Επτά ώρες διήρκεσε η συζήτηση στη Βουλή μεταξύ των πολιτικών αρχηγών τη Δευτέρα. Επτά ακόμη χαμένες εργατοώρες για το πολιτικό μας προσωπικό να συνθέσει τις δυνάμεις του στη βάση των αιτημάτων και των προτάσεων των παραγωγικών φορέων, για να φέρει πιο κοντά την έξοδο από την κρίση και την είσοδο στην ωριμότητα και την ομαλότητα της οικονομίας και της κοινωνίας.
Αντί αυτών, εφ’ όλης της ύλης αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις χάριν επικοινωνιακής διαστροφής και ακραίου κομματικού πελατολογίου. Με έντονο μάλιστα το προσωπικό στοιχείο στην αντιπαράθεση, θαρρείς και πρόκειται για ορκισμένους εχθρούς που δεν έχουν τους ίδιους στόχους, και δεν πρόκειται ποτέ να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι για το καλό της χώρας που ισχυρίζονται ότι υπηρετούν.
Και ως προς την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας; Κυβέρνηση και αντιπολίτευση επαναβεβαίωσαν τις εκ διαμέτρου αντίθετες εκτιμήσεις και προβλέψεις τους, χωρίς διάθεση προσέγγισης και αναζήτησης κοινών τόπων, για λόγους ουσίας καταρχάς, αλλά και επικοινωνιακούς σε σχέση με την Ευρώπη, που αλλιώς θα αντιμετωπίσει ένα έθνος-γροθιά, ικανό να αντιπαλέψει με όλες του τις δυνάμεις κάθε δυσκολία.
Κι όταν το πολιτικό προσωπικό δεν αποφασίζει να προχωρήσει σε σύνθεση, εκείνο που επικρατεί μοιραία στη χώρα είναι η αποσύνθεση. Η απαξίωση του λαού απέναντί του, αλλά και η τιμωρητική ψήφος.
Ελπίζουμε να καταλάβουν το λάθος τους οι πολιτικοί μας ταγοί πριν να είναι πολύ αργά.