*Γράφει ο Μανώλης Βαλσαμίδης
Τις μέρες αυτές ξυπνάνε μνήμες. 25η Μαρτίου, Σφαγή της Χίου, Ολοκαύτωμα της Νάουσας. Για τη Νάουσα γράφτηκε ότι ήταν λάθος των υπεύθυνων της επανάστασης να κρατήσουν τα γυναικόπαιδα στην πόλη. Έπρεπε να τα φυγαδεύσουν σε ασφαλέστερο μέρος. Και ερωτάται, να τα πάνε πού;
Με την έρευνα της ιστορίας διαπιστώνουμε ότι ασφάλεια δεν υπήρχε πουθενά. Τα νησιά, η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα απειλούνταν από Χοσρέφ, από Χουρσίτ, Κιουταχή, Δράμαλη, Ιμπραήμ κ.ά. Μιλιούνια ο τουρκικός και αιγυπτιακός στρατός, αμέτρητα τα τουρκικά καράβια. Με τη λογική της ασφαλούς διαβίωσης, οι Έλληνες του 1821 και του 1822 δεν έπρεπε να επαναστατήσουν!
Οι αρματολοί του Ολύμπου, των Πιερίων, του Βερμίου είχαν άλλη γνώμη. Και επαναστάτησαν. Και θεωρούσαν τη Νάουσα ασφαλή. Γι αυτό, όπως αποκαλύπτεται από τους ερευνητές της ιστορίας μπήκαν στη Νάουσα για ασφάλεια πολλές οικογένειες των αγωνιστών και άλλων φυγάδων. Ποιές οικογένειες;
Πρώτες οι οικογένειες Καρατάσσου και Γάτσου μετακομίζουν, του πρώτου από το Διχαλεύρι της Νάουσας και του δεύτερου από τη Σαρακινή της Έδεσσας. Σε αναφορά του ο γιος του Γάτσου γράφει ότι η οικογένειά του με τους συγγενείς της που εγκαταστάθηκαν στη Νάουσα ήταν περί τις 30 ψυχές.
Επίσης ο Κασομούλης γράφει ότι ευρισκόμενος στη Νάξο έμαθε ότι ο πατέρας του με την οικογένειά του μετακόμισε από τις Σέρρες στη Νάουσα για ασφάλεια. Αλλά και Ολύμπιοι οπλαρχηγοί που αντιμετώπισαν το πρόβλημα της ασφάλειας των οικογενειών τους και είχαν να διαλέξουν ανάμεσα σε νησιά ή Νάουσα, κάποιοι επέλεξαν τη Νάουσα, το Κάστρο.
Ο Γιώργος Χιονίδης, εξαίρετος ερευνητής και φίλος, στα χρόνια που ήταν βουλευτής Ημαθίας, βρήκε χρόνο και δούλεψε στα αρχεία του κράτους και δημοσίευσε τα ευρήματά του με τίτλο «Ανέκδοτα έγγραφα και άγνωστα στοιχεία για κλεφταρματολούς και για την Επανάσταση (1821-1822) στη Μακεδονία και ιδιαίτερα στον Όλυμπο».
Μελετώντας τις αναφορές των ίδιων των αγωνιστών στην εργασία του κ. Γ. Χιονίδη στα «Μακεδονικά» διαπιστώνουμε ότι πολλοί εκτός Ναούσης οπλαρχηγοί και Ολύμπιοι έφεραν τις οικογένειές τους στη Νάουσα. Π.χ. Μεταξύ αυτών:
Ο Δήμος Νικολάου Ολύμπιος ή Ψαρροδήμος, ο οποίος σε αναφορά του γράφει: «...Έπεσαν δε εις τας άνω ρηθείσας μάχας πολλοί εκ των συγγενών μας και ως και ο αυτάδελφός μου Γεώργιος, η δε αυταδέλφη μου Άννα, μεθ’ ενός τέ¬κνου της, διετούς, αιχμαλωτίσθη και δια εξαγοράν αυτών επλήρωσα 17 χιλιά¬δας γρόσια του καιρού εκείνου, όπως την απαλλάξω εκ των βρωμερών χειρών των Αγαρηνών».
Ο Αθανάσιος Συρόπουλος εκ Βεροίας, οπλαρχηγός της επαρχίας Κόκουβας και ο αδελφός του Γεώργιος Συρόπουλος. «Οι οικογένειες των Συροπούλων αιχμαλωτίστηκαν στη Νάουσα, όπου είχαν συγκεντρωθεί τα γυναικόπαιδα πολλών οπλαρχηγών της περιοχής. Η οικογένεια τού Αθανασίου πολλά δεινά υπέφερε, και εισέτι άχρι τούδε μία των αδελφών του ευρίσκεται αιχμάλωτος εις Εσκί Ζααρά της Αδριανούπολης».
