Από την Τράπεζα Πειραιώς περνάει, όπως όλα δείχνουν, η όποια -προσωρινή έστω- διευθέτηση στο θέμα της φετινής παραγωγής ζαχαρότευτλων, χωρίς αυτό να σηματοδοτεί κάποια ουσιαστική λύση για την αφύπνιση των εγκαταλελειμμένων εγχώριων μονάδων παραγωγής ζάχαρης.
Με άλλα λόγια και παρά τις πιέσεις που ασκούνται στο υπουργείο Ανάπτυξης ενόψει ΔΕΘ, η μόνη διέξοδος για να μην καταστραφούν οικονομικά οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις που πήραν το μεγάλο ρίσκο να καλλιεργήσουν φέτος 13.000 στρέμματα με ζαχαρότευτλα, θα μπορούσε να είναι η παραλαβή και μεταφορά της αγροτικής παραγωγής στα εργοστάσια παρασκευής ζάχαρης της Σερβίας. Το θέμα δεν είναι απλό, καθώς τον όλο χειρισμό θα πρέπει να διευκολύνουν με κατ’ εξαίρεση αποφάσεις και οι Βρυξέλλες. Αποτελεί ωστόσο τη μόνη ρεαλιστική οδό, μέσα από την οποία θα μπορούσε να κλείσει χωρίς περαιτέρω αιμορραγία και κοινωνικά δράματα αυτό το σκέλος στην υπόθεση της πολυθρύλητης πλέον ΕΒΖ.
Σημειωτέων ότι στις 20 Οκτωβρίου αναμένεται η έκδοση της απόφασης επί της προσφυγής που κατέθεσε η Τράπεζα Πειραιώς και εκδικάστηκε στις αρχές του καλοκαιριού για την ένταξη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης στο ειδικό καθεστώς του πτωχευτικού κώδικα (Άρθρο 106Β). Εφόσον δικαιωθεί η προσφυγή, η Πειραιώς θα έχει στο εξής τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην υπόθεση της ΕΒΖ. Βάσει αυτής της εξέλιξης, η αναβίωση κάποιας ή κάποιων μονάδων για την παραγωγή ζάχαρης στην Ελλάδα δεν φαίνεται να συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες και αν πωληθούν κάποια εργοστάσια ως μονάδες παραγωγής εν λειτουργία θα είναι αυτά της Σερβίας.
Κ.Π.
