Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
«Εὐλόγησον τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε».
Ἐάν τό μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ζωή, ὁ χρόνος ὡς μέρος τῆς ζωῆς του ἀποτελεῖ καί αὐτός ἕνα μεγάλο δῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους ἐμᾶς, πού μέ τή χάρη του ἀξιωθήκαμε νά εἰσέλθουμε στό νέο ἔτος.
Ὁ Θεός ὅμως ὡς στοργικός πατέρας δέν μᾶς δίδει μόνο τόν χρόνο, ἀλλά τόν γεμίζει μέ τήν εὐλογία καί τή χάρη του, τόν γεμίζει μέ ὅλα ὅσα εἶναι «καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν», καί εἶναι πρόθυμος νά ἀνταποκριθεῖ καί σέ κάθε ἄλλο αἴτημά μας καί νά μᾶς χαρίσει ὅ,τι ἄλλο τοῦ ζητοῦμε, ἐφόσον τό ζητοῦμε μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη καί εἶναι ὠφέλιμο γιά μᾶς.
Μέ αὐτή τήν πίστη καί βεβαιότητα ἄς ἀπευθυνθοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα, πρώτη ἡμέρα τοῦ νέου ἔτους, στόν Θεό καί ἄς τόν παρακαλέσουμε νά εὐλογήσει «τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός» του. Ἄς τόν παρακαλέσουμε ὁ νέος χρόνος, πού ἡ ἀγάπη του μᾶς χαρίζει, νά ἔχει τήν εὐλογία του, ἔτσι ὥστε ὅ,τι καί ἄν συναντήσουμε, ὅ,τι καί ἄν ἀντιμετωπίσουμε, εὐχάριστα ἀλλά καί δυσάρεστα, χαρούμενα ἀλλά καί λυπηρά, νά συνεργήσουν στή ζωή μας «εἰς ἀγαθόν», κατά τή διαβεβαίωση τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, πού γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Ρώμης: «οἴδαμεν ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. 8.28).
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ περασμένος χρόνος ἦταν ἕνας δύσκολος χρόνος, γεμάτος μέ ἀγωνία καί πόνο, μέ δοκιμασίες καί θλίψεις, ὅμως ἡ ἐλπίδα δέν ἔλειψε, γιατί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔθεσε στή διάθεσή μας τά μέσα γιά νά προστατευθοῦμε ἀπό τή δοκιμασία τῆς φοβερῆς πανδημίας καί μᾶς ὑπέδειξε τούς τρόπους γιά νά προφυλάξουμε κατά τό δυνατόν τόν ἑαυτό μας ἀπό τόν μεγάλο αὐτό πειρασμό. Πόσο ἀξιοποιήσαμε ὅλα αὐτά εἶναι κάτι πού θά πρέπει ὁ καθένας μας νά ἐξετάσει, καθώς σήμερα ἀνανεώνουμε τή δέησή μας πρός τόν Θεό νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό αὐτή τήν ὀδυνηρή δοκιμασία.
Ὁ νέος χρόνος στόν ὁποῖο εἰσήλθαμε σήμερα εἶναι ἕνας χρόνος μνήμης γιά ὁλόκληρο τόν Ἑλληνισμό. Ἐάν τόν περασμένο χρόνο τιμήσαμε τήν ἐπέτειο τῶν διακοσίων χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, πού ὑπῆρξε ἡ ἀπαρχή τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ Γένους μας ἀπό τόν βαρύ καί πολύχρονο τουρκικό ζυγό, τό ἔτος 2022 εἶναι ἔτος μνήμης γιά τόν Ἑλληνισμό, πού πρίν ἀπό ἑκατό χρόνια δοκίμασε τή μεγαλύτερη ἴσως καταστροφή τῆς ἱστορίας του καί ὑπέμεινε τόν μεγαλύτερο καί πιό βίαιο ξερριζωμό ἀπό τίς πατρογονικές του ἑστίες στή Μικρά Ἀσία.
Φέτος συμπληρώνονται ἑκατό χρόνια ἀπό τή Μικρασιατική καταστροφή τοῦ 1922 πού στοίχισε στόν Ἑλληνισμό χιλιάδες νεκρούς καί ἑκατομμύρια πρόσφυγες καί πού ἄφησε στήν ψυχή του ἕνα βαθύ τραῦμα τό ὁποῖο τόν συνοδεύει μέχρι σήμερα. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἑλληνισμός ἀλλά καί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ φέτος αὐτή τήν ἐπέτειο. Τιμᾶ τή μνήμη τῶν πατέρων μας πού σφαγιάσθηκαν, πού χάθηκαν, πού ὑπέφεραν, πού ἀναγκάσθηκαν νά ἐγκαταλείψουν τά πάντα γιά νά σωθοῦν, ἀλλά καί πού παρά τίς ἀντίξοες συνθῆκες τίς ὁποῖες συνάντησαν προόδευσαν καί συνέβαλαν σημαντικά στήν ἀνάπτυξη τοῦ οἰκουμενικοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἐμεῖς ὅμως τιμοῦμε φέτος καί μία ἄλλη μεγάλη ἐπέτειο, τήν ἐπέτειο τῶν διακοσίων χρόνων ἀπό τό ὁλοκαύτωμα τῆς Ναούσης καί ἀπό τό ὁλοκαύτωμα τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, πού ἦταν τό βαρύ τίμημα τῆς ἐπαναστάσεως πού ξεκίνησε στήν Ἠμαθία γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας μας ἀπό τούς Τούρκους τό 1822.
Οἱ δύο αὐτές ἐπέτειοι θυσίας τῶν πατέρων μας ἄς εἶναι στό ἐπίκεντρο τῆς προσοχῆς ὅλων μας, καί ὄχι μόνο τῶν ἐκδηλώσεων, τίς ὁποῖες θά ὀργανώσει καί ἡ τοπική μας Ἐκκλησία σέ συνεργασία μέ τούς ἁρμόδιους φορεῖς.
Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τήν ἱστορία μας καί ἄς τήν διδάξουμε στά παιδιά μας. Καί ἄς ἐμπιστευθοῦμε τήν πατρίδα μας, τό Ἔθνος μας καί τή ζωή μας στό ἔλεος καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εὔχομαι ἀπό καρδίας νά εὐλογήσει τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός του καί νά χαρίσει σέ ὅλους μας πλούσια τήν εὐλογία καί τίς δωρεές του.
Διάπυρος πρός τόν δωρεοδότην Κύριον εὐχέτης
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας Παντελεήμων
