του Ιωάννη Βελέντζα
Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Μετά
από 15 χρόνια συνδικαλιστικής περιήγησης, 24 χρόνια γάμου και 27 χρόνια ως
ελεύθερος επαγγελματίας κατέληξα: να ντύνομαι στη "μπουτίκ μπαμπάς &
μαμά", να τρώω από το "μάρκετ πεθερός & πεθερά" και να σας
"πολεμώ" με το πληκτρολόγιο μου".
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα, ανήκω στην κατηγορία των πολλών κυβικών, για αυτό θεωρώ ότι η καλογερική είναι βαριά, πολύ βαριά, αλλά τέτοιες μέρες, τα ζηλεύω όλα τα καλογέρια μας (να τα έχει καλά ο Θεούλης, να προσεύχονται για να μείνει όρθια, τούτη δω η δύσμοιρη χώρα), διότι έχουν την ευκαιρία να βιώσουνε τα φρικτά και τρομερά γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας, της Τεράστιας, της Μοναδικής Εβδομάδος!
Μπροστά μας λοιπόν μία ακόμη ευκαιρία, για να
μετανοήσουμε και να ζητήσουμε συγχώρεση, αλλά από ότι φαίνεται για πολλούς από
εμάς θα πρόκειται, για μία ακόμη χαμένη ευκαιρία και ας ελπίσουμε ότι ο Τεράστιος
από επάνω, θα μας περιμένει και θα μας δώσει και άλλη ευκαιρία.
Φθάσαμε σε σημείο να θεωρούνται ομολογητές, οι
μη φορώντες μάσκα.
Τι ωραία, τι βολικά!
Και όλοι οι υπόλοιποι, αιρετικοί, πλανεμένοι
και μόνοι σωστοί εσείς που διαμαρτύρεστε, γιατί άραγε, επειδή,
δεν θα
έχουμε την ευκαιρία να φορέσουμε τα κουστούμια, τις γραβάτες και τα καινούρια
μας παπούτσια και με κεφάλια γεμάτα "σοφία", να επισκεφθούμε τις
εκκλησίες. Να ανάψουμε τα μεγάλα κεριά και να "κάνουμε την τιμή στον
Χριστό μας" να προσέλθουμε στους ναούς, λέγοντας: "θα μπορούσα να είμαι
σε μπαρ ή εκδρομούλα, αλλά Σου έκανα το χατίρι και ήρθα στην Εκκλησία".
Την ημέρα που θα έπρεπε να έχουμε ανοίξει ένα
λάκκο και να έχουμε χώσει την κεφάλα μας μέσα, για την κατάντια μας, την Μ.
Παρασκευή, εκείνη την ημέρα γινότανε η περιφορά του Επιταφίου, υπό των
μυρουδιών των διαφόρων εδεσμάτων και των στρωμένων τραπεζιών.
Τα ξεχάσαμε; Ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε σε
τελική ανάλυση;
Οι σούπερμαν ορθόδοξοι;
Καημένο χοντρό ανθρωπάκι (για μένα μιλάω, μην
παρεξηγηθούμε, τέτοιες Άγιες ημέρες), κατάλαβέ το.
Τα καινούρια κοστούμια, τα σιδερωμένα
πουκάμισα, οι γραβάτες κατά προτίμηση κόκκινες, οι γόβες σε μέγεθος στιλέτο, το
σκαρπινάκι για να σκοτώνει κατσαρίδες στη γωνία, τα ταγιεράκια του κουτιού,
ίσως και η γούνα από δέρμα αρκούδας, τα τσουρέκια με σοκολάτα, η μαγειρίτσα, το
κεμπάπ, άντε και το σάμαλι … τα μωρά στην πίστα για να σου πούνε Χριστός Ανέστη,
ότι και να κάνεις χωματίλα θα μυρίζεις;
Αφήσαμε την πίστη μας και ασπαστήκαμε τη
θρησκεία του χρήματος, του πλούτου. Θαυμάζουμε την παγκοσμιοποίηση -
οικουμενισμό - αναρχοκαπιταλισμό και μας ενοχλεί η μάσκα και το εμβόλιο.
Μετατρέψαμε και τους ναούς σε κλουβιά καλά
μονωμένα, που δεν έχουν μικρόβια. Βέβαια ότι στο ναό μπορεί να πάθω ανακοπή δεν
έχει σημασία, κορονοιός δεν μεταδίδεται.
Και τι πρέπει να κάνουμε χοντρό σκουλήκι!
Απλά πράγματα, να αναζητήσουμε και να κάνουμε
το εμβόλιο των δακρύων, το εμβόλιο της μετανοίας, αυτό που θα μας κάνει να
δακρύσουμε, να κλάψουμε, γιατί αδικήσαμε, χλευάσαμε, βασανίσαμε και θανατώσαμε,
τον μεγαλύτερο επαναστάτη, που ενεφανίσθη ποτέ στη γη. Το ΧΡΙΣΤΟ.
Ναι, Τον μεγαλύτερο. Τον αξεπέραστο. Τον
μοναδικό. Τον ανεπανάληπτο.
Αυτόν που ήρθε κοίταξε κατάματα το σύστημα, την αδικία, την αμαρτία και είπε:
αλίμονο σε εσάς που νομοθετείτε βαριά και δυσβάστακτα φορτία, και τα θέτετε πάνω
στους ώμους των ανθρώπων,
αλίμονο σ’ εσάς,
γιατί μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οι οποίοι απέξω βέβαια φαίνονται
ωραίοι, αλλά από μέσα είναι γεμάτοι από οστά νεκρών και από κάθε ακαθαρσία.
Έτσι κι εσείς απέξω βέβαια φαίνεστε στους ανθρώπους δίκαιοι, αλλά από μέσα είστε
γεμάτοι υποκρισία και ανομία,
αλίμονο σ’ εσάς, οδηγοί
τυφλοί, που διυλίζετε το κουνούπι, αλλά καταπίνετε την καμήλα,
αλίμονο σ’ εσάς γιατί
καθαρίζετε το απέξω του ποτηριού και του πιάτου, ενώ από μέσα είναι γεμάτα από
αρπαγή και ακράτεια,
αλίμονό σας, φίδια,
γεννήματα οχιάς, πώς θα ξεφύγετε την τελική κρίση και την κόλαση;
Ας μη γελιόμαστε φίλοι μου.
Και σήμερα να μας έκανε τη χάρη και να
ξαναερχόταν ο Χριστός μας, τα ίδια θα κάναμε και χειρότερα.
Και για να μην το πάρετε προσωπικά, ας αφήσω
το πρώτο πληθυντικό και ας συνεχίσω σε πρώτο ενικό.
Εγώ, που έχω μάθει να παριστάνω τον ευσεβή,
τον οραματιστή, τον ενάρετο, τον δίκαιο, εγώ που έχω μάθει να κάνω μεγάλους
σταυρούς και επιδεικτικές μετάνοιες, να σηκώνω τα χέρια ψηλά, να μετακινούμαι
μια από δω, μια από κει, και πάλι μετάνοιες και να ψιθυρίζω και να κατακρίνω
τους πάντες και τα πάντα, εγώ θα ανεχόμουν να έλθει κάποιος
"κουρελής", και με ταπεινή καταγωγή και να με αποκαλέσει γέννημα
οχιάς, σε εμένα που είμαι γέννημα αρκούδας!
Εγώ που έχω μάθει το πρωί να οδηγώ την
μερτσέντες, το βράδυ το καγιέν, τα Χριστούγεννα να πηγαίνω Αράχωβα για σκι, το
Πάσχα Μύκονο και το καλοκαίρι Σευχέλες, θα δεχόμουν να με κρίνει Αυτός που
συνομιλούσε με τον ζητιάνο, τον
κουρελή, τον πεινασμένο, την πόρνη, τον ληστή, τον …
Θα ερχόταν να μου
μιλήσει για πείνα και φτώχεια, σε εμένα που θέλω τρία τζατζίκια, τέσσερα
κολοκύθια, δύο κεμπάπ, ένα αρνί και …ένα φορτηγό σάμαλι!
Θα μιλήσεις Εσύ, σε μένα για κόσμο γεμάτο
αδικία, για παρηκμασμένη κοινωνία, για διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Ρε ξέρεις ποιος είμαι εγώ, θα Του έλεγα.
Πηγαίνω το πρωί στο χρηματιστήριο και στις τράπεζες και μου
κάνουν υποκλίσεις.
Το καλοκαίρι διακοπές με τη Μόνικα και το χειμώνα με την
Σκάρλετ.
Όταν πηγαίνω στα μπουζούκια, έχω μαζί μου και μία νταλίκα
γαρύφαλλα, αντί για τσουκνίδες και ένα χαρέμι από γκομενάκια.
Ρε άντε πάενε σαπέρα, που τολμάς να με κοιτάς και στα μάτια.
Εμένα, το πρώτο αρχοντόπουλο της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Θεσσαλίας!
Ρε ξες, ποιος είμαι εγώ;
Ξες με ποιον πίνω καπουτσίνο το πρωί και με ποιον τρώω το
μεσημέρι.
Έχεις δει το πλεούμενό μου και το πετούμενό μου, βλαχαδερό
της φάτνης με τα πρόβατα;
Έχεις ιδέα τι ύψος
έχουν οι μετοχές μου, που μου μιλάς για αιώνια ζωή και τρίχες κατσαρές.
Ρε άντε φάε και γλέντα όσο μπορείς και μην προβληματίζεσαι
για τίποτα.
Και ενώ πλέω σε πελάγη ευτυχίας και
σκέφτομαι τι ωραία κορόιδεψα τα ανθρωπάκια και τους πήρα το βιός τους μέσω του
χρηματιστηρίου, εμφανίζεται η ορχήστρα και ακούγεται το άσμα, "οι μάγκες
δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο".
Όσο να καταλάβω τι συμβαίνει μία
φωνή, …
στο μπουζούκι ο χάρος, και στο
μπαγλαμαδάκι ο θάνατος, στο σουξεδάκι "ο χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά, μέσα
στη δική μου γειτονιά. … και έγινε μαύρος ουρανός και ανεμοζάλη και
καπνός".
Η αλήθεια είναι φίλοι μου, ότι
προσπαθώ να λαδώσω το χάρο και να γλυτώσω αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα.
Προσπαθώ να τον δωροδοκήσω με ευρώ,
εταιρείες, υποβρύχια, εκτάσεις, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Του τάζω και δραχμές,
αλλά …
Κάποια στιγμή ο χάρος θα μου πει:
"άντε βρε, επειδή σε λυπήθηκα πιες μία φραπεδιά και μετά άσε το θέρετρο
και έλα στο φέρετρο,
ο
νεοταξίτης ο μάγκας, πέθανε στο θέρετρο
και
μαζευτήκαν οι τραπεζίτες να του αγοράσουν ένα φέρετρο,
των
αγορών το μάγκα, τον καλύτερο επενδυτή,
στις
τράπεζες και στα χρηματιστήρια πια κανείς δεν θα τον δει.
πάντα
όμορφα γλεντούσε με τους επενδυτές
και
τον ψάχναν όλοι μέσα στις αγορές,
των
αγορών το μάγκα, τον καλύτερο επενδυτή,
στις
τράπεζες και στα χρηματιστήρια πια κανείς δεν θα το δει.
των
αγορών ο μάγκας, είχε πολυτελές αυτοκίνητο
τώρα όμως το κορμί του κείτεται ακίνητο
Και εδώ τελειώνουν όλα φίλοι μου.
Εάν τώρα επιθυμούμε να προλάβουμε και να
αλλάξουμε, η λύση μας έχει δοθεί.
Δεν είναι άλλη από την Μετάνοια, από την
Ορθοδοξία, την… «τρελή επανάσταση». Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να
χαρακτηρίσει ο σύγχρονος άνθρωπος μία επανάσταση που δεν βασίζεται σε
κουμπούρια και χατζάρες, στην καταστροφή, στην εκδίκηση, στο αίμα.
ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
ΥΓ_1: εκτός από τα σκουλήκια σαν την
αφεντιά μου, υπάρχουν και οι κανονικοί χριστιανοί και οι πραγματικοί
ομολογητές, που δίκαια τους ενοχλεί η όλη κατάσταση.
ΥΓ_2: προσωπικά με ενοχλεί η εικόνα της
μάσκας στους ναούς, αλλά ως ανθρωπάκι κάνω αυτό που μπορώ, και ικετεύω τον Μεγάλο,
για αυτά που δεν μπορώ.
ΥΓ_3: εάν το αρθράκι, διαβάστηκε από
εφοριακό, τα περί μερτσέντες, θέρετρα και χαρέμια, είναι όλα ψέματα. Έχουμε τον
κορόνα, η εφορία μας μάρανε!
