Του Γιώργου Μαραγκού
Στην Αμερική στα πλαίσια καμπάνιας για τη στείρωση των κατοικίδιων ζώων με τίτλο «ακόμα και μια γέννα είναι πάρα πολύ» παραθέτονται κάποια στοιχεία για την ταχύτητα με την οποία αυξάνονται τα σκυλιά. Ένα ζευγάρι σκύλων λοιπόν μέσα σε διάστημα 7 ετών δίνει 67.000 ζώα. Κάθε μέρα στην Αμερική γεννιούνται 10.000 παιδιά και 70.000 γατάκια και σκυλάκια, μια αναλογία δηλ. 1 νέος άνθρωπος προς 7 νέα ζώα.
Αν αναλογιστούμε ότι οι Αμερικάνοι είναι πιο ευαισθητοποιημένοι στο θέμα των στειρώσεων και γενικά πιο υπεύθυνοι ως ιδιοκτήτες ζώων καταλαβαίνουμε γιατί η κατάσταση στη χώρα μας είναι τόσο τραγική. Εκτός από τον καθημερινό αγώνα των εγκαταλειμμένων ζώων,μεγάλος αριθμός πεθαίνει κάθε χρόνο από ατυχήματα, δηλητηριάσεις, ενώ πάρα πολλά πέφτουν θύματα κακοποίησης. Σίγουρα ένας τρόπος να σταματήσουμε αυτόν τον κύκλο θανάτου είναι να μην επιτρέπουμε τη γέννηση ζώων που είναι απίθανο να βρουν σπίτι..
Στην Ελλάδα η στείρωση αποτελεί ακόμα ταμπού. Νοιώθουμε ότι ερχόμαστε
ενάντια στη φύση, ότι είναι πολύ σκληρό να υποβάλουμε το ζώο μας σε μία χειρουργική επέμβαση, έχουμε πάντα την ελπίδα ότι θα βρούμε νέους ιδιοκτήτες για τα κουτάβια που έρχονται(πολλοί υπόσχονται να υιοθετήσουν ένα και μετά το μετανοιώνουν). Επίσης νιώθουμε ότι στειρώνοντας το ζώο μας του στερούμε την απόλαυση του έρωτα. Όμως πρέπει να ξέρουμε ότι για τα περισσότερα ζώα η αναπαραγωγή είναι υπόθεση ορμονών και μόνο.
Επίσης,στα αδέσποτα, τα ανεξέλεγκτα ζευγαρώματα εγκυμονούν πολλούς κινδύνους (σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως αφροδίσιο μεταδοτικό νεόπλασμα {σκύλοι}, aids γάτας {FIV}, ιογενής λευχαιμία {FELV}, λοιμώδη περιτονίτιδα, πυομήτρα, καρκίνο μαστών/μήτρας για τα θηλυκά και καρκίνο του προστάτη και γεννητικών οργάνων για τα αρσενικά).
Μύθος Νο1: Η στείρωση είναι ενάντια στη φύση VS Πραγματικότητα
Ναι - η φύση δεν προβλέπει τη στείρωση, εμείς όμως επιλέξαμε να «πάμε ενάντια στη φύση» εξημερώνοντας τα ζώα και αλλάζοντας το φυσικό τους περιβάλλον! Σίγουρα, είναι μεγαλύτερο έγκλημα να αναγκάζουμε τα ζώα που θα γεννηθούν να ζουν απροστάτευτα και σίγουρα εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη λύση του προβλήματος των αδέσποτων !
Μύθος No2: «Δε θέλω να στερήσω από το κατοικίδιό μου τη χαρά της μητρότητας (θηλυκά) ή να αισθανθεί λιγότερο αρσενικό VS Πραγματικότητα:
Αρχικά τα ζώα ζευγαρώνουν απο τις ορμόνες που τα κυριεύουν κατά την περίοδο του οίστρου. Όσο για την άποψη που υποστηρίζει την εμπειρία της μητρότητας, στηρίζεται αποκλειστικά στα ανθρώπινα συναισθήματα. Αντίθετα μάλιστα, οι κτηνίατροι συμφωνούν ότι θηλυκά ζώα που στειρώνονται πριν τον πρώτο τους οίστρο είναι πιο υγιή. Επίσης, είναι αδύνατο να εμφανιστεί καρκίνος ωοθηκών/μήτρας σε ένα στειρωμένο θηλυκό.
Μύθος No3 : «το ζώο μου μετά τη στείρωση θα παχύνει, δε θα έχει όρεξη για παιχνίδια κτλ.»
Πραγματικότητα:
Το ζώο μετα τη στείρωση δεν παχαίνει, ούτε αλλάζει χαρακτήρα. Μετά τη στείρωση είναι πιο ευτυχισμένο αφού δεν υποφέρει από συνεχόμενους οίστρους ή γέννες που το εξαντλούν σωματικά. Η στείρωση έχει και άλλα οφέλη στη συμπεριφορά (τα αρσενικά παύουν να «σημαδεύουν» το χώρο με τα ούρα τους και να περιπλανιούνται για αναζήτηση θηλυκής με κίνδυνο να μην επιστρέψουν ποτέ).
Μύθος No4 : «Έχω σκυλάκι/γατάκι ράτσας και είναι κρίμα να μην το ζευγαρώσω
Πραγματικότητα:
Τα καθαρόαιμα ζώα είναι φορείς κληρονομικών ασθενειών που συνεχώς ανακυκλώνονται καθώς υπάρχει περιορισμένο γενετικό υλικό λόγω επιλεκτικής εκτροφής.Έτσι ένα ζευγάρωμα προϋποθέτει ακριβές εξετάσεις και στη θηλυκή αλλά και στον αρσενικό ώστε να μην είναι φορείς ασθενειών. Άλλωστε δεν είναι σίγουρο πως τα καθαρόαιμα θα βρουν καλά σπίτια.Πολλοί ψάχνουν ζώο ράτσας για να το μετατρέψουν σε μηχανή αναπαραγωγής που θα τους προσφέρει χρήματα, πουλώντας τα σε pet shop όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες.
Στειρώστε το κατοικίδιό σας για να συμβάλλετε στη μείωση του αριθμού των αδέσποτων.
Αν πραγματικά θέλετε να σώσετε ένα αδέσποτο, δεν αρκεί μόνο να του παρέχετε τροφή-αναλάβετε τη στείρωσή του.
Ενημερωθείτε από τις φιλοζωικές οργανώσεις και ευαισθητοποιήστε κι άλλους γύρω σας.
Πιέστε με όποιο τρόπο μπορείτε τις τοπικές αρχές.Έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και δυστυχώς μικρή συμμετοχή στην εύρεση λύσης του προβλήματος.
