Η εορτή των Αγίων Αναργύρων στον Στενήμαχο Ημαθίας

Την Τρίτη 1 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Στενημάχου.

Ο κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε χαρακτηριστικά: «Καί οὕς μέν ἔθετο ὁ Θεός ἐν τῇ ἐκ­κλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύ­­τε­ρον προφή­τας, τρίτον διδα­σκά­­λους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρί­σμα­τα ἰα­μά­των, ἀντιλήψεις, κυβερ­νή­σεις, γέ­νη γλωσσῶν».

Χθές ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τήν σύναξη τῶν δώδεκα Ἀποστό­λων, ἑόρ­­τασε τή μνήμη ἐκείνων στούς ὁποί­ους ὁ Χριστός ἀνέθεσε νά δι­δάξουν τόν λόγο του στά ἔθνη καί τούς ἔδωσε τή δύναμη τῶν θαυμάτων, ὥστε καί μέ­σω αὐτῶν νά ἐπιβε­βαιώνε­ται ὅτι ἦταν μαθητές καί ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ.

Καί σήμερα τιμᾶ τή μνήμη δύο ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν γνωστοί ἀπό τήν χά­ρη τῶν θαυμάτων πού ἐπιτελοῦσαν καί τῶν ἰα­μάτων πού γενναιό­δωρα προσέ­φε­­ραν στούς ἀνθρώπους. Τιμᾶ τή μνή­μη τῶν ἁγίων ἀναργύρων Κο­σμᾶ καί Δα­μιανοῦ.

Τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τούς δύο αὐτούς μεγάλους καί θαυματουρ­γούς ἁγίους καί  συνοδεύει τά ὀνό­ματά τους μέ ἕνα πολύ τιμη­τικό ἐπίθε­το. Tούς ὀνομάζει ἀναργύρους. Καί δί­δει ἰδιαί­τερη σημασία σ᾽ αὐ­τό τό ἐπίθετο, σ᾽ αὐτόν τόν χαρακτηρισμό, γιατί οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δα­μι­α­­νός δέν διακρίθη­καν μόνο ἐπειδή θε­­ρά­πευαν ἀσθενεῖς, ἀλλά διότι προ­σέ­φεραν τή θεραπεία στούς ἀν­θρώ­πους ἀφιλοκερδῶς, τήν προσέ­φε­ραν χωρίς νά ζητοῦν ἀμοι­­βή, χω­ρίς νά ζη­τοῦν ἀντάλλαγμα.

Καί αὐτό εἶναι τό σημαντικό, αὐ­τό εἶναι πού τούς ἀνέ­δει­ξε ἁγίους, αὐτό εἶναι πού τούς ἀνέδειξε ἐκλεκτούς τοῦ Θεοῦ. Πολλοί ἴσως ἔλαβαν τό τά­λαντο καί τό χά­ρι­σμα ἀπό τόν Θεό νά θεραπεύουν ἀσθε­­νεῖς καί νά πα­ρέχουν τήν ἴαση στούς ἀν­θρώ­πους, ἀλλά ὅσοι δέν τό καλ­λιέργησαν καί δέν τό καλ­λιερ­γοῦν γιά νά διακο­νοῦν τούς ἀνθρώ­πους καί νά θερα­πεύουν τά ἀσθενή­ματά τους ἀλλά γιά τή δική τους προ­βολή ἤ ὠφέ­λεια, αὐτοί ὁμοιάζουν μέ ἐκεῖνον τόν ὑπηρέτη τῆς παρα­βο­λῆς τῶν τα­­λάντων πού ἔθαψε στή γῆ τό τά­λαντο πού τοῦ ἐμπι­στεύθηκε ὁ κύ­ριός του, καί ὅταν ἐπέστρεψε καί τοῦ τό ζήτησε τόν ἄκουσε νά τόν ἐλέγχει, γιατί τό ἄφη­σε ἀνεκμε­τάλ­λευτο καί δέν τό κατέθεσε οὔτε στούς τραπεζί­τες, προκειμένου νά ἀπολαύσει τόν νόμιμο τόκο.

Ἀντίθετα μέ αὐτόν, οἱ ἅγιοι Ἀνάρ­­γυ­ροι Κοσμᾶς καί Δαμιανός καλλιέργησαν τό τάλαντο τοῦ Θεοῦ ὄχι γιά νά ἀπολαμβάνουν οἱ ἴδιοι δόξα καί χρήματα, ἀλλά ἀναρ­­γύρως, χωρίς χρήματα, δωρε­άν, για­τί εἶχαν ἀπόλυτη συναίσθη­ση ὅτι τό χάρισμα πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός, τούς τό ἔδωσε γιά νά ἀπα­λύ­νουν τόν πόνο τῶν ἀδελφῶν τους. Εἶχαν ἀπό­λυτη συναίσθηση ὅτι δω­ρεάν ἔλα­βον καί εἶχαν χρέος νά δίδουν δωρεάν.

Πῶς ὅμως καλλιέργησαν αὐτό τό τάλαντο οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι; Τό καλ­λιέργησαν μέ τόν προσωπικό τους ἀγώνα, μέ τήν προσευχή καί τήν ταπείνωση, μέ τήν πίστη καί τήν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό.

Δέν πί­στευσαν ποτέ ὅτι τά θαύ­μα­τα πού ἐπι­τελοῦσαν τά ἐπιτε­λοῦ­­­σαν μέ τίς δικές τους δυνάμεις, ἀλλά τά ἐπι­τελοῦσαν μέ τήν πίστη καί τήν προ­σευχή. Ὁ Χριστός εἶχε διαβεβαιώσει, ἄλλωστε, τούς μα­θη­­­τές τους ὅτι ὅσοι πιστεύ­ουν σ᾽ Αὐ­τόν θά μποροῦν νά κά­νουν ὄχι μό­νο τά θαύματα πού ἔκα­νε ὁ ἴδιος «ἀλλά καί μείζονα τού­των».

Συνόδευαν ἀκόμη τήν προσπά­θειά τους νά θεραπεύσουν τούς ἀν­­θρώπους καί μέ προσευχή, γιατί ἡ προσευχή εἶναι τό πιό ἰσχυρό ὅπλο τῶν χριστιανῶν. Εἶναι τό ὅπλο κατά τῶν δαιμόνων, καί οἱ ἀσθένειες εἶ­ναι ἀποτέλεσμα πολ­λές φορές τῆς ἐνεργείας τοῦ δια­βό­λου, πού θέλει μέσω τόν ἀσθε­νειῶν νά δο­κιμάσει τόν ἄνθρωπο καί νά δοκι­μάσει τήν πί­στη του καί τήν ἀντοχή της.

Αὐτά ἔκαναν οἱ δύο ἅγιοι Ἀνάργυροι πού τι­μοῦμε σή­με­ρα, ὄχι μόνο ὅσο ζοῦ­σαν στόν κόσμο ἀλλά καί μετά τήν κοί­μησή τους, ἐφόσον συνεχί­ζουν μέ­­­χρι σήμερα νά θεραπεύουν τίς ἀσθέ­νειες ὅσων καταφεύγουν πρός αὐ­τούς καί ζη­τοῦν τήν ἴαση καί τήν ἀπαλ­λαγή τους ἀπό τούς πό­νους τῆς ἀσθε­νείας.

Ζοῦν οἱ Ἅγιοί μας στόν οὐρανό ἀλλά παρακύ­πτουν στή γῆ, κινού­μενοι ἀπό ἀγά­πη πρός τούς ἀν­θρώ­πους, καί ἰδίως πρός αὐτούς πού ἐπικαλοῦ­νται τήν πρεσβεία τους καί ζητοῦν τή με­σιτεία τους.

Γι᾽ αὐτό τιμώντας καί ἐμεῖς σήμερα τούς ἁγίους Ἀναργύρους Κο­σμᾶ καί Δαμιανό, τούς προστά­τες τῆς ἐνορίας σας, ἄς ἐπικαλε­σθοῦ­με τή βοή­θειά τους καί ἄς τούς παρακα­λέσουμε νά μᾶς χαρί­ζουν τήν ἴαση ὅλων τῶν σωμα­τι­κῶν ἀλλά καί τῶν ψυχι­κῶν μας παθῶν. Καί ἀκόμη ἄς μιμούμεθα τό παράδειγ­μα τῆς ταπεινοφροσύνης καί τῆς προσευχῆς τους, γιά νά ἔχουμε ἀκόμη περισσότερη τή χάρη καί τήν εὐλογία τους, ἀλλά καί τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.