για την πόλη μας και όλους εμάς τους πολίτες της, που βλέπουμε τα χρόνια και τις ζωές μας να περνάνε και μαζί τους να περνάν οι ευκαιρίες για ένα καλύτερο μέλλον. Ονειρευόμαστε ακόμα μια Βέροια που το να τη ζεις, θα αποτελεί προνόμιο. Αυτός είναι ο στόχος.
