ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ
Στην πλειάδα των έντυπων και διαδικτυακών δημοσιευμάτων σχετικά με την προσωπικότητα και το πνευματικό έργο του αποδημήσαντος εις Κύριον σεπτού Γέροντος- Μητροπολίτου κυρού Αγαθονίκου θεωρώ επιβεβλημένη την ηθική υποχρέωση να αναφερθώ σε κάποια περιστατικά από την αγαστή συνεργασία που είχα μαζί του υπό την ιδιότητα του Επιμελητού Ανηλίκων και του ιδρυτού της Σχολής Γονέων Κατερίνης.
Λίγες ημέρες μετά την ενθρόνιση του μακαριστού στην Κατερίνη[20-12-1985] τον προσκάλεσα να παραστεί και να τιμήσει την Χριστουγεννιάτική γιορτή που γινόταν κάθε χρόνο στο Δικαστικό μέγαρο για τους παραβατικούς ανηλίκους [κυρίως πρώην τροφίμους Αναμορφωτηρίων] από την Εταιρία Προστασίας Ανηλίκων. Χωρίς καμιά επιφύλαξη αποδέχθηκε ασμένως την πρόσκληση και όπως είπε θα ήταν η πρώτη δημόσια παρουσία του σε μια κοινωνική εκδήλωση. Εκτός από την εμπνευσμένη ομιλία του στα παιδιά, λόγω της εμπειρίας ως Διευθυντού του Γραφείου Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, προσέφερε και αναμνηστικά δώρα στους παριστάμενους ανηλίκους. Έκτοτε παρίστατο κάθε χρόνο στις ανάλογες εκδηλώσεις Χριστούγεννα και Πάσχα και βοηθούσε με τον τρόπο του στην κοινωνική αποκατάσταση παραβατικών και τέκνα προβληματικών οικογενειών ανηλίκων.
Μετά την κατά το 1989 ίδρυση της «Σχολής Γονέων- Ανοικτού Πανεπιστημίου» Κατερίνης δεν παρέλειπε να παρίσταται στις περισσότερες συνεδρίες και να καταθέτει τις γόνιμες απόψεις του στις εισηγήσεις των διακεκριμένων επιστημόνων που προσκαλούσε η Σχολή. Όταν κάποια χρονιά είχαμε προβληματιστεί ως Διοικητικό Συμβούλιο αν θα έπρεπε να διακοπεί η λειτουργία της Σχολής ελλείψει οικονομικών πόρων ο μακαριστός παρενέβη και δήλωσε ότι θα συνεισφέρει στο ταμείο της Σχολής κάθε μήνα ένα ποσό από τον μισθό του και για όσο χρονικό διάστημα χρειαζόταν. Η αυθόρμητή χειρονομία του ήταν άκρως συγκινητική. Αργότερα μάλιστα τον μιμήθηκε ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας Καραμαντζάνης.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Σχολής εκτιμώντας την αμέριστη συμπαράσταση του σεμνού Μητροπολίτη τον ανακήρυξε ομόφωνα επίτιμο Πρόεδρο της Σχολής Γονέων και του απένειμε τιμητική πλακέτα. Απλοϊκός, ευγενής, καταδεκτικός, φωτισμένος Ιεράρχης άφησε το στίγμα του στην Επαρχία μας ως άξιος και ταπεινός Ποιμενάρχης «εις τόπον και εις τύπον Χριστού» Αιωνία να είναι η μνήμη του.
