Βόρας , θεός του ανέμου του Βορρά , πίστευαν ότι κατοικούσε στη θρακική γη .
Τον παρίσταναν ως φτερωτό δαίμονα ,
γενειοφόρο και ντυμένο
με έναν κοντό πτυχωτό χιτώνα .
Γιος της Ηούς ( Αυγής ) και του Αστραίου .
Ανήκε στο γένος των Τιτάνων , με αδέλφια τον Ζέφυρο και
τον Νότο .
Φύγαμε από την Βέροια στις 8 , προορισμός μας το χιονοδρομικό κέντρο του Βόρα ή Καϊμακτσαλάν στο νομό Πέλλας .
Προσπερνάμε την Έδεσσα . Το όνομα της έχει φρυγική καταβολή
και σημαίνει πύργος μέσα στο νερό ή πόλη πάνω στο νερό .
Αρχαία βυζαντινά και άλλα ευρήματα μαρτυρούν την ιστορία της πόλης . Από την
ιστορία περνούν Ρωμαίοι , Σλάβοι , Οθωμανοί. Απελευθερώνεται από τον Ελληνικό
στρατό στις 18 Οκτωβρίου το 1912 .
Στους βυζαντινούς χρόνους ανάμεσα στις πόλεις κάστρα που
ξεχώρισαν για την θέση και την ικανότητα τους είναι και η Έδεσσα ΄΄το
θεοφρούρητο κάστρο των Βοδενών ΄΄.
Μοναδικό στολίδι της πόλης στην περιοχή Βαρόσι η παλιά μητρόπολη , ο ναός της κοίμησης της
Θεοτόκου . Η ανέγερση της τοποθετείται στο δεύτερο μισό του 14 ου αιώνα .
Φθάσαμε στην Παναγίτσα . Μια ανάσα από το Καϊμακτσαλάν ,
κρατά τον επισκέπτη με το τοπικό χρώμα και τη φιλοξενία της . Τώρα εδώ φυσάει ένας άλλος αέρας , αυτός της αντιπαροχής και
του εύκολου χρήματος . Τα Σαββατοκύριακα στενάζει από το βάρος των τζιπ και της
ανάπτυξης . Μιας ανάπτυξης και μιας δόμησης άναρχης .
Οι κάτοικοι της
περιοχής άφησαν την γη και τις
καλλιέργειες και ασχολούνται με τους Θεσσαλονικείς τουρίστες .
Από εδώ το μάτι
ταξιδεύει στον απέραντο κάμπο με τους οπωρώνες και ατενίζει τη λίμνη Βεγορίτιδα . Μια από τις
ομορφότερες λίμνες της Ελλάδος που απλώνεται σε υψίπεδο 600 μέτρων . Η λίμνη
Βεγορίτιδα περιβάλλεται από το όρος Βόρας , ανατολικά από το Βέρμιο ,νότια από
το όρος Σκοπός Κοζάνης και δυτικά από το
Άσκιο όρος .
Είναι λίμνη αλπικού τύπου και τεκτονικής προέλευσης . Έχουν
καταγραφεί 11 είδη ψαριών . Το 1953 μετά την υποχώρηση των νερών
αποκαλύφθηκε προϊστορική νεκρόπολη με
δέκα κιβωτιόσχημους τάφους .
Περνάμε μέσα από την Παναγίτσα και την Ζέρβη , βγαίνοντας
από την Ζέρβη αφήσαμε αριστερά μας τον Παλιό Άγιο Αθανάσιο. Από εδώ αρχίζει
ανηφόρα με κλειστές στροφές .Τοπίο τυραννισμένο από τον χειμώνα .
Τώρα κακοτράχαλα βράχια και χαράδρες εναλλάσσονται με πυκνά
δάση από οξιές πεύκα και έλατα .
Μπροστά μας ξεπροβάλλει η οροσειρά του όρους Βόρα . Είναι το
τρίτο ψηλότερο βουνό της Ελλάδος μετά τον Όλυμπο και τον Σμόλικα , με την
κορυφή του να φθάνει τα 2524 μέτρα .
Αποτελεί το φυσικό
σύνορο των νομών Φλώρινας και Πέλλας .
Βρισκόμαστε στο χιονοδρομικό κέντρο , ένας πολύχρωμος κόσμος
από σκιερ και επισκέπτες μας υποδέχεται , άρχισε να λειτουργεί από το 1995
, διαθέτει 7 αναβατήρες ( 1 εναέριο διθέσιο και 6 συρόμενους ) οι οποίοι
παρέχουν πρόσβαση στις 14 συνολικά πίστες σκι διαφόρων βαθμών δυσκολίας .
Το απέραντο λευκό σε ταξιδεύει , το θρόισμα του παγωμένου
αέρα σε κάνει να νοιώθεις μέρος της φύσης .
Η αύρα του ορεινού καθαρού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας
, αφήνεσαι στην καθαρότητα του χιονισμένου τοπίου .
Με τον σάκο στον ώμο ντυμένοι με ζεστά ρούχα , γάντια και
σκούφους οι φίλοι
ορειβάτες απομακρύνονται
, ορειβατούν τώρα δίπλα από το συνδετικό (εναέρια καρέκλα ) ανηφόρα για γερά
πόδια και αντοχές , ανάσες πηχτές . Αργά
αλλά σταθερά κερδίζουν ύψος , τόπος γύρω γυμνά λευκός , χιόνι
παγωμένο παντού .
Ένας περήφανος ήλιος τους συντροφεύει και τους ακολουθεί σε
όλη τη διάρκεια της πορείας .
Ο χρόνος τρέχει μαζί με τον ιδρώτα , κοφτές ανάσες και η ερημιά του λευκού τοπίου , ησυχία………..μόνο
το θρόισμα του παγωμένου αέρα τους κρατάει συντροφιά .Βρίσκονται στην κόψη της
κορυφογραμμής , τώρα τοπίο ολότελα λευκό , άγριο , ήπιο , μουσικό , θεϊκό .
Απτόητοι συνεχίζουν
για την κορυφή .
Στην ψηλότερη κορφή
υπάρχει το εκκλησάκι του Προφήτη
Ηλία το οποίο αποτελεί μνημείο του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου . Είναι κατασκευασμένο σε ρυθμό καθολικό και στο υπόγειο του υπάρχει
κενοτάφιο των θυμάτων που έπεσαν στις
μάχες που διεξήχθησαν στις πλαγιές του .
Τώρα άγρια μουσική αέρα ανακατεμένη με χιόνι παγωμένο μας
μαστιγώνει το πρόσωπο μπήκαμε μέσα στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία ανάψαμε ένα κερί , γύρω από το ιερό στεφάνια
με πλαστικά λουλούδια γραμμένα στα σλάβικα αφιερωμένα στην χάρη του Αγίου από τους φίλους Σκοπιανούς .
Από το εκκλησάκι όλοι μαζί
θαυμάζουμε την άγρια ομορφιά των
γύρω βουνοκορφών . Μπροστά μας περήφανα ξεπροβάλλουν , οι χιονισμένες βουνοκορφές του Βερμίου ,των Πιερίων ,του
Ολύμπου του Άσκιου (Σινιάτσικο ) και
αριστερά συνεχίζει η οροσειρά του όρους Βόρα με τις κορυφές Σοκόλ , Κράβιτσα, Πίνοβο , η Τζένα και το
Πάϊκο .
Εμείς γλιστρήσαμε
στις ολόλευκες πλαγιές και κάναμε ατελείωτα σκι , τα λεπτά και οι ώρες
περνούν ευχάριστα , οι εικόνες που παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας , προκαλούν
μια ανεξάντλητη ευθυμία στη
συντροφιά .
Εναλλαγές χρωμάτων σε
μια απαράμιλλη αρμονία , το άφθονο χιόνι
δεν έρχεται για να γεμίσει το τοπίο αλλά να το
αγκαλιάσει να το αναδείξει . Η ορειβασία και το σκι παύουν να είναι σπορ , είναι μέσο απλώς για
την περιήγηση μας στο φανταστικό περιβάλλον .
Αφήσαμε πίσω την ομορφιά και την ηρεμία του βουνού και
πήραμε το δρόμο της επιστροφής .
Επιστροφή , από άλλη διαδρομή . Κερασιά , Καρυδιά , Άγρας .
Ο δασικός ασφάλτινος δρόμος τρυπώνει στο πυκνό δάσος και η φυσιολατρική
τώρα πλέον περιήγηση μας αρχίζει να αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον . Η
μεγαλοπρέπεια και η ομορφιά κρύβεται στις
κοιλάδες και τις δασωμένες πλαγιές . Εκτεταμένα δάση από πεύκα έλατα
,οξιές και χαμηλότερα καστανιές ,
βελανιδιές και κερασιές μας υποδέχονται με τα χρώματα του χειμώνα . Εδώ ζουν σε μικρό
αριθμό ζαρκάδια , λύκοι και αλεπούδες .
Δρόμος κατηφορικός
και χωρίς να το καταλάβουμε βρισκόμαστε στο πρώτο χωριό την Κερασιά .
Το χωριό μας υποδέχεται έρημο χτισμένο σε μια ειδυλλιακή
τοποθεσία . Μόνο οι καμινάδες που καπνίζουν προδίδουν την ανθρώπινη παρουσία .
Παίρνουμε το δρόμο που οδηγεί στην Έδεσσα . Προσπερνάμε
περιφερειακά το χωριό Καρυδιά . Λίγο πιο
πέρα υπάρχει το μνημείο του καπετάν Άγρα . Ο Τέλος Αγαπηνός ( Σαράντης Αγαπηνός , καταγωγή από τους
Γαργαλιάνους Μεσσηνίας ) , ανθυπολοχαγός πεζικού του ελληνικού στρατού ,
γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1880 επειδή ο πατέρας του υπηρετούσε εκεί ως Εφέτης .
Εισήλθε με αντάρτικο σώμα στη Μακεδονία και από τον Σεπτέμβριο του 1906 μπήκε
με δώδεκα ευζώνους στον βάλτο των
Γιαννιτσών , όπου ανέπτυξε δράση εναντίον των Βούλγαρων κομιτατζήδων .Τον
Ιούνιο του 1907 δέχθηκε πρόταση του Βούλγαρου Βοεβόδα Ζλατάν για τοπική
ειρήνευση , όμως εκείνος τον συνέλαβε , τον διαπόμπευσε και τον κρέμασε έξω από
το χωριό Καρυδιά μαζί με τον πιστό συμμαχητή του τον Αντώνη Μίγγα από την
Νάουσα .
Περάσαμε τον σιδηροδρομικό σταθμό του Άγρα τώρα προσπερνάμε
την λίμνη και τον υγροβιότοπο του Άγρα .
Βρίσκεται σε υψόμετρο 470 μέτρων από την επιφάνεια της
θάλασσας . Εδώ ζουν περιοδικά 250
διαφορετικά είδη πτηνών . Πρόκειται για μια λίμνη 5.972 στρεμμάτων που
υδροδοτείται από τις πηγές του ποταμού Εδεσσαίου και η επιφάνεια της καταλαμβάνεται από πυκνή
βλάστηση με καλαμιές , ιδανικές
Συνθήκες για φώλιασμα
και αναπαραγωγή της πανίδας .
Υπάρχουν επίσης λειμώνες με βούρλα και παρυδάτια δενδρώδης βλάστηση
από λεύκες , ιτιές πλατάνους και σκλήθρα .
Βατράχια , βίδρες , μυοκάστορες , υδρόβιες χελώνες και
νερόφιδα συμπληρώνουν το σκηνικό . Μεταναστευτικά πουλιά όπως πελεκάνοι ,
κύκνοι και το σπάνιο είδος της ροπαλόπαπιας συχνάζει εδώ κατά την περίοδο της
αναπαραγωγής . Σε αντίθεση με την πλούσια ορνιθοπανίδα η ιχθυοπανίδα
εμφανίζεται ιδιαίτερα φτωχή .
Επιστρέφοντας απομεσήμερο στην Βέροια αφήσαμε πίσω μας την παγωμένη και περήφανη
ερημιά των κορφών να φαντάζει ακόμη πιο μυστηριώδης και ακατανόητα σαγηνευτική
.
Τσιαμούρας Νικόλαος
