Η βουλευτής Φρόσω Καρασαρλίδου είχε επαφές με τοπικούς φορείς για το ζήτημα των ρυπογόνων πηγών που καταλήγουν στην τάφρο 66.
Συγκεκριμένα συνομίλησε με τον αντιδήμαρχο Νάουσας κ. Δάγγα Στέλιο και τον πρόεδρο της κοινότητας Κουλούρας, κ. Λιλιόπουλο Γεώργιο, οι οποίοι της ανέλυσαν τη κατάσταση στη τάφρο και το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί.
Γεγονός είναι ότι το ποτάμι – τάφρος 66, αποτελεί οικολογικό κίνδυνο και ενώ τα τρία τελευταία χρόνια εξαιτίας της στενής παρακολούθησης και του ελέγχου της ποιότητας των εργοστασιακών απόβλητων από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Πολιτείας το αρνητικό αποτύπωμα στο περιβάλλον έχει μειωθεί, πάραυτα, θα πρέπει να δοθεί μια μόνιμη λύση.
Εξαιτίας της σοβαρότητας του ζητήματος και σε αναζήτηση μιας μόνιμης λύσης η βουλευτής Ημαθίας κ. Καρασαρλίδου από τις αρχές του έτους έχει επαφές προς την επίλυση του τόσο με το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης όσο και με τον Δήμο της Βέροιας.
Έχει, μάλιστα, προτείνει και συμβάλλει στην προώθηση αιτήματος του Δήμου Βέροιας, μετά από σχετική πρωτοβουλία του δημάρχου κ. Βοργιαζίδη, στον Αναπληρωτή Υπουργό κ. Χαρίτση, για την χρηματοδότηση σύνταξης οριστικής μελέτης για την κατασκευή έργου από τον Δήμο Βέροιας ώστε τα υγρά λύματα των κονσερβοποιείων φρούτων αντί να καταλήγουν στη τάφρο 66 να οδηγούνται σε κεντρικά αρδευτικά κανάλια και αναμειγνύονται με τα νερά άρδευσης.
Τα εν λόγω λύματα επειδή αποτελούν λίπασμα, δημιουργούν στους ποτάμιους αποδέκτες το φαινόμενο του ευτροφισμού καθώς επίσης παράγουν αέρια, τα οποία επιδεινώνουν το υδρόβιο περιβάλλον και προκαλούν την έκλυση δυσάρεστων οσμών στην ατμόσφαιρα.
Έτσι έχουμε την εικόνα των ψόφιων ψαριών που αποσυντίθενται στο νερό, τις οσμές των αναερόβιων ζυμώσεων και την μόλυνση που δημιουργείται από την συνέργεια όλων των ανωτέρω
Εάν τα εν λόγω λύματα αντί να εκβληθούν στα ποτάμια της περιοχής και την θάλασσα, μετά την επεξεργασία που θα υποστούν, οδηγηθούν σε κεντρικά αρδευτικά κανάλια και αναμειχθούν με τα νερά άρδευσης, τότε αντί να έχουμε πρόβλημα και μόλυνση θα έχουμε ωφέλεια.
Ταυτόχρονα συντελείται οικονομία στο νερό διότι οι ποσότητες που χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο από τις μεταποιητικές μονάδες μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Δυνητικά, το αντλούμενο από τα υπόγεια αποθέματα νερό , υπερβαίνει τα 3.500.000 κυβικά μέτρα, δηλαδή 54.000 περίπου κυβικά ημερησίως επί εξήντα πέντε ημέρες. Οι ποσότητες αυτές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στις αρδεύσεις, απαλλάσσοντας από το αντίστοιχο κόστος άντλησης τους Αγρότες, προστατεύοντας το περιβάλλον και μετατρέποντας την μόλυνση σε ωφέλεια.
