Κάθομαι σκεπτικός στα τζάμια του μουσικού μας σχολείου στον λόφο στις Βαρβάρες και βλέπω την άδεια εστία του γηπέδου του παλιού στρατοπέδου. Χριστούγεννα 2020. Τα χνώτα θολώνουν το τζάμι. Μέσα από τις μουσικές νότες του σολφέζ γεμάτες μελωδία και ευχαρίστηση ενός μουσικού γυμνασίου, μπορεί ένας μαθητής γεμάτος όρεξη για μάθηση, να κλωτσά την μπάλα; Τα ζεστά καλοκαίρια στις φυλλωσιές των πάρκων της πόλης, μπορείς να δεις ανέμελα παιδιά να κλωτσούν το τόπι στα αυτοσχέδια γήπεδα στις αλάνες της πόλης. Νέοι Μαραντόνα και Πελέ ξεπετάγονται. Τους κρύους χειμώνες πάλι ιδρωμένα ορμούν να κλωτσήσουν το τόπι στις ανηφοριές και τις κατηφοριές της Βέροιας. Κρύο δεν υπολογίζουν.Αν τους ρωτήσεις τι παίζετε θα σου απαντήσουν ότι διαβάζουν πολύ και βρίσκουν χρόνο να παίξουν για να ξεφύγουν από την σχολική πίεση Η μπάλα που κυλά και μαγεύει τον νού. Ανάμεσα σε νότες πενταγράμμου , τα δίκτυα . Στέκουν λόγω πανδημίας ανέγγιχτα. Ένα γυμνασιόπαιδο του μουσικού σχολείου σκέφτεται και αναρωτιέται. Για τους Νουρέγιεφ και μαέστρους της μπάλας. Το κουδούνι κτυπά, το μάθημα ξεκινά πάλι, οι νότες πλημμυρίζουν την σκέψη και την ακοή στο μουσικό μου σχολείο. Υπομονή, το ματς θα αρχίσει και πάλι. Που θα πάει; Καλή χρονιά με Υγεία σε όλους.
Παναγιώτης Π. Αναγνώστης,
μαθητής Γυμνασίου Μουσικού Σχολείου Βέροιας
