Η θέση η καλή, όπως συνήθιζε να την χαρακτηρίζει ο αείμνηστος πλέον πλοίαρχος Σπυρίδων Λεκατσάς, δηλαδή η 2η σελίδα του ΛΑΟΥ και η στήλη «Τα λαϊκά μας», έγινε φτωχότερη. Με τα «ιδιαίτερα» ποιήματά του, και την καυστική και πάντα εύστοχη πένα του σχολίαζε την πολιτική επικαιρότητα, κοινωνικά προβλήματα και φαινόμενα της εποχής, μέσα από τα μάτια και τον λόγο ενός βετεράνου ναυτικού, χρησιμοποιώντας μάλιστα λέξεις και εκφράσεις της θάλασσας. Για πάνω από 30 χρόνια κράτησε αυτή η ζεστή συνεργασία του καπετάνιου με τον ΛΑΟ, από τότε που ήταν ακόμη εν ενεργεία καπετάνιος και είχε ερεθίσματα από τα ταξίδια του στις μακρινές θάλασσες του κόσμου, μέχρι και τα τελευταία χρόνια ως συνταξιούχος, είτε από τις ΗΠΑ που ζούσε μόνιμα, είτε από την αγαπημένη γενέτειρά του την Ιθάκη, που επισκεπτόταν τα καλοκαίρια. Ένας άνθρωπος που αγαπούσε την ζωή με τις ομορφιές, αλλά και τις φουρτούνες της, όπως έλεγε, αλλά και απόλυτα συμβιβασμένος με την σκέψη του θανάτου.
Δημοσιεύουμε σήμερα, για να τιμήσουμε την μνήμη του, ένα ανέκδοτο ποίημα του Σπυρίδωνα Λεκατσά, το οποίο έγραψε στις 12 Απριλίου 2018 και μιλά για την συντροφικότητα και το τέλος της ζωής, αναφέροντας μέσα την ηλικία του(στα 85 τότε) και διαβλέποντας μπροστά του το τέλος του ταξιδιού. Φυσικά το οξύ πνεύμα και χιούμορ του καπετάνιου φανερώνεται με το μικρό ποιηματάκι που το συνόδευε με ημερομηνία 16 Απριλίου 2018, με το οποίο ζητά την άδεια να δημοσιευθεί στην θέση την καλή, με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Καλό ταξίδι καπετάνιε!
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ!
ΟΠΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΕΣΤΗ ΧΙΟΝΙ…
Το «Έτερον Ήμισυ αγκαλιά».
Δύο κυπελάκια χαμομήλι.
Τα χέρια όσο μπορούν σφικτά,
και σιγανά ψάλλουν τα χείλη…
Κι ενώ ο Ήλιος έχει δύσει,
φαίνεται «τ’ Αργυρό φεγγάρι!».
Εις την καρδιά δύο νέοι ακόμη,
ο ύπνος λίγο πριν μας πάρη…
Γραμμόφωνον το «πατρικόν».
Δίσκοι «εβδομήντα οκτώ στροφών.
Θέλω δεν θέλω, φεύγει η σκέψις
σε αναμνήσεις εποχών…
Εγώ παππούς. Αυτή γιαγούλα…!
Παρέα «αρθρώσεων τα άλγη».
Η σκέψις φεύγει με του ήχους
σε «ήρεμα ευτυχή πελάγη…».
Και ενώ ο «δίσκος ο παλιός»
μας θυμίζει το «TANGO NATURNO»
η στάχτη μισοσβηστή
ζεσταίνει της «ψυχής τον φούρνο».
Λέγω «Η περιστροφή της ΓΗΣ…».
Άλλο ποτέ μην ξημερώση!
δύο γέρων. Νέοι στην ψυχή.
Εδώ η ζωή των να τελειώση…
ΕΥΧΗ! Να ήμουν «Μουσουργός!»
Τα λόγια «μουσικώς να ντύσω!».
Στας νεωτέρας γενεάς,
Κληρονομιά τρανή ν’ αφήσω…
«Νεότης! Πετάει σαν πουλί!».
Δυστυχώς, πίσω δεν γυρίζει…
«CANTADA» Επτανησιακή
«Ιερά Διαθήκη» μας θυμίζει…
Την «άδουν» γεροντότεροι
τίτλος «ΩΡΑΙΟΝ ΚΑΙ ΜΑΡΙΝΙ…»
ο γέρος δεν σηκώνεται,
απ’ την «Γεροντικήν του κλίνη».
Τ’ «Εάρ» μαραίνεται ως άνθος
Αγάλι ως το κεράκι λιώνει
Το «μεγαλείον της ζωής»
με «ένα φύσημα τελειώνει».
+ Σπυρίδων Π. Λεκατσάς
Πλοίαρχος Εμπορ. Ναυτικού
