Ο κλεφτοπαραμυθάς δράκος», είναι το νέο παραμύθι της εκπαιδευτικού και συγγραφέως βιβλίων για παιδιά, Ελισάβετ Τάρη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «διάπλους» σε εξαίρετη εικονογράφηση της Μυρτώς Δεληβοριά. Υπάρχει παραμύθι και ζωή χωρίς δράκους; Αισθάνονται τα παιδιά, τον συμβολισμό; Ερωτήματα στα οποία μας απάντησε η κα Τάρη, παρουσιάζοντας το βιβλίο της στην εκπομπή «Πρωινές σημειώσεις» της Σοφίας Γκαγκούση, στον ΑΚΟΥ 99.6.
«Νομίζω ότι τα παιδιά αγαπάνε τα παραμύθια με δράκους, συμβολίζουν τους φόβους μας και στο τέλος, αν νικιέται ο δράκος, νικιέται και ο φόβος μας, άρα βοηθάει πολύ και στην ψυχολογία… Όταν διάβασα το παραμύθι μου στα προσφυγόπουλα και τους ρώτησα πώς φαντάζονται το δράκο, μου είπαν ότι γι’ αυτούς, ο δράκος είναι ο πόλεμος».
Ο κλεφτοπαραμυθάς δράκος, είναι ιδιόρρυθμος, γκρινιάρης, κακότροπος, αγριεμένος και θεωρεί ότι για όλα αυτά, φταίνε τα παιδιά που τον ενοχλούν. Γι’ αυτό αποφασίζει να κλέψει τους ήρωες των παραμυθιών, και έτσι, χωρίς παραμύθια, τα παιδιά θα είναι δυστυχισμένα, άκεφα και δεν θα παίζουν χαρούμενα. Οπότε, ο κοντορεβυθούλης, η κοκκινοσκουφίτσα, η χιονάτη και οι 7 νάνοι, τα τρία γουρουνάκια κ.ά., φυλακίζονται στο κάστρο του και έτσι ξεκινάει η περιπέτεια απελευθέρωσής τους και η μάχη του καλού και του κακού, που απολαμβάνουν οι μικροί αναγνώστες, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
«Το παραμύθι βγαίνει από την παραμυθία, που σημαίνει παρηγοριά. Κι αυτό επιδιώκει ένα παραμύθι, να κάνει πιο όμορφο αυτό τον κόσμο, να μας δώσει σοφία μέσα από τις αλήθειες του. Κυρίως στην εποχή μας που η τεχνολογία έχει μπει στη ζωή και τις συνήθειες των παιδιών και υπάρχει μία απομόνωση, τα παραμύθια ζωντανεύουν τα όνειρα των παιδιών που ταυτίζονται με τους ήρωες και ζουν μέσα από αυτούς και βοηθούν πολύ στην ψυχολογία τους, στο μεγάλωμά τους και στην ωριμότητά τους…».
Εκτός όμως από τη συγγραφή ενός παραμυθιού μεγάλο ρόλο παίζει και η παρουσίασή του στα παιδιά. Και η Βέτα Τάρη, στις παρουσιάσεις της βάζει τα καλύτερα υλικά για να κερδίσει ένα παραμύθι το συναίσθημα και το ενδιαφέρον των παιδιών. Κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν και οι γονείς όταν διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους, όπως λέει:
«Είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχουμε στην ανάγνωση, να αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας, να μπαίνουμε σ’ ένα ρόλο και να βάζουμε και τα παιδιά μας να παίξουν ένα ρόλο (ήρωα), αλλάζοντας φωνές, δραματοποιώντας το παραμύθι για να ζωντανέψει ή να του βάλουμε μουσική. Όλα αυτά φέρνουν τα παιδιά κοντά στα βιβλία…» μας λέει η συγγραφέας, δίνοντας ιδέες στους γονείς, ενώ προτείνει την ανάγνωση παραμυθιού έστω και για ένα δεκάλεπτο, την ώρα του βραδινού ύπνου.
Το πρώτο δικό της παραμύθι η κα Τάρη, το έγραψε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όταν υπηρετούσε ως δασκάλα σε ελληνικό σχολείο. Ήταν η «μάγισσα Σουσουρέλα» η οποία με το μαγικό της ραβδί άγγιξε την έμπνευση της συγγραφέως και από τότε ακολούθησαν αλλά τέσσερα βιβλία. Και βέβαια δεν σταματάει εδώ… Έχει ήδη στο μυαλό της, το επόμενο παραμύθι, εμπνευσμένο από την Ελληνική μυθολογία ή από τους αρχαίους Έλληνες Φιλόσοφους. Ίσως και τα δύο, γιατί όχι…
