Τον δικό της προσωπικό απολογισμό για τη φετινή χρονιά έκανε η Βεροιώτισσα πρωταθλήτρια Σοφία Υφαντίδου. Η έμπειρη αθλήτρια έκανε σκληρή αυτοκριτική και ευχαρίστησε από καρδιάς όλους όσους την στήριξαν σ’ αυτήν την δύσκολη προσπάθεια που έκανε. Διαβάστε αναλυτικά την δήλωσής της: «Η καλύτερη κριτική νομίζω γίνεται από τον εαυτό μας. Και όταν μάλιστα είναι και αυστηρή χωρίς να εθελοτυφλείς ξεκινάς την προτοιμασία σου την νέα χρόνια με μεγαλύτερες απαιτήσεις. Ήταν μία άσχημη χρονιά. Ειδικά στο αγαπημένο μου έπταθλο οι επιδόσεις μου ηταν «απογοητευτικές» (ναι εγώ μπορώ να χρησιμοποιήσω την λέξη αυτή γιατί είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου). Από την μία ο καιρός στα περισσότερα έπταθλα, απο την άλλη οι εγκαταστάσεις δεν ήταν φέτος με το μέρος μου.
Ίσως όλα αυτά να ήταν ένα σημάδι ότι μετά από μια Ολυμπιακή Χρονιά, έπρεπε να ξεκουράσω λίγο περισσότερο το σώμα και ακόμα πιο πολύ το πνεύμα μου. Πολλες δυσκολίες την φετινή χρονιά, τόσο απο εξωτερικούς παράγοντες όσο και από προσωπικούς - εσωτερικούς...
Στους δύο τελευταίους αγώνες (Βαλκανικό και Καβάλα) έβλεπα ότι το σώμα μου είχε αδειάσει λόγω έλλειψης προπονήσεων από τα απανωτά ταξίδια τους δυο τελευταίους μήνες, δεν το άκουγα που παραπονιόταν και όμως συνέχιζα να επιμένω και δεν δεχόμουν οτι δεν μπορώ να τα καταφέρω. Δεν ήθελα να πέσω αμαχητί..
Δεν το κρύβω πως το άλλο αγαπημένο μου, το Ακόντιο, έσωσε την φετινή χρονιά. Παρ’όλο που ο τελευταίος αγώνας ήταν ο χειρότερος των τελευταίων 7 χρόνων, μου έδωσε ένα καλό μάθημα...»Άκου το Σώμα σου»... Στο εξής λοιπόν θα είμαι πιο «διαβασμένη». Ακόμα και μετά απο 21 χρόνια πρωταθλητισμού, μέσα από κάθε προσπάθεια,συνεχίζεις να παίρνεις μαθήματα.
Σε διαφορετική περίπτωση λοιπόν, χωρίς τα 59,23 και χωρίς τα 58,21 και την 5η θέση στην Γαλλία το post αυτό θα ήταν τελείως διαφορετικό. Και το κλείσιμο της χρονιάς θα είχε πολύ πόνο και απογοήτευση...
Όλα όμως για κάποιο λόγο γίνονται... Και αφού η χρονιά δεν μου έδωσε λεμόνια να φτιάξω λεμονάδα, εγώ θα πάρω πορτοκάλια για να φτιάξω πορτοκαλάδα...
Πριν το κλείσιμο όμως οφείλω και θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που ήταν κοντά μου την φετινή χρονιά...Κάποιοι υπάρχουν χρόνια, κάποιοι προστέθηκαν φέτος.
Γιάννης Κικίλης, Νίκος Κούλης, τα μαγικά χέρια τους λέω εγώ, χάρη στους οποίους ήταν μια χρονιά με λιγότερους τραυματισμούς... Τους χρωστάω μια καλύτερη επίδοση του χρόνου...
Φώτης Κωνσταντάκος ο καινούριος της παρέας, που με το μασαζ του έκανε ακόμα πιο γρήγορη την αποκατάσταση μου ανάμεσα στις κουραστικές προπονήσεις αυτής της χρονιάς.
Τον γιατρό Δημήτρη Αποστολίδη που τις πολλές φορές που αρρώστησα φέτος ερχόταν ακόμα και στο γήπεδο να με εξετάσει λόγω έλλειψης χρόνου.
Την κ. Σοφία Εφραιμίδου για τις αιματολογικές εξετάσεις που μου παρείχε, καθ’ ότι ανασφάλιστη.
Τον Αργύρη Ιντζεβίδη που με τα σούπερ φαγητά στο «Μαμά Πεινάω», μου κάλυψαν την μεσημεριάνη διατροφή μου, που όσοι είναι αθλητές καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι ανάμεσα στις διπλές προπονήσεις να πρέπει να τρέφεσαι και σωστά όταν η μανούλα σου είναι 15.000χλμ μακρυά...
Την Nike και τον υπεύθυνο της Μάνθο Ντουζίνα που με εξόπλισε και αυτή την χρονιά.
Τον σύλλογο μου ΜΕΑΣ Τρίτων Θεσσαλονίκης για την άψογη συνεργασία και βοήθεια.
Και την κορυφαία εταιρεία συμπληρωμάτων Myprotein #Myprotein και την υπεύθυνη Κατερίνα Μπάκα που με έβαλαν στην ομάδα τους...
Η νέα χρονιά πρέπει να είναι συναρπαστική. Καλό Καλοκαιράκι και καλή δύναμη στους συναθλητές μου, που θα ταξιδέψουν στο Λονδίνο... Gonna miss you...
Υ.Γ. Χρόνια πολλά στον καλύτερο Coach του δικού μου κόσμου. Στον Coach μου, που σήμερα έχει τα γενέθλια του και δυστυχώς δεν κατάφερα να του κάνω δώρο μια καλή επίδοση. Του χρόνου, όλοι οι τόκοι μαζί στο δώρο σου...
