Τα αθλητικά σχολεία, που καταργήθηκαν το 2011, είχαν αφήσει έντονο θετικό αποτύπωμα. Συνδύαζαν τη γενική εκπαίδευση με εξειδικευμένη αθλητική προπόνηση, δίνοντας στους μαθητές τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους δίχως να θυσιάζουν τη μαθησιακή τους πρόοδο. Η απόφαση διακοπής του θεσμού τότε, στο περιβάλλον της οικονομικής κρίσης, παρουσιάστηκε ως μέτρο “εξορθολογισμού”. Στην πράξη, όμως, στέρησε από εκατοντάδες παιδιά τη δυνατότητα να εξελιχθούν ολιστικά – ως μαθητές και ταυτόχρονα ως αθλητές, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Από την αρχαιότητα μέχρι και την σύγχρονη εκπαιδευτική αντίληψη αναγνωρίζεται ότι η σωματική άσκηση και ο αθλητισμός αποτελούν σημαντικό κομμάτι της αγωγής. Ο αθλητισμός μαθαίνει πειθαρχία, ομαδικότητα, σεβασμό, επιμονή και στόχευση – αρετές που καμία αίθουσα διδασκαλίας δεν μπορεί να μεταδώσει από μόνη της. Με τα αθλητικά σχολεία να επιστρέφουν, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ξαναβρίσκει έναν κρίκο που του έλειπε: την ένταξη του αθλητισμού ως μέρους της μαθησιακής καθημερινότητας, όχι ως χόμπι εκτός σχολείου.
Η επαναλειτουργία τους έστω και πιλοτικά το 2026 δείχνει ότι η Πολιτεία επενδύει σε προγράμματα με μακροπρόθεσμο όφελος, καλλιεργώντας μια κουλτούρα αθλητικής παιδείας μέσα στο δημόσιο σχολείο. Η Ελλάδα διαθέτει αθλητικά ταλέντα παγκόσμιας κλάσης. Με την επιστροφή των αθλητικών σχολείων, το εκπαιδευτικό μας σύστημα κάνει ένα βήμα προς το μέλλον – διορθώνοντας ένα παλιό λάθος και ξαναδίνοντας στα παιδιά τη δυνατότητα να αθλούνται μέσα από το σχολείο.
Ελπίζω μέσα στα πρώτα αθλητικά σχολεία που θα επαναλειτουργήσουν μετά τα πιλοτικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, να είναι και της Βέροιας, σχολείο που στα χρόνια λειτουργίας του διέθετε κορυφαίους προπονητές και μαθητές με εξαιρετικές επιδόσεις τόσο στα μαθήματα, όσο και στα αθλήματα.
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας