Με κάθε επισημότητα και με πλήθος πιστών, Εκκλησία και Πολιτεία τίμησαν χθες τον πολιούχο και προστάτη της Βέροιας, Όσιο Αντώνιο τον Νέο, με την βοήθεια και του καλού καιρού. Το πρωί της Παρασκευής 17 Ιανουαρίου 2025, τελέστηκε ο Όρθρος και το Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Ιταλίας κ. Πολυκάρπου που κήρυξε και το θείο Λόγο, παρουσία του Επισκόπου Αλμωπίας κ. Στεφάνου, του Ποιμενάρχη της πόλης, Μητροπολίτη κ. Παντελεήμονα και του τοπικού κλήρου. Στον Ναό εψάλησαν τα εγκώμια του Οσίου Αντωνίου και ακολούθησε λιτανεία του Ιερού Λειψάνου του Οσίου και της Εικόνος της Παναγίας Δοβρά, υπο τους ήχους της Φιλαρμονικής του δήμου Βέροιας.
Την λιτανεία, ακολούθησαν εκπρόσωποι τοπικών πολιτικών και Αυτοδιοικητικών Αρχών, Στρατιωτικών και Σωμάτων Ασφαλείας, Εκπαίδευσης, Σωματείων και πλήθος κόσμου.
Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, δεκάδες εκατοντάδες κάτοικοι και επισκέπτες ακολουθούν την περιφορά του Ιερού λειψάνου του Αγίου το οποίο θησαυρίζεται στον σημερινό ναό που κατασκευάστηκε πριν από 124 χρόνια περίπου, από την αγάπη και την προσφορά των ευσεβών κατοίκων.
Ο όσιος Αντώνιος ο Βεροιεύς
Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο όσιος Αντώνιος καταγόταν από ευσεβείς και πλούσιους γονείς και έζησε πιθανόν στο τέλος του 10ου ή στις αρχές του 11ου αιώνα. Νέος ακόμη έγινε μοναχός στη Σκήτη της Βεροίας, στην κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα. Σύμφωνα με το εγκώμιο του Κωμανίτζη αρχικά έζησε επί είκοσι χρόνια σε μια οργανωμένη μοναστική αδελφότητα, και στη συνέχεια, με την ευχή του προεστώτος, αποσύρθηκε σε ένα σπήλαιο, όπου έζησε ακόμα πενήντα τέσσερα χρόνια μέχρι την κοίμησή του. Εκεί, μακριά από την παρουσία των ανθρώπων, υπέμεινε ο όσιος το κρύο και τον καύσωνα, ασκώντας τον εαυτό του στην απόλυτη νηστεία και την προσευχή. Έτρωγε μόνο μία φορά την εβδομάδα τα λίγα χόρτα που φύτρωναν γύρω από το σπήλαιό του και αγωνιζόταν να αποκρούσει τις προσβολές του διαβόλου που προσπαθούσε να τον παρασύρει στην πτώση. Ο όσιος Αντώνιος πάντα επεδίωκε να έχει στη ζωή του την απόλυτη ησυχία, αυτή που ανυψώνει τον άνθρωπο στον Θεό. Θέλοντας, να αποφύγει τους πολλούς επισκέπτες, που του στερούσαν τη γλυκύτητα της ησυχίας και της απρόσκοπτης αφοσιώσεως στον Θεό, εγκατέλειψε το σπήλαιό του και αποσύρθηκε σε έναν ερημικό τόπο κοντά στο ποτάμι (Αλιάκμονα). Η ταλαιπωρία της μακροχρόνιας και αυστηρής ασκήσεως τον καταπόνησαν τόσο, ώστε αναγκάσθηκε να επιστρέψει και πάλι στο σπήλαιο, στο οποίο είχε ζήσει τα πρώτα χρόνια, και εκεί δεχόταν μέχρι τα βαθειά του γηρατειά τις επισκέψεις των πιστών. Όταν κατάλαβε ότι φτάνει το τέλος του, λίγο πριν από την εορτή των Χριστουγέννων, παρακάλεσε τους ευσεβείς χριστιανούς που τον επισκεπτόταν να τον αφήσουν μόνο του και ειδοποίησε έναν ιερέα για να τον κοινωνήσει για τελευταία φορά ως εφόδιο ζωής αιωνίου.
Την πρώτη Ιανουαρίου ξάπλωσε στο έδαφος και, αφού έψαλε επίκαιρους ύμνους, σταύρωσε τα χέρια του και παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού. Δεκαέξι ημέρες παρέμεινε νεκρός μέσα στο σπήλαιο και μία υπερφυσική λυχνία έκαιε επάνω από το λείψανό του, μέχρις ότου ένας πλούσιος Βεροιεύς ανέβηκε με μεγάλη συνοδεία στο βουνό, όπου ήταν το σπήλαιο του οσίου Αντωνίου, για να κυνηγήσει. Οδηγούμενοι οι κυνηγοί από τα γαυγίσματα των σκύλων και από ένα χέρι που φαινόταν επάνω από το σπήλαιο και τους καλούσε προς το μέρος του, ανακάλυψαν τον όσιο πλημμυρισμένο από το θείο φως και το λείψανό του αλώβητο και ευωδιάζον.
Κάποιοι από τους κυνηγούς ειδοποίησαν τότε τον επίσκοπο της πόλεως, ο οποίος συγκέντρωσε κλήρο και λαό και με λαμπάδες και μύρα έφθασαν στο σπήλαιο. Επειδή υπήρχε διαφωνία για το πού θα έπρεπε να ενταφιασθεί το τίμιο λείψανό του, το τοποθέτησαν επάνω σε μία άμαξα, την οποία έσερναν βόδια και τα άφησαν ελεύθερα, ώστε ο άγιος να αποφασίσει που θέλει να ενταφιασθεί.
Σχετικά με τη μεταφορά του αγίου Αντωνίου από τα Πιέρια στη Βέροια διασώζεται παράδοση η οποία θέλει την άμαξα που μετέφερε το λείψανο του αγίου να περνάει από διάφορα χωριά του κάμπου της Βέροιας και να καταλήγει στην πόλη, παραπλεύρως του ναού του, εκεί όπου μέχρι σήμερα σώζεται η μουριά. Στο σημείο αυτό που σταμάτησαν τα βόδια, ήταν η πατρική οικία του Οσίου Αντωνίου και ο ναός της Παναγίας Θεοτόκου της Καμαριωτίσσης. Εκεί ετάφη ο άγιος και εκεί, αργότερα, κατασκευάστηκε και εγκαινιάστηκε (1904) ο ναός προς τιμήν του Αγίου Αντωνίου.
Η φήμη του αγίου ως θεραπευτή των ψυχικά αρρώστων ασθενών προκάλεσε την αθρόα προσέλευσή τους από όλη την Μακεδονία, στο ναό του στη Βέροια, κυρίως την ημέρα της γιορτής του.
*Να προσθέσουμε ότι το απόγευμα της Πέμπτης 16 Ιανουαρίου, στα προπύλαια του Ιερού Ναού έγινε η υποδοχή της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Δοβρά από την ομώνυμη Ιερά Μονή της Βέροιας, που, όπως έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια, συμπανηγυρίζει με τον όσιο Αντώνιο.
Σ.Γκ.
