Ξαφνικά, χάθηκε ο δικός μας άνθρωπος, «Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ», η οικογένειά ΜΑΣ… Άνθρωπος με απλόχερη προσφορά στην ίδια τη ΖΩΗ, γεμάτος δυναμισμό, αισθήματα και ανθρωπιά…
Δεν είχε «Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ» δηλητηριαστεί από τη σκληράδα της ζωής, ούτε είχε νοθεύσει τα συναισθήματά του και τις ιδέες του, παρέμενε ένα άδολο πλάσμα προσφοράς και συμπόνιας…
Βαριά απώλεια σε όλους τους δικούς του ανθρώπους, την οικογένειά του και τους φίλους του, τους συνεργάτες του αλλά και τον απλό κόσμο που τον ζούσε και τον εξυπηρετούσε καθημερινά, μια παρουσία τόσο Δυναμική και γεμάτη με συναισθήματα και όνειρα που σ’ έκανε να τον συμπαθήσεις αμέσως.
Μόλις 38 χρονών, αφήνει πίσω του σύζυγο και παιδί, σε ένα ξαφνικό παιχνίδι της μοίρας αφήνοντας όλους μας άφωνους.
Η τραγική συγκυρία της απώλειάς του, βύθισε στο πένθος οικείους και φίλους. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω αυτό που συνέβη, δεν μπορώ να συνέλθω από το σοκ, ένας τόσο πολλά υποσχόμενος νέος άνθρωπος να φύγει τόσο άδοξα από τη ζωή…
Γεμάτος αρνητικά και πλήρους θυμού συναισθήματα για την ξαφνική απώλεια ενός νέου ανθρώπου, που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον κύκλο του…
Συγκλονισμένος νοιώθω να πνίγομαι από ένα πελώριο «γιατί…».
Τι λόγια παρηγοριάς να βρει κανείς να πει, απαλύνοντας κάπως τον αβάσταχτο πόνο ψυχής των δικών του ανθρώπων, αφού κι εσύ που το ζεις, δεν μπορείς να το πιστέψεις γιατί πονάς αφόρητα.
Δεν βρίσκεις τη δύναμη, ούτε το θάρρος να πάρεις στο τηλέφωνο τους συγγενείς και τους φίλους, αδυνατώντας να πιστέψεις το μοιραίο γεγονός, που σε παγώνει και σε παραλύει ολόκληρο, γιατί η κακιά στιγμή μας πήρε τον ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΣ…
Τεράστια απώλεια όταν χάνονται τέτοιοι άνθρωποι…
Περισσότερα λόγια παρηγοριάς δε βρίσκω να πω, εύχομαι στη σύζυγο, στο παιδί του, στους γονείς του να βρουν τη δύναμη να συνεχίσουν, ας τον θυμούνται πάντα με αυτό το χαμόγελό του και την καλοσύνη του…
Αιωνία σου η μνήμη, αλησμόνητε ΦΙΛΕ, ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ, «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», ΓΙΑΝΝΗ…
