Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα
Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
επέτειος του ΟΧΙ, για αυτό και θα σας ζητήσω κάτι δύσκολο.
Όπως εκείνοι, δεκαετίες πριν, πραγματοποιήσανε έναν άθλο και τους έγραψε η παγκόσμια ιστορία, έτσι και γω σήμερα, ζητώ από εσένα και από εμένα, αγαπημένε νεοέλληνα, να κλείσεις τα ματάκια σου και τα αυτάκια σου.
Να κλείσεις τα ματάκια, για να μην δεις το κάθε ψώνιο και ψωνάρα που θα βάλει τα καλά του, για να παραβρεθεί σε μία ακόμη εθιμοτυπική εκδήλωση και όχι σε μία εθνική επέτειο.
Να κλείσεις τα ματάκια, για να μην δεις τα κακομαθημένα, που δεν έχουν μάθει να τρώνε ξηρούς καρπούς στα σπίτια τους.
Να κλείσεις τα ματάκια, για να μην δεις τα δύο δάκτυλα φούστα, ίσως και τρία, που προσέρχονται στην παρέλαση, λες και πηγαίνουν σε πισίνα ή παραλία και το βράδυ στο «ελληνάδικο» για περισυλλογή, για το νόημα της ημέρας!
Βέβαια όταν ζεις σε μία χώρα που όλα επιτρέπονται, στην οποία γονείς και δάσκαλοι, δεν τα έχουν μιλήσει, για το αληθινό νόημα της ημέρας και του αγώνα, αλλά για το κομματικό και όπως μας βολεύει νόημα, δεν μπορούμε να αναμένουμε και κάτι καλύτερο, παρά μόνο ασέβεια και σαχλαμάρα.
Ενός αγώνα φίλοι μου, που είχε σαν αποτέλεσμα, να πίνω και να πίνεις ελεύθερα κακομαθημένε νεοέλληνα τον φραπέ σου, με μία διαφορά όμως.
Δεν ξέρεις τι πίνεις, διότι το οποιοδήποτε ρόφημα ή έδεσμα της συγκεκριμένης ημέρας είναι φτιαγμένο, από πόδια, χέρια, άγχος, φόβο, κλάμα τρομερό, χαρά υπερηφάνεια και κυρίως από ατελείωτο αίμα.
Και εάν ακόμη δεν κατάλαβες τι εννοώ, σου λέω πολύ απλά, ότι για να αράξεις, σήμερα εσύ, κάποιος άλλος έχασε το πόδι του και το χέρι του.
Ανάπηρο πολέμου τον λένε, γιου νόου!
Και κάποιος άλλος έχασε τη ζωή του, το παιδί του, τον αδελφό του.
Τον λένε ήρωα, γιου νόου!
Και αφού αγαπημένοι μου κλείσατε τα ματάκια σας, πρέπει να κλείσετε και τα αυτάκια σας για να μην ακούσετε τους λόγους του δεκάρικου, που έχει αποστηθίσει ο κάθε «ανύπαρκτος».
Και εάν τυχόν ανοίξατε τα μάτια σας, σας καλώ να τα ξανακλείσετε, για να μην δείτε τις ατελείωτες καταθέσεις στεφάνων.
Ο κάθε σύλλογος και ο κάθε πικραμένος (καταλαβαίνεις πως το εννοώ!).
Αφού σκέφτομαι, εάν εμείς, οι χοντρούληδες κάνουμε σύλλογο, θα μπορούμε και να καταθέτουμε. Θα ακούγεται, εφόσον έχετε ανοιχτά τα αυτιά σας.
Καταθέτει στεφάνι ο πρόεδρος του συλλόγου χοντρών, «ο καλοφαγάς».
Και τώρα που το ξανασκέφτομαι θα έλθει η εποχή, έτσι όπως πάμε, που ο κάθε σύλλογος θα καταθέτει ότι έχει ευχαρίστηση.
Για παράδειγμα, εμείς οι ευσωμούληδες, θα καταθέτουμε μία μπριτζόλα.
Δηλαδή μόνο τα λουλουδάδικα να δουλεύουνε. Ας δουλέψουνε και τα κρεοπωλεία!
Λοιπόν, αφού τα μάτια και τα αυτιά είναι κλειστά, για να μην «κλείσει» και η καρδιά, που σημαίνει ότι θα τα τινάξουμε οριστικά, μας καλώ αγαπημένε μου, νεοέλληνα να σκεφθούμε.
Γιατί φθάσαμε ως εδώ;
Γιατί καταντήσαμε οι ζητιάνοι της Ευρώπης και σε λίγο, του κόσμου όλου;
Γιατί σταματήσαμε να στοχαζόμαστε,
Γιατί δεν έχουμε την αίσθηση του γελοίου;
Γιατί δεν ξέρουμε που βαδίζουμε;
Γιατί διώχνουμε τα παιδιά μας;
γιατί, γιατί, …
Διότι πολύ απλά, δεν είπαμε ΟΧΙ στο λαικισμό, στη δημαγωγία, στη διαφθορά, στη σήψη, στον ξεπεσμό, στην ξεφτίλα!
Γίναμε οπαδοί της εύκολης λύσης, της ήσσονος προσπάθειας, της βόλεψης.
Γίναμε οπαδοί της ομάδος που αποκαλείται: «πελατειακό κράτος».
Μας είναι πολύ εύκολο να δούμε την συλλογική ευθύνη και να αποδώσουμε τις ευθύνες.
Μας είναι όμως πάρα πολύ δύσκολο να δούμε τη δική μας, την ατομική μας ευθύνη.
Και τι φταίμε εμείς ρε παλιόχοντρε (το ξέρω σε εκνεύρισα!).
Εμείς φταίμε για τη χρεωκοπία της χώρας;
Ναι, φίλε μου, φταίμε και εμείς και μάλιστα με μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Δεν λειτουργήσαμε και ούτε τώρα λειτουργούμε ως υπεύθυνοι πολίτες, αλλά ως γρανάζια μιας πελατειακής μηχανής.
Όλοι μας έχουμε ζητήσει, κάτι παράνομο, μη νόμιμο δηλαδή.
Ρουσφέτι το ονομάζουμε για να μην έχουμε και τύψεις.
Και ως αντάλλαγμα προσφέραμε την ψήφο μας.
Δεν ψηφίζουμε για βουλευτές αλλά για βολευτές!
Επομένως φίλοι μου, η σημερινή επέτειος πιστεύω, πως είναι η καλύτερη ευκαιρία για να θυμηθούμε, να σεβαστούμε και να αναλογιστούμε!
ΥΓ.
Και βέβαια θα πάω στην παρέλαση και βέβαια δεν επιθυμώ να καταργηθούνε και βέβαια δεν μισώ τους Γερμανούς και τη Γερμανία και βέβαια δεν μισώ τους Τούρκους και την Τουρκία και βέβαια σέβομαι όλους τους λαούς και τους αγώνες τους.
Τελικά, ίσως όλα είναι θέμα παιδείας!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
