Αυτός ήταν ο τίτλος που ο παππούς Ευριπίδης έδωσε στο χειρόγραφο του.Τον τελευταίο μήνα έγραφε για την ζωή του,μιας και έμενε αρκετές μέρες μόνος του.Η αγαπημένη του Ανθούλα ήταν μια εβδομάδα στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα.Για να μετριάσει την στεναχώρια του έγραφε την βιογραφία του.Και είχε τόσα πολλά να γράψει..Μια ζωή γεμάτη δυσκολίες,εξορίες,φτώχεια,σχολείο,δουλειά,οικογένεια...Όμως η δική του γενιά ήταν αλλιώς.Όλοι κρατούσαν ο ένας το χέρι του άλλου και βάδιζαν στον δρόμο της ζωής,μαζί στα δύσκολα,μαζί και στις χαρές.Υπήρχαν και οι εξαιρέσεις έλεγε ο παππούς Ευριπίδης όταν μας μιλούσε για την ζωή του.Παραδεχόταν τα λάθη του,διόρθωνε ότι μπορούσε,συγχωρούσε όποιον έπρεπε μα προπαντός αγαπούσε αληθινά!Και δεν ήταν αγνώμων.Ευγενικός με ευφράδεια λόγου,συμβουλευτικός,στους νεότερους,διακριτικός,χαιρόσουν να μιλάς μαζί του.Τρίτη πρωι χτύπησε το τηλέφωνο μου.Ο υπέροχος παππούς Ευριπίδης πέταξε στον ουρανό,με ένα χαμόγελο στα χείλη,στον ύπνο του,τον έκλεψε ο άγγελος του χωρίς κανέναν να κουράσει.Πλήρης ημερών 93 χρόνια ζωής γεμάτης...Η λέξη αγάπη είχε νόημα βαθύ όταν την άκουγες απο τα χείλη του.Όλα μπορείς να τα πολεμήσεις όταν αγαπάς πραγματικά.Όχι να κάνεις ότι αγαπάς,Να αγαπάς!έλεγε... Ο παππούς Ευριπίδης για μένα και για όλους μας θα μείνει αθάνατος στις καρδιές μας,και παράδειγμα προς μίμηση !Η νύχτα που δεν ξημέρωσε ποτέ ήταν ο επίλογος της δικής του πορείας...
*Στην μνήμη του Αγαπημένου μας παππού Ευριπίδη που μας άφησε στις 24/1/2023
Όλγα Κουτμηρίδου-Μεταξά
