Του ιερέως
Παναγιώτου
Σ. Χαλκιά
Πριν πενήντα και πλέον χρόνια, φίλοι αναγνώστες, οι Γάλλοι φοιτητές φώναζαν: «Κάψτε το Παρίσι». Κα έκαιγαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.
Την ίδια χρονιά, άλλοι αναρχικοί, σε πολλές χώρες, φώναζαν: «Γκρεμίστε τα όλα. Μην αφήνετε τίποτα όρθιο».
Αυτό είναι το τραγικό του παρελθόντα αιώνα. Κυριαρχεί ένα πνεύμα ηθικής αστάθειας, εξαλλοσύνης, και απανθρωπιάς. Βρισκόμαστε ακόμη πίσω, σαν να ζούμε σε ειδωλολατρικές εποχές. Συμπεριφερόμαστε σαν να μην ακούστηκε το φωτισμένο, ανακαινιστικό, θείο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Το αποτέλεσμα είναι ότι: κατακομματιαζόμαστε από μίση, διαιρέσεις ατομικές, εθνικές, από φυλετικές διακρίσεις.
Και σήμερα; Οι λευκοί και οι μαύροι ενώνονται (μέχρι πότε χωριστά;). Οι δεξιοί, οι σοσιαλιστές, οι αριστεροί, ενώνονται. Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι επαγγελματοβιοτέχνες κ.λπ. ενώνονται.
Δεν είναι καλή η ένωση; Θα πείτε. Βεβαίως. Αλλά πια ένωση; Όχι, βέβαια, η ένωση, όπου ορθώνονται οι μεν κατά των δε.
«Εν τη ενώσει η ισχύς», θα πείτε. Σωστά, αν η ενότητα αυτή είναι ενότητα αδελφοσύνης και αγάπης προς όλους. Αν, όμως, οι διάφορες μερίδες ενώνονται για να αποκτήσουν δύναμη, που θα την χρησιμοποιήσουν εναντίον άλλων μερίδων σαν να αντιμετωπίζουν αντιπάλους ή εχθρούς, τότε παύει να είναι ενότητα ευεργετική. Είναι μόνο συνεργασία και σύνδεσμος δυνάμεων κακοποιών, μίσους, καταστροφής.
Αναζητούν σήμερα οι άνθρωποι την ενότητα. Την θέλουν, όμως, ως μέσο κυριαρχίας και επιβολής επάνω σε άλλους. Κι αυτή η «ενότητα» είναι ενότητα που διαιρεί και καταστρέφει. Συνδέει τους ανθρώπους εν ονόματι συμφερόντων ειδικών, που είναι τα ίδια για τους ορισμένους, αντίθετα προς το συμφέρον των άλλων ομάδων. Τέτοια ενότητα έχει και η αγέλη των λύκων, όταν καταδιώκουν το θήραμα, ύστερα, όμως, αλληλοσπαράσσονται. Ενώνονται και οι κακοποιοί προκειμένου να ληστέψουν, για να αλληλοεξοντωθούν αργότερα.
Η κλήση, όμως, των ανθρώπων είναι τελείως διαφορετική. Ο Χριστός ήρθε για να ενώσει «τα διεστώτα», τους χωρισμένους, να φέρει την αληθινή ενότητα. Όχι για να γίνουμε πιο ισχυροί από τους άλλους, αλλά για να είμαστε και να ζούμε όλοι μαζί. Να είμαστε πολλοί και συγχρόνως, κατά τους λόγους του Θείου Παύλου, να αποτελούμε ένα σώμα πνευματικά, που θα φέρεται και θα κατευθύνεται από ένα και το αυτό Άγιο Πνεύμα, με την ίδια ελπίδα και τον ίδιο προσανατολισμό (Εφεσ. Δ΄ 4).
Κατά τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, δεν είναι πια νοητή σύνδεση μιας κατηγορίας ανθρώπων για να υπερασπίσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Αντίθετα, ένωση όλων των ανθρώπων, πέρα από καθετί που μπορεί να τους χωρίσει, όποιοι και να είναι, σε όποιο κόμμα, οργάνωση, συνδικάτο, χρώμα, φυλή και αν ανήκουν. Ένωσή τους το «σώμα», που έχει κεφαλή το Χριστό, ψυχή το Πνεύμα το Άγιο και όπου όλοι είναι διαφορετικοί και εν τούτοις: ΕΝΑ. Μέσα σ’ αυτό το πνευματικό σώμα ο καθένας μένει ο ίδιος και όμως όλοι αποτελούν ΕΝΑ, ζουν από την ίδια ζωή, αλληλοσυμπληρώνονται, γίνονται μία ενωμένη ανθρωπότητα.
Το κατόρθωμα, όμως αυτό, το τόσο μεγάλο, είναι έργο του Θεού, του Χριστού. Μόνον ο Χριστός συμφιλιώνοντάς μας με το Θεό ελευθερώνει εσωτερικά από εγωισμούς, από ατομισμούς, από ιδιοτέλειες, από όλα δηλαδή εκείνα που διαιρούν ριζικά τους ανθρώπους μεταξύ τους και τελικά μετατρέπονται σε μίση, βία, περιφρόνηση, πόλεμο, καταπίεση, ψυχολογική δηλητηρίαση, σε κάθε είδους εκμετάλλευση. Η αλήθεια αυτή, μια αλήθεια υψίστη, πρέπει να αποτυπωθεί στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Και στις ψυχές των κυβερνητών και σ’ εκείνες των απλών πολιτών. Γιατί ο Χριστός κατορθώνει τούτο το σπουδαίο. Ενώνει όλους τους ανθρώπους μαζί Του με την πίστη και τη χάρη. Τους κάνει αδερφούς μεταξύ τους. «Εις Θεός και Πατήρ πάντων». Και έτσι τους ανεβάζει πάνω από καθετί, που χωρίζει και διαιρεί.
Αυτή η ένωση που χρειάζεται σήμερα ο κόσμος, για να σωθεί από το πνεύμα του μηδενισμού, της αναρχίας και της καταστροφής. Μία ένωση που θα τη σφυρηλατεί ο Χριστός και θα την ζωογονεί το Πνεύμα το Άγιο. Μια ένωση που θα ρίξει τελικά τους φραγμούς που χωρίζουν Έθνη και λαούς. Και θα είναι ένωση ανθρώπων ειρηνικών και ανακαινισμένων για τον Χριστόν.
Τότε, δεν θα ακούγονται κραυγές σαν το: «Κάψτε το Παρίσι» ή «Γκρεμίστε τα όλα», ούτε δολοφονίες θα γίνονται, ούτε εμφύλιοι σπαραγμοί και πράξεις βίας και καταστροφής. Αλλά όλοι θα ζούμε σαν αδέλφια που μας ενώνει: «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα».
