Τί σημαίνει άραγε ο άλλος για τον καθένα μας?
Κάποιος με τον οποίο - από ένα παιχνίδι της τύχης – βρίσκεσαι κοντά του, και αυτό σύντομα φαντάζει τόσο φυσικό.
Υστερα από λίγες στιγμές είναι εμπόδιο στο δρόμο σου.
Επειτα ο άλλος μπαίνει σ ένα λεωφορείο και φεύγει.
Είναι μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα και κουβαλάει μια θλίψη μέσα του.
Σαν χαμένος απ την αιφνίδια επίγνωση ότι δεν σημαίνει πλέον τίποτε για τον άλλο, κάθεται στη θέση του μέσα σ ένα λεωφορείο με λιγοστούς επιβάτες.
Με το χέρι σκουπίζει το τζάμι που έχει θολώσει και τον εμποδίζει να βλέπει έξω.
Μόλις τώρα προσέχει την βροχή που εδώ και ώρα έχει αρχίσει να πέφτει με δύναμη.
-------------
Είχε έλθει πριν απ αυτόν στο πρώτο ραντεβού.
Χωρίς να είναι παρατηρητικός, πρόσεξε ότι είχε φορέσει την μπλούζα της ανάποδα.
Της το είπε. Γέλασαν.
Του είπε -με μια γλυκιά αθωότητα- ότι συνέβη απ την βιασύνη της να έλθει να τον συναντήσει. Για να μην αργήσει.
Για λίγο σώπασαν αμήχανοι. Ξαφνικά άρχισαν να μιλούν και οι δυό ταυτόχρονα.
Γέλασαν πάλι. Ηταν άνοιξη. Ο ήλιος περνούσε ανάμεσα απ τα φύλλα των δένδρων και ζέσταινε τα πρόσωπά τους.
