Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι κάτι το ιδιαίτερα μεγάλο κρύβεται στο λόφο Καστά της Αμφίπολης. Παρά τις αμφισβητήσεις και κάποιες προσπάθειες υποβάθμισης και υποτίμησης της αξίας των ευρημάτων αυτών –άραγε γιατί;- ακόμη και από μέρους έγκριτων αρχαιολόγων, η πραγματικότητα είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη μεγάλη ανακάλυψη. Ενός ταφικού μνημείου που θα έρθει να προστεθεί στην αλυσίδα των μεγάλων αρχαιολογικών χώρων της Μακεδονίας και θα αποτελέσει άλλη μια τρανταχτή, χειροπιαστή απόδειξη για την ελληνικότητά της.
Πολλά ενδεχόμενα υπάρχουν για τον «ένοικο» του τάφου της Αμφίπολης. Μπορεί να πρόκειται για τον Νέαρχο, τον σπουδαίο ναύαρχο του Μ. Αλεξάνδρου, μπορεί για τη Ρωξάνη και το γιο της τον Αλέξανδρο Δ΄, μπορεί για την Ολυμπιάδα, μπορεί… μπορεί… Μια τελευταία εκδοχή κάνει λόγο για τάφο που ετοιμάστηκε να υποδεχτεί τη σορό του Μ. Αλεξάνδρου, που όμως δεν έφτασε ποτέ στη Μακεδονία από την Ανατολή. Όποιο και αν είναι το ενδεχόμενο σημασία έχει ότι θα πρόκειται για κάτι το πολύ μεγάλο. Και τούτο γιατί τέτοιας έκτασης ταφικά μνημεία σπάνια ανακαλύπτονται από την αρχαιολογική σκαπάνη παγκοσμίως. Και γιατί αυτοί που το κατασκεύασαν πρέπει να ήταν ηγεμόνες πολύ ισχυροί και το προόριζαν ασφαλώς για πρόσωπο ιδιαίτερα σημαντικό. Γι‘ αυτό και γίνεται λόγος για την Ολυμπιάδα και τον Μ. Αλέξανδρο, η σορός του οποίου μυστηριωδώς χάθηκε κάπου στην Ανατολή και δε βρέθηκε ποτέ και πουθενά. Και ο χαμός του έγινε παραμύθι στα χείλη και τη φαντασία μικρών και μεγάλων, με τη Γοργόνα να ρωτά χιλιάδες χρόνια τώρα τους ταξιδευτές στη θάλασσα αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος και να βυθίζει τα καράβια όταν της αρνιούνταν οι καραβοκύρηδες την ύπαρξή του.
Γιατί όχι, λοιπόν, το μνημείο αυτό με το ανατολίτικο χρώμα να μην προοριζόταν για τον μεγάλο αυτόν Μακεδόνα; Και αν δεν έφτασε εδώ η σορός του, γιατί να μην έχουν ταφεί εδώ η μητέρα του, η γυναίκα του και ο γιος του; Και ο λέοντας στην κορυφή του μνημείου να «δείχνει» τον μεγάλο νεκρό για τον οποίο προοριζόταν ο τάφος και που δεν μπόρεσε να τον δεχτεί…
Και μόνο σ’ αυτή την περίπτωση η Αμφίπολη θα μπορούσε να προσεγγίσει σε αρχαιολογική – όχι ιστορική - σημασία τις Αιγές. Μόνο δηλαδή με ένα τάφο που προοριζόταν για τον Μεγαλέξανδρο αλλά τάφηκαν τελικά σ’ αυτόν τα μέλη της οικογένειάς του, η Ολυμπιάδα, η Ρωξάνη και ο μικρός Αλέξανδρος. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η αίγλη των Αιγών θα παραμείνει αναλλοίωτη και η καρδιά της αρχαίας Μακεδονίας θα συνεχίσει να χτυπά εδώ, στην πρωτεύουσά της, με τον τάφο του Βασιλιά Φιλίππου Β΄, του πατέρα του Μεγαλέξανδρου, να αποτελεί το σημαντικότερο ανασκαφικό εύρημα όλων των εποχών στο Μακεδονικό χώρο και από τα σημαντικότερα παγκοσμίως. Ένα εύρημα, που μόνο η ανακάλυψη του χώρου ταφής του Μ. Αλεξάνδρου θα μπορούσε να επισκιάσει.
Τάσος Πατσίκας
