Αρέ Ζήση, τί ήταν αυτό που έπαθα προυχτέ που πήγα στη Σαλονίκη, ύστιρα απου τρείς μήνις ντεμέκ αποκλεισμένος στο Σέλι; Πήγα να φρισκάρω το δίπλωμα που οδηγάω τη μάκινα, γιατί λέει ου νόμους οτι άμα είσι της κλάσης της δικιάς μ κι του μπαμπάς πρέπει να παένουμι ταχτικά να μας τηράν οι γιατροί, αμα έχουμι καλά αυτιά, αν έχουμι καλά μάτια, κι θημήθκα τα παλιά χρόνια ικί στου Μουαρίφ, ικί που μας φυτεύουν σαν τα κουκάρια, στα μνημόρια, γένουνταν γουμαροαλογοπανηγύρι.
Πάηναν οι Βλάχοι, οι Τσιουρνουβίτες, οι Σιαπανήτες ή Τσιαπανήτες κι άλλους κόσμους κι αγόραζαν τα ζα που τους χρειάζουνταν. Τα ζά αυτά τα πουλούσαν οι γιούφτοι, πονηρή ράτσα. Τα κοιτούσαν οι αγουραστές στα μάτια, άμα είντα γκαβά, τα κοιτούσαν στα αυτιά άμα ακουν κι λοιπά. Ου πατέρας μ, που ήταν σαμαράς κι ήξηριν απου ζώα, έλιγιν τουν αδιρφό τ. Έι Γούλα, άμα θες να δείς αν του μλάρι είνι γιρό δουκίμαστου στουν ανήφουρο ικί που ρίχνουν τουν Σταυρό. Άμα βήχει ήντου αρπαγμένου (χαλασμένα πνημόνια κι άλλα), αμά άμα κλάνει, αγόρασέ το. Κι στου Νουσουκουμίου, άμα είσει άρρουστους κι έρχιτι ου καθηγητής σι αρουτάει μι σουβαρό ύφους : Έκλασες;. Κι συ τ λές : Άιντι, άιντι μούγκι μιά φουρά...Έτσι κι γω, όταν πήγα να το φρισκάρου του χαρτί, αντί να μη δούν αν βήχου ή αν κλ...., μη λέν :
Πού πάτε κύριε χωρίς μάσκα; Δεν έχουμε στου Σέλι απ΄αυτά του λέω. ΑΑ, μη λέει, ικί καρσί, ίνι του φαρμακείου αγοράστε μία κι ελάτε. Ου πληθυντικός μας μάρανει. Αγόρασα δυό για να μην παραπουνιέται ου κύριους, έκαμα τα χαρτιά, και τα λοιπά και τα λοιπά. Σφύχκα πουλύ αρέ Ζήσημ. Ψυχουπλακώθκα τα μάλα. Άρε φούστη (στην Φάτρα έτσι τον λέμε) κουρουνοιέ τί μπιλιάδις μας βάνς; Να μήν έχουμι προυβλήματα κι να μας κανς να έχουμι.
Αμά κι αυτό μι τι σας στη Βέροια δεν παίζιτι αρέ Ζήσημ . Ήρθα ιχτέ γιατί χάσαμι τουν Γιάννη τουν αξάδιρφόμ, του Αλάνι της Βέργιας, ου τιλιφταίους μποέμς , για να τουν ξιπροβοδίσουμι στην τιλιφταίατ κατοικία κι τρόμαξα μι τουν κόσμουν Μι είδιν του σόιμ όλου κι ήρθιν κουντάμ να μι ρουτείς του πώς γίγκιν κι έφυγιν ου Γιάννς τόσου ξαφνικά, γιατί ήμαν ου τιλιφταίους που τουν είδα. Αρέ Ζήσημ χουρίς προυφυλαχτικά μέτρα; Ιγώ τρουμαγμένους απ τη Σαλουνίκη, γυρνούσα τουν κώλουμ κι μιλούσα πλαγιαστά αμά αφνοί τίπουτα. Δεν του πήρατι χαμπάρι του μήνυμα φαίνιτι του Τσιόδρα. Αλυπάμι πουλύ. Μα πιο πουλύ αλυπάμει που τουν κάνουν κριτική ανθρώποι που δεν ξέρουν τί θα πει 25 σελίδες βιογραφικό κι μάλιστα στου ιξουτερικό κι όχι ιδώ σι μας. Στεναχωρέθκα κι για τουν Γιάννη , αμά κι για τον Καθηγητή, που τον πέρασαν από βελόνες ανθρώποι με απολυτήριο δημοτικού, όσον αφορά τις γνώσεις του, όχι για την ζωή του κ.λ.π.Για την αξία του βιογραφικού, μίαν άλλην φοράν θα τα πούμε με το Νι και με το Σίγμα που τα διώχνουμε από την γλώσσα μας , για όσους αντιλαμβάνονται τί εννοώ.
Να σας έχει ο Θεός Καλά.
